Rockwave Festival: Ημέρα δεύτερη

Το Rockwave είναι σίγουρα η μουσική γιορτή που όλοι περιμένουν κάθε χρόνο. Φέτος ειδικά το billing ήταν τέτοιο που όλοι ανυπομονούσαν να βρεθούν εκεί. Οι W.A.S.P. πρώτη φορά στην χώρα μας, οι Judas Priest με την αυθεντική σύνθεση επίσης πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ήταν 2 από τους λόγους/κίνητρα -ίσως και οι σημαντικότεροι- για την έλευση εκατοντάδων metalheads στις νεόδμητες εγκαταστάσεις του Terra Vibe στην Μαλακάσα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

Ώρα 16:45... Μόλις μπήκα στο χώρο του Terra Vibe. Λόγω κακού υπολογισμού της ώρας δυστυχώς δεν είδα τους Firewind από την αρχή. Ευτυχώς όμως έχασα μόνο 10 λεπτά από την εμφάνισή τους. Την υπόλοιπη ώρα που τους είδα, επιβεβαίωσαν το πολύ καλό όνομα που έχουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Heavy Power υψηλών προδιαγραφών χωρίς κλισέ και μιμήσεις. Ο Gus G -μυαλό και σώμα της μπάντας- απέδειξε ότι παρόλο το νεαρό της ηλικίας του, ξέρει να γράφει ωραία τραγούδια και να ξεχωρίζει από τα power μανιτάρια που ξεφυτρώνουν συνεχώς... Το γεγονός αυτό φάνηκε και στον κόσμο, ο οποίος ανταποκρινόταν συνέχεια σε οτιδήποτε ζητούσε ο ευφυής καλλιτέχνης. Η εμφάνισή τους, η οποία συνοδεύτηκε από πολύ καλό ήχο, τελείωσε με παρουσίαση της μπάντας -η οποία αποτελείται κατά τα 3/5 από Έλληνες- και το ζεστό χειροκρότημα του κοινού, που ίσως δυσαρεστήθηκε από το πόσο λίγο έπαιξαν...

Τα ηνία επί σκηνής πήραν οι Dark Tranquility, οι οποίοι ήταν ροδοκοκκινισμένοι, προφανώς από τις πολλές ώρες με sound check και πρόβες κάτω από τον ελληνικό ήλιο που έκαιγε ασταμάτητα. Χωρίς πολλά λόγια έκαναν αυτό για το οποίο τους έχει αγαπήσει το κοινό: Death metal νέας γενιάς, γεμάτο μελωδία, τσαμπουκά, ένταση και δυναμισμό, τα οποία σε συνδυασμό με την φωνή - οδοστρωτήρα του frontman τους έδωσαν μία ξεχωριστή νότα στο festival. Το group έπαιξε κομμάτια από όλη την καριέρα του, τα οποία αποδομένα με πολύ καλό τρόπο και έχοντας σημαντικό σύμμαχο τον αρκετά καλό ήχο, ικανοποίησαν, πιστεύω, και τους φανατικούς οπαδούς τους αλλά και όλους τους υπόλοιπους metal fans που ήρθαν να τους δουν.

Τ΄απογευματάκι είχε ήδη φτάσει. Επόμενοι στην σειρά εμφάνισης ήταν οι Gamma Ray, οι οποίοι ήρθαν τελευταία στιγμή στο Rockwave, αντικαθιστώντας τους Running Wild, κάτι που σίγουρα πίκρανε πολύ κόσμο. Δυστυχώς αυτό φάνηκε περίτρανα... Το group ήταν απροβάριστο, μιας και αυτή την στιγμή είναι στο studio και όχι στον «δρόμο»... Βέβαια προσπάθησαν να δώσουν ότι καλύτερο μπορούσαν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο.


Ο ήχος σε όλη την διάρκεια της εμφάνισής τους είχε κάποια «κενά», τα οποία έκαναν χειρότερη την όλη κατάσταση... Προσπάθησαν να ξεσηκώσουν το κοινό με κομμάτια βασισμένα στις τελευταίες δισκογραφικές δουλειές τους αλλά... έλειπε αυτό το «κάτι» που έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Σίγουρα -για μένα- η χειρότερη εμφάνισή τους στην χώρα μας. Το set τους έκλεισε με μία ομολογουμένως πάρα πολύ καλή διασκευή του “I Want Out”, στην οποία έγινε o Χ Α Μ Ο Σ. Εύχομαι ο Kai Hansen και η παρέα του την επόμενη φορά που θα μας επισκεφτούν να είναι κάπως καλύτεροι, και κυρίως να μην έρθουν με αυτόν τον άθλιο κιμπορτίστα. Το μόνο τους άλλοθι, είναι το κάλεσμα της τελευταίας στιγμής...

Προτελευταίοι της δεύτερης μέρας του Rockwave ήταν οι Soulfly. Παρόλο που δεν μου αρέσουν καθόλου, πρέπει να ομολογήσω ότι μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση. Κατάφεραν με τον τρόπο τους να ξεσηκώσουν πολύ γρήγορα το κοινό. Το group διακατέχεται από έναν απίστευτο δυναμισμό και τσαμπουκά, που από την πρώτη στιγμή που ξεκινούν να παίζουν, σε επηρεάζει απίστευτα και σε τραβάει στη δύνη της μουσικής τους. Από τις πρώτες νότες του set τους, το κοινό συμμετείχε ενεργά στην Βραζιλιάνικη thrash samba τους.


Ο ήχος τους ήταν ο καλύτερος που μπορούσαν να έχουν μέχρι εκείνη την στιγμή. Το group επιδόθηκε σε μια ανελέητη μουσική επίθεση, χωρίς σταματημό, παίζοντας μερικά από τα πιο αγαπημένα κομμάτια των οπαδών τους. Ο μεγάλος πανικός βέβαια έγινε με τις διασκευές που έκαναν στο πρώην συγκρότημα του frontman τους Max Cavalera, τους θρυλικούς Sepultura, ιδιαίτερα στο "Inner Self" (αλήθεια γιατί δεν ακούστηκε 2 μήνες πριν;). Οι Soulfly εγκατέλειψαν την σκηνή μετά από μία περίπου ώρα συνεχούς παιξίματος, εξαντλώντας το κοινό. Σίγουρα, η καλύτερη εμφάνιση μέχρι εκείνη την ώρα...

Είχε πια βραδιάσει... Το ρολόι έδειχνε 21:30 όταν ξεκίνησε το intro από τον νέο album των θρυλικών W.A.S.P., οι οποίοι μας επισκέφτονταν για πρώτη φορά. Η αναμονή και η ανυπομονησία είχαν φτάσει στον απροχώρητο. Οι ιαχές των metalheads είχαν ήδη σκεπάσει το χώρο. Ξαφνικά, ο Blackie έκανε με δυναμικό τρόπο την εμφάνισή του στην σκηνή. Εκείνη την στιγμή έγινε το «έλα να δεις»!


Το set list του group ξεκίνησε με το "On Your Knees" εν μέσω φρενίτιδας από τους οπαδούς. Τι καλύτερο ξεκίνημα συναυλίας! Επιτέλους το group θρύλος, παρόλο που δεν είχε στις τάξεις του τα μεγάλα καταξιωμένα στελέχη του παρελθόντος, απέδιδε μπροστά μας μερικές από τις επιτυχίες του: "I Wanna Be Somebody", "Fuck Like A Beast", "Hellion", "L.O.V.E. Machine", "Blind In Texas", "Wild Child" ήταν μόνο μερικά από τα κομμάτια που ακούστηκαν εκείνο το βράδυ. Βέβαια μιας και οι W.A.S.P. έβγαλαν καινούργιο δίσκο έπαιξαν και 2-3 κομμάτια απ΄αυτόν, κυρίως όμως βασίστηκαν στο παλιό αγαπημένο μας υλικό, «ξεχνώντας» όμως τελείως albums όπως τα “Headless Children”, “Still Not Black Enough” κ.λ.π. Εύλογο βέβαια ερώτημα θα ήταν τι να πρωτοπαίξουν, αλλά όταν κάποιος μεγάλος κολοσσός έρχεται στην χώρα σου, θέλεις να τα ακούσεις ΟΛΑ! Ας είναι όμως, και αυτό καλό ήταν... Ο ήχος τους ήταν ο καλύτερος της βραδιάς: καθαρός, βαρύς και μεγαλοπρεπής, έδινε την εντύπωση βασιλικής μπάντας, που παρελαύνει αγέρωχα στον δρόμο. Κάπως έτσι ήταν και οι W.A.S.P. Όσοι ήταν το βράδυ της 19ης Ιουνίου στην Μαλακάσα θα συμφωνήσουν μαζί μου. Όσοι δεν ήταν, δυστυχώς έχασαν μία από τις καλύτερες εμφανίσεις group στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί η εκπληκτική απόδοση-εκτέλεση του medley Idol/Sleeping In The Fire/Gypsy Meets The Boy που πραγματικά μας καθήλωσε όλους.


Πραγματικά μία μεγάλη εμφάνιση από μια μεγάλη μπάντα. Δυστυχώς οι W.A.S.P. εγκατέλειψαν γρήγορα την σκηνή μετά από μία ώρα καθαρού παιξίματος, αφήνοντας μεγάλη πικρία και πολλά ερωτηματικά. Μελανό, επίσης, σημείο ήταν ότι δεν υπήρχε show, όπως συνηθίζουν στις συναυλίες τους. Ελπίζω να μην αληθεύουν οι φήμες που ακούστηκαν για την διοργανώτρια αρχή... Κάπως έτσι έληξε η πρώτη metal μέρα του πολυδιαφημισμένου festival. Οι οπαδοί σιγά σιγά αποχωρούσαν από το χώρο αναμένοντας και την επόμενη μέρα με πολλές ερωτήσεις και μια μικρή «καχυποψία» να πλανιέται στον αέρα...

Κείμενο: Θοδωρής Μηνιάτης
Φωτογραφίες: Αντώνης Μουστάκας, Ηλίας Κουρούδης