Πέθανε ο Paul Di'Anno

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών ο Paul Di'Anno.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Conquest Music εκ μέρους της οικογένειάς του, ο τραγουδιστής στα δύο πρώτα άλμπουμ των Iron Maiden, βρισκόταν στο σπίτι του στο Salisbury όταν επήλθε το μοιραίο.

Γεννημένος στο Chingford του Δυτικού Λονδίου στις 17 Μαΐου του 1958, ο Di'Anno έγινε ευρέως γνωστός ως ο τραγουδιτσής των Iron Maiden από το 1978 μέχρι το 1981.

Κατά την θητεία του, συμμετείχε σε όλες τις κυκλοφορίες του θρυλικού συγκροτήματος μέχρι το 1981, αρχής γενομένης από το θρυλικός demo/επτάιντσο "The Soundhouse Tapes".

Σε αυτές συμεπριλαμβάνονται το ντεμπούτο "Iron Maiden" (Απρίλος 1980) και το δεύτερο άλμπουμ "Killers" (Φεβρυοάριος 1981), μια σειρά από singles και τα ζωντανά ηχογραφημένα EP "Live!! + One" και "Maiden Japan".

Στη συνέχεια της καριέρας του, κυκλοφόρησε αρκετά άλμπουμ, κυριότερα με τους Battlezone και Killers, αλλά και προσωπικές δουλειές, παραμένοντας ενεργός μέχρι το τελευταίο διάστημα.

Αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας για πολλά χρόνια, κυριότερα με τα γόνατά του, και υποβλήθηκε μετά από πολλές καθυστερήσεις σε σοβαρή επέμβαση, ενώ συνέχιζε να δίνει συναυλίες βρισκόμενος σε αμαξίδιο.

Στην Ελλάδα είχε εμφανιστεί ζωντανά πολλές φορές, δίνοντας την ευκαιρία στους πολυπληθείς οπαδούς των Iron Maiden να τον παρακολουθήσουν επί σκηνής και να τον γνωρίσουν από κοντά.

Είναι το δεύτερο μέλος των Iron Maiden που φεύγει από τη ζωή μετά τον Clive Burr, ντράμερ στα άλμπουμ "Iron Maiden", "Killers" και "Number Of The Beast".

Face To Face συνέντευξη του Paul Di'Anno στον Χρήστο Καραδημήτρη το 2013:
«Έχω κάνει διάφορες βλακείες, κυρίως επειδή ήμουν ηλίθιος, αλλά αυτό με κάνει αυτό που είμαι!»

Μιλώντας για τον Clive Burr: «Τα έκανα όλα για τον Clive. Ταξίδεψα αεροπορικώς πίσω από την Βραζιλία και δεν προσπαθώ να με κάνω να φανώ σπουδαίος ή τίποτα τέτοιο, αλλά γιατί ήταν για τον Clive. Ταξίδεψα από τη Βραζιλία στο Παρίσι, για να πάω και να πω τρία γαμημένα τραγούδια με μια μπάντα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, μόνο και μόνο επειδή ήταν για τον Clive. Συμμετείχα σε 7-8 φιλανθρωπικές εκδηλώσεις για τον Clive και σε τέτοια πράγματα, λεφτά για τη φιλανθρωπία και ήταν ευχαρίστησή μου που το έκανα, γιατί ήταν φίλος μου (σ.σ.: αρχίζει να δακρύζει). Το πιο στενάχωρο από όλα είναι πως όταν πέθανε, ήμουν σε περιοδεία και ήμουν χάλια για μέρες και όταν αρχικά σχεδιάσαμε να παίξουμε το "Remember Tomorrow" δεν μπορούσα να το τραγουδήσω για τον κόσμο. Άρχισα να σπάω (σ.σ.: με δάκρυα σπάει η φωνή του)... μου είναι δύσκολο να μιλάω για αυτό... Όταν γινόταν η κηδεία (σ.σ.: σχεδόν κλαίει) ήμουν στο αεροπλάνο της επιστροφής για Βραζιλία, οπότε δε μπορούσα να είμαι ούτε καν για αυτό. Έγραψα ένα μικρό εγκώμιο το οποίο η Mimmy, η γυναίκα του διάβασε και φυσικά όλοι γέλασαν. Ο λόγος είναι γιατί εγώ, αυτός κι ο Dave πάντα σχεδιάζαμε να τσαντίζουμε τον Steve. Όχι με κακή έννοια... Καταλαβαίνεις τι εννοώ... θα καθόμασταν και θα πίναμε σχεδιάζοντας πως θα τσαντίσουμε τον Steve κάθε μέρα. Δεν είχα ως τώρα το χρόνο να κάτσω, να βρεθώ σε ένα δωμάτιο και να κλάψω.»