Hiraes

Καταρχάς να ξεκινήσουμε αυτήν εδώ τη κριτική με ένα disclaimer το οποίο λέει ότι αυτό που θα ακούσετε δεν είναι κάποιος ξεχασμένος δίσκος των Arch Enemy. Ξέρω είναι δύσκολο να το πιστέψετε αφού οι ομοιότητες είναι αρκετά έντονες, όμως αν ρίξετε μια ματιά στο εξώφυλλο τότε θα διαπιστώσετε πως πρόκειται για το νέο -δεύτερο- album των Γερμανών Hiraes. Γεννημένοι από τις στάχτες των Dawn of Disease και με μπροστάρισσα την Britta Görtz (Critical Mess) ιδρύθηκαν το 2020 και το 2021 μας έδωσαν το ντεμπούτο τους "Solitary" έναν αξιοπρεπέστατο Melodeath δίσκο που τους έδωσε τη δυνατότητα να περιοδεύσουν στην Ευρώπη ως support -μεταξύ άλλων- και των Be’Lakor.

Απελευθερωμένοι από τα δεσμά της πανδημίας, πλέον μπορούν να σκέφτονται ότι με αυτή τη κυκλοφορία θα βρούν ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση τουλάχιστον στους κύκλους του melodeath και μάλλον το αξίζουν. Χωρίς να είναι καινοτόμοι σίγουρα είναι τίμιοι και το "Dormant" ακούγεται πάρα πολύ όμορφα και έχει μερικές πάρα πολύ δυνατές στιγμές. Το πρώτο "Through The Storm" μας βάζει απευθείας στο νόημα για το τί θα ακολουθήσει με την Görtz να φωνάζει γρυλίζοντας ‘Go!’ και το κομμάτι να ξεκινά υπερηχητικά με δυνατές αρμονίες στις κιθάρες και γρήγορα blastbeats. Όμορφο groove στο "We Own No One" και melodeath βγαλμένο από το εγχειρίδιο, σωστά δομημένο με πιασάρικο ρυθμό, ωραίο tune στο πιανάκι, όλα άψογα. Και μπορεί κομμάτια όπως το "Undercutter" να κόβουν το ρυθμό χωρίς λόγο αλλά οι ταχύτητες επανέρχονται γρήγορα στα πάνω τους και στο "Chance To Fail" βρίσκει κανείς πολλά επικά και ενδιαφέροντα θέματα αν και φαίνεται ότι θέλουν να χωρέσουν μέσα στα τραγούδια τους όσο περισσότερες φανφάρες γίνεται με αποτέλεσμα μερικές φορές αυτό να ακούγεται λίγο επιπόλαιο. Απολαύσαμε και χτυπηθήκαμε αλύπητα με το "About Lies" και σίγουρα προκαλεί θετικότατες εντυπώσεις το πολύ γρήγορο "Nightflight" όπου βγαίνει μπροστά και η τρομερή παραγωγή του Jens Bogren (Rotting Christ, Opeth, Amorphis μεταξύ άλλων). Τρομερό κομμάτι που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις γενικά του metal.

Γενικά όσο το album οδεύει προς το τέλος του, φαίνεται ότι η εικόνα για τους Hiraes κατασταλλάζει τόσο για τον ακροατή όσο και για τους ίδιους. Ένα πολύ ώριμο και μεστό "Red Soil" που θυμίζει Enslaved ακολουθεί το τελευταίο κομμάτι με τίτλο "Dormant" και ένα ίσως από τα καλύτερα που έχουν γράψει και εκτελέσει. Ατμοσφαιρικό, άγριο και ταυτόχρονα συναισθηματικό με υπέροχα breaks και μια Görtz στα καλύτερα της και τις κραυγές της να βγαίνουν από τα πιό βαθιά και μαύρα μέρη της ψυχής της. Ιδανικό φινάλε σε ένα album που πραγματικά αξίξει όχι μόνο στους λάτρεις του melodeath που θα το εκτιμήσουν σίγουρα αλλά και γενικότερα. Δεν κάνει κάτι καινούργιο αλλά αυτό το πεπατημένο το κάνει άψογα και είναι ένα album που περνάς υπέροχα.