The Dead South

Οι The Dead South είναι μια bluegrass / folk / country μπάντα από τον Καναδά. Ιδρύθηκαν το 2012 και έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει ένα EP και τρεις δίσκους συμπεριλαμβανομένου του φετινού "Sugar & Joy". Αν και όλες τους οι κυκλοφορίες έχουν ενδιαφέρουσες συνθέσεις, τα φώτα έπεσαν πάνω τους το 2017 με το μεταχρονολογημένο videoclip "In Hell I’ll Be In Good Company" από το ντεμπούτο τους "Good Company", το οποίο όλο και σε κάποιο related playlist θα έχετε πετύχει.Σήμερα τη μπάντα αποτελούν οι Nate Hilts και Scott Pringle σε φωνητικά, κιθάρα και μαντολίνο, o Danny Kenyon σε φωνητικά και τσέλο, οι Colton Crawford και Eliza Mary Doyle στα banjo και ο Erik Mehlsen στο δεύτερο τσέλο.

To "Sugar & Joy" είναι ένα καθόλα ευχάριστο και εύκολο άκουσμα με πρωτότυπες συνθέσεις. Πράγμα διόλου ευκαταφρόνητο, λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι τη σημερινή εποχή ολοένα και περισσότερες μπάντες του είδους επιλέγουν να στηρίξουν το υλικό τους σε διασκευές παραδοσιακών αμερικανικών τραγουδιών.

Είναι αλήθεια ότι η περιοχή των Απαλάχιων βρίθει από πλούσιες συνθέσεις βασισμένες στα blues αλλά και τη jazz, ενώ τα φολκλορικά στοιχεία από παραδόσεις των αυτοχθόνων, αλλά και των πληθυσμών που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πολλά χρόνια πίσω. Σεβόμενοι όλα τα παραπάνω στοιχεία, οι Καναδοί καταφέρνουν να γράψουν κομμάτια που αποπνέουν αυτόν τον αέρα - σα να μεγάλωσαν με αυτή τη μουσική. Ακούγονται άλλοτε αναχρονιστικοί ("Crawdaddy Served Cold", "Diamond Ring"), και άλλοτε πιο μοντέρνοι ("Broken Cowboy", "Spaghetti") με τη φωνή του Nate Hilts να ξεχωρίζει για την βραχνάδα της και η οικειότητα της οποίας μάλλον οφείλεται στον αγαπητό Jake Smith γνωστό και ως White Buffalo. Το μπάσο και τα τύμπανα δεν λείπουν σε κανένα σημείο, αφού αντικαθίστανται επάξια από τα υπόλοιπα έγχορδα, ενώ το καθένα αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο εναλλάξ στη διάρκεια του άλμπουμ.

Πραγματικά, το "Sugar & Joy" είναι ένας εξαιρετικός δίσκος με απολύτως φυσική ροή, ο οποίος φαίνεται να ξεπερνά τις προηγούμενες δουλειές των The Dead South. Ως θαυμαστής της americana / folk, ιδιαίτερα στις πιο σκοτεινές τους εκφάνσεις, αλλά και λάτρης του ήχου του banjo εκτίμησα ιδιαίτερα το περιεχόμενο της τρίτης δουλειάς των Καναδών κάνοντας το ιδανικό soundtrack για οδήγηση στο ηλιοβασίλεμα.