Warning

Το "Watching From A Distance" είναι ένα πραγματικό μνημείο, ένας μονόλιθος για το doom metal του 21ου αιώνα. Μπορεί το άλμπουμ να μην έφτασε σε πλατιές μάζες αλλά, σε όσους έφτασε, από τον Δεκέμβρη του 2006 που κυκλοφόρησε κι έπειτα, εντυπώθηκε για πάντα. Χρειάζεται ένα συγκεκριμένο είδος αυταπάρνησης κι εσωτερικού μεγαλείου για να το αφήσεις να σε αγγίξει. Το άγγιγμα του είναι όμως παντοτινό.

Στις 22 Απριλίου του 2017 οι - για χρόνια διαλυμένοι - Warning εμφανίστηκαν στο «ναό» του 013 στο Roadburn Festival για μια one off ζωντανή παρουσίαση του ήδη θρυλικού αυτού άλμπουμ. Δεν ήμουν εκεί. Μπορώ όμως να φανταστώ ότι εκείνη την ώρα θα έπεφτε βροχή από έναν μαύρο ουρανό - ότι καιρό και να έκανε στ' αλήθεια - και τέσσερις χιλιάδες ψυχές θα γνώριζαν ξανά τη λύτρωση μέσα από τα δάκρυα. Κάθε κριτική στο μουσικό περιεχόμενο του "Watching From A Distance - Live At Roadburn" είναι εντελώς περιττή, ειδικά από τη στιγμή που η απόδοση του είναι ολόιδια με το άλμπουμ. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι να δούμε το πως ωριμάζει το αυθεντικό υλικό και ποια είναι η παρούσα ηχητική του εκδοχή.

Σε σχέση με το πρώτο ερώτημα, δεν υπάρχει καμία έκπληξη: το υλικό είναι απολύτως άφθαρτο, τα ανθρώπινα συναισθήματα εξάλλου δεν γερνάνε ποτέ, τουλάχιστον αν κάποιος δεν είναι ήδη πνευματικά, ψυχικά ή ηθικά απονεκρωμένος. Σε σχέση όμως με τον ήχο, μπορούν να γίνουν κάποιες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Η πιστή αποτύπωση του άλμπουμ αποδεικνύει καταρχάς ότι οι Warning δεν είχαν να προσφέρουν μια νέα άποψη και μια φρέσκια ματιά στο υλικό τους. Πρόκειται μάλλον για έναν φόρο τιμής, ένα σεμνό Ευχαριστώ προς τους οπαδούς που αγάπησαν το άλμπουμ. Σε συνδυασμό με τη μηδαμινή ηχητική συμμετοχή/συνεισφορά του κοινού σε αυτή την ηχογράφηση, το live αυτό μοιάζει σε στιγμές με στουντιακό προϊόν.

Και ηχητικά όμως, το ‘’Live At Roadburn’’ στέκει πολύ κοντά στην πρωτότυπη μίξη. Οι κιθάρες είναι απαράλλαχτες, το rhythm section όμως κι ειδικά ο ήχος των τυμπάνων έχουν ένα μοντέρνο «τσίμπημα» στις χροιές τους, απλώνοντας λίγο τον ήχο, διατηρώντας όμως ταυτόχρονα και αυτήν την κλασική Yorkshire αισθητική. Θα μπορούσα να γκρινιάξω λίγο για το γεγονός ότι η φωνή του Patrick Walker είναι ίσως λίγο πιο ψηλά απ' όσο θα έπρεπε, πως να γκρινιάξει κανείς όμως; Ο άνθρωπος είναι απλώς συγκλονιστικός, η ερμηνεία του είναι πιο ουράνια κι από την Εδέμ την ίδια και - αν είναι δυνατόν - ακούγεται ίσως καλύτερος κι από το άλμπουμ. Η φωνή του βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, τόσο που κάνει την αναμονή για ένα νέο άλμπουμ με τους 40 Watt Sun ακόμα πιο δυσβάσταχτη.

Η εκπληκτική φωτογραφία του Tekla Vály ζωντανεύει τον πίνακα που αποτελούσε το εξώφυλλο του "Watching From A Distance". Όλα είναι σαν να σου λένε ότι εδώ δεν υπάρχει τίποτα καινούριο. Όπως όμως η φωτογραφία ζωντανεύει αυτό που ήταν φαντασιακό, το live προσδίδει περισσότερο ρεαλισμό σε αυτό που ήταν πριν αποτυπωμένο και ακίνητο. Είναι μια σχέση συμπληρωματική. Αυτό που μένει στο τέλος, αφού οι συγκρίσεις σταματήσουν, είναι το γυμνό συναίσθημα που αποπνέουν τα πέντε έπη αυτού του δίσκου, το ομώνυμο, το "Footprints", το "Bridges", το "Faces" και το "Echoes".

Το "Watching From A Distance" είναι ένα αριστούργημα βαριάς ενδοσκοπικής μουσικής και θεωρούμε ότι δεν είναι ποτέ αργά να το ανακαλύψει κανείς, σε όποια μορφή κι αν το προτιμήσει. Αυτό το live ίσως αποτελέσει μια αφορμή πρώτης γνωριμίας με τους Warning κι ίσως προσελκύσει κάποιους ακροατές της νεότερης γενιάς. Για τους υπόλοιπους, το "Live At Roadburn" δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια υπενθύμιση, ένα νέο κάλεσμα ή μια καλή δικαιολογία να χαθείς ξανά σε εκείνα τα αυλάκια. Και να διαπιστώσεις γι ακόμα μια φορά ότι κάποιοι δίσκοι είναι καταδικασμένοι να μένουν αιώνιοι και ανεπανάληπτοι.

Spotify