Ozzy Osbourne

Scream

Epic Records (2010)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 02/07/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τον κύριο Double O ή κατά κόσμο Ozzy Osbourne τον ξέρουν και οι πέτρες, αφού η καριέρα του έχει γραφτεί με κάτι παραπάνω από χρυσά γράμματα στο χώρο του metal. Εκτός βεβαίως του ταλέντου που έχει και χαρη στο οποίο μάς έχει χαρίσει τρομερούς δίσκους, έχει γίνει και πολύ γνωστός από τις εξωεπαγγελματικές του δραστηριότητες . Ναρκωτικά, ζωή για πολλά χρόνια στο χείλος του γκρεμού, μια γυναίκα που τα τελευταία χρόνια τού έχει καταστρέψει για εμένα την εξωτερική εμφάνιση και το image, αν και μάλλον του έχει σώσει τη ζωή, ένα τελείως χαζό reality, που συμμετέχει με την οικογένεια του, είναι μερικά από τα στοιχεία που έχουν δείξει μια άλλη πλευρά και εικόνα του χαρακτήρα του.

Ο κος Ozzy λοιπόν, βαδίζοντας αισίως στα 62 χρόνια του, αποφασίζει να κυκλοφορήσει το δέκατο full length album του με τίτλο "Scream". Να ομολογήσω ότι περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία την καινούργια δουλειά του. Αφενός γιατί κάθε album του Ozzy είναι είδηση, αφετέρου γιατί σε αυτό συμμετέχει ένα δικό μας παιδί. Όπως είναι γνωστό, τους τελευταίους μήνες είναι μαζί του ο πολυτάλαντος Gus G. ή κατά κόσμο Κώστας Καραμητρούδης των δικών μας Firewind. Δυο λόγοι αρκετά σημαντικοί. Δυστυχώς όμως ο δίσκος δεν είναι όπως τον περιμένεις. Όπως και η ζωή του Ozzy τα τελευταία χρόνια, έτσι και η νέα του προσπάθεια είναι μέτρια. Έχει γραφτεί στο μεγαλύτερο μέρος του από τον παραγωγό του, Kevin Churko, κάτι που πραγματικά εντυπωσιάζει, αφού δεν τον είχα ικανό για κάτι τέτοιο. Θεωρούσα ότι ο Double O θα ήθελε να έχει λόγο σε οτιδήποτε δημιουργεί και τραγουδάει, κάτι που στο "Scream" δεν υφίσταται. Πραγματικά απορώ πώς του έδωσε αυτήν την δυνατότητα.

Από την άλλη μπορεί και κάποιος να αναρωτηθεί «σιγά και τι έγινε;». Και όμως έγινε. Το album αποτελεί την φυσική ηχητική συνέχεια του "Black Rain", το οποίο απλά κείτεται στα δισκοπωλεία χωρίς οι οπαδοί να έχουν δώσει σημασία στην ύπαρξη του, αφού δεν ξεφεύγει και αυτό από την μετριότητα. Για άλλη μια φορά λείπουν τα αιχμηρά κιθαριστικά riff, κάτι που ο ίδιος έχει θέσει ως trademark στις δουλειές του. Άντε να δεχτώ ότι με τον Zakk Wylde είχες πιο «αμερικάνικο» πνεύμα νέου ήχου, αλλά τώρα γιατί; Προσλαμβάνεις έναν κιθαρίστα που «τόχει» στο αίμα του και να γράφει ωραία τραγούδια και αν μη τι άλλο να τα αποδίδει με τρόπο που σε ξεσηκώνει. Αντί λοιπόν να σου γράψει ένα, άντε δυο τραγούδια που ίσως θυμίσουν στον κόσμο ποιος ήσουν, τον έχεις εκεί ανδρείκελο απλά να σου παίζει την κιθάρα στα τραγούδια. Εντάξει είπαμε σε αγαπάμε, σε προσκυνάμε αλλά όλα αυτά μας τα βγάζεις από τα τραγούδια σου. Στο "Scream" χρειάζεσαι πυξίδα και χάρτη για να βρεις τραγούδια που θα ξεχωρίσουν.

Να ομολογήσω ότι το album δεν ακούγεται άσχημα. Απλά δεν έχει την σπιρτάδα που έχουμε συνηθίσει από τον Ozzy σε όλες τις δουλειές του μέχρι και το "Down To Earth". Το "Scream" δεν σου δίνει αυτή την ζεστασιά ή και την θέρμη ακόμα που έβγαζαν οι συνθέσεις του στο παρελθόν. Μάλλον χλιαρό είναι το συναίσθημα που αποπνέει στον ακροατή. Κάποτε ίδρωνες ακούγοντας τον. Τώρα απλά κάθεσαι ατάραχος στον καναπέ. Ευτυχώς, παρά την μετριότητα των κομματιών, ακόμα απολαμβάνουμε την φωνή και τον τρόπο που τραγουδάει, αφού είναι μοναδικός και καταφέρνει να σε ταξιδεύει. Με πολλή προσωπική πίεση κατάφερα να ξεχωρίσω 3 τραγούδια, τα "Let Me Hear You Scream", "Diggin' Me Down" και "I Want It More", τα οποία διασώζονται κάπως από το όλο ναυάγιο. Επίσης αξιοπρόσεκτο είναι και το τελευταίο τραγούδι "I Love You All", διάρκειας περίπου ενός λεπτού, όπου με τα λόγια του "We all must stand together now or one by one we fall, for all these years you stood by me God bless I love you all" δίνει ένα σαφές μήνυμα προς τους οπαδούς, δείχνοντας τους την αγάπη του για το πόσο τον στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια.

Μετά από πολλές ακροάσεις αναρωτιέμαι ποιός ο λόγος ύπαρξης του εν λόγω album; Ανάγκη από λεφτά δεν έχει, ούτε λόγο για να κάνει περιοδεία. Κυκλοφορεί ένα δίσκο που δεν τιμάει καθόλου την εως τώρα καριέρα και το όνομα του. Σέβομαι ότι είναι κάποιας ηλικίας και δεν μπορεί να κάνει ό,τι έκανε στα νιάτα του, αλλά αν μη τι άλλο ας υπολογίσει και αυτός ότι οι οπαδοί δεν γουστάρουν να βλέπουν φαντάσματα καλλιτεχνών. Στην τελική κύριε Ozzy αν δεν μπορείς, απλά μην το κανείς. Δεν σε πιέζει κανείς. Άλλωστε έχεις αποδείξει τα πάντα σε όλους. Φτάνει πια.
  • SHARE
  • TWEET