Ήταν πράγματι καλύτερα τα πράγματα παλαιότερα ή εμείς τα ωραιοποιούμε; Νομίζω επί τούτω έχει απαντήσει κατάλληλα ο Woody στο "Midnight In Paris". Η νοσταλγία, όμως, φαίνεται να κατακλύζει τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα που διανύουμε. Την αναβίωση των '90s την προσπαθήσαμε, αλλά αποδείχτηκε πως είναι λίγο υπερεκτιμημένα στη συλλογική συνείδηση, τα '60s και τα '70s αναπολούνται συγκινησιακά ως το σημείο μηδέν της σύγχρονης κουλτούρας, ενώ τα '80s παραμένουν κάπου στην άκρη, με μία neon σφραγίδα κιτς disco παρελθόντος, Ρηγκανισμού και Στάθη Ψάλτη σε βιντεοκασέτες. Αδικημένα τα '80s; Ναι, κύριοι, και απ' ό,τι φαίνεται έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, η εκδίκηση της παγιέτας, του hair rock, του βασιλιά του τρόμου, Stephen King και της μάνας μου (γνήσιο τέκνο του '80, είδε και live στο Madison Square Garden, όχι παίζουμε).
Το καλοκαίρι που μόλις μας αποχαιρέτησε έσκασε το "Stranger Things", μία σειρά - φόρος τιμής σε εκείνη την εποχή και μέσα σε λίγες μέρες έγινε παγκόσμιο viral, τόσο για τη συνολική ατμόσφαιρα όσο και για τη μουσική υπόκρουση. Στο soundtrack χρησιμοποιήθηκαν κομμάτια των Toto, Foreigner, Joy Division, Modern English, The Clash κ.α αλλά στη διάρκεια της αναζήτησης του Will Byers μας συντρόφευε κατά κύριο λόγο το αγωνιώδες θέμα ηλεκτρονικής μουσικής των Michael Stein και Kyle Dixon.
Οι Stein και Dixon από κοινού με τους Adam Jones και Mark Donica αποτελούν τους SURVIVE και μας δίνουν το δεύτερο, βουτηγμένο σε διαστημική γλίτσα, δίσκο τους. Η πειραματική instrumental μουσική τους είναι ξεκάθαρα επηρεασμένη από τις ένδοξες μέρες των synthesizer και της κινηματογραφικής μουσικής τρόμου. Στα βήματα που χάραξαν - και αποθέωσαν- οι John Carpenter και Jerry Goldsmith (ο δεύτερος στην sci-fi περίοδο του) οι SURVIVE βρήκαν την ιδανική έμπνευση για να χτίσουν μία ζωφερή σύνθεση, γεμάτη horror σαγήνη και drum machines.
Με μεγαλύτερη ευκρίνεια απ' ό,τι οι προπάτορες τους, λόγω της προηγμένης τεχνολογίας και της συνθετικής οικονομίας που απαιτεί το ρεύμα, το αποτέλεσμα κινείται ευέλικτα ανάμεσα στο λεπτεπίλεπτο και το πομπώδες, ανάμεσα στην κομψότητα και την υπερβολή που συνήθως χαρακτηρίζει την ηλεκτρονική μουσική. Η electro space ambient του "Other" περνάει στο νευρικό rolling bass του "Wanderclyffe", με τη συνέχεια να ανήκει στο στοιχειωτικό κλίμα του "Sorcecor" κι από εκεί στον εξέχοντα σινεματικό μινιμαλισμό του "Cutthroat".
Οι τύποι ξέρουν να χτίζουν ατμόσφαιρα αναμονής μέσα από μία μείξη IDM και sci-fi στοιχείων. Η μεταφυσική χροιά της synthwave των SURVIVE θα γίνει δεκτή με θέρμη από κάθε πραγματικό fan των soundtrack. Φαντάζει, όμως, μονότονη σε κάθε αμύητο ακροατή. Μία πιο προσεκτική δεύτερη - τρίτη ακρόαση θα ανταμείξει τους επιμείναντες με εναλλαγές από γαλήνια ambient έπη, μέχρι ανατριχιαστικά φουτουριστικά beats. Ίσως και με την άφιξη του Demogorgon από το Upside Down, ποτέ δεν ξέρεις.
