Primordial, Mael Mordha, Bandemonic, Desert Near The End @ Fuzz Club, 22/11/13

Μεγαλειώδης εμφάνιση των Primordial, με τους Mael Mordha να στέκονται επάξια στο πλευρό τους

Από τον Αντώνη Κονδύλη, 25/11/2013 @ 14:29
Ακριβώς έναν χρόνο μετά την τελευταία τους εμφάνιση μπροστά στο ελληνικό κοινό, οι λατρεμένοι μας Primordial είναι και πάλι κοντά μας. Ίσως λίγο νωρίτερα από ότι θα θεωρητικά θα έπρεπε, αλλά νομίζω ότι η αγάπη πολλών Ελλήνων για αυτούς κάνει πολύ εύκολη τη συχνότητα των επισκέψεών τους στα μέρη μας. Η μεγάλη ωστόσο διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες φορές εστιάζεται στο ότι φέτος τους είδαμε σε ένα χώρο μεγαλύτερο και πιο λειτουργικό από όλους τους προηγούμενους. Ένα επίσης στοιχείο είναι ότι ο κόσμος αυτή τη φορά μάλλον ήταν λιγότερος σε σχέση με πέρσι, λογικό αν αναλογιστούμε το μικρό διάστημα από την περσινή τους επίσκεψη. Και αυτή τη φορά ωστόσο η παρουσία τους στη χώρα μας είχε τα απρόοπτα της, καθώς η αεροπορική φρόντισε να χαθούν όλες οι κιθάρες, αναγκάζοντας την μπάντα να καταφύγει σε δανεισμό νέων οργάνων.

Και βέβαια δεν ήρθαν μόνοι τους, καθώς είχαν μαζί τους και τους συμπατριώτες τους Mael Mordha, όπως και το 2008, ένα ζευγάρι που θεωρώ ότι μουσικά και αισθητικά δένει πολύ ωραία.

Desert Near The End

Τη συναυλία άνοιξαν οι Έλληνες Desert Near The End στις 21:30. Για μισή ώρα επιδόθηκαν σε επικό heavy / power metal. Η εμφάνισή τους χαρακτηρίστηκε από έναν μετριότατο και θορυβώδη ήχο. Παρουσιάστηκαν κάπως αμήχανοι πάνω στη σκηνή και με κάποια θεματάκια στην απόδοσή τους.

Bandemonic

Μετά από ένα σύντομο διάλλειμα τη σκυτάλη πήραν οι Bandemonic, ένα ελληνικό heavy metal συγκρότημα. Πιο ενδιαφέρουσα η παρουσία τους, με αξιοπρεπείς συνθέσεις και εκτελέσεις, ενώ ο τραγουδιστής άφηνε υποσχέσεις για περισσότερα, καθώς έδειχνε ότι έχει κάποια απαραίτητα χαρακτηριστικά που τον βοηθούν να «χρωματίζει» τα τραγούδια. Δείχνουν να δουλεύουν τη μουσική τους και το νεαρό της ηλικίας τους αφήνει περιθώριο για καλύτερα πράγματα στο μέλλον.

Mael Mordha

Οι Ιρλανδοί Mael Mordha έρχονται και πάλι μαζί με τους Primordial όπως πριν από κάποια χρόνια. Σαν πραγματικοί Κέλτες πολεμιστές, με αντίστοιχη σκηνική εμφάνιση και βάψιμο, μας  ταξίδεψαν με τη μουσική τους. Κέλτικο metal, αληθινό, αυθεντικό. Μελωδίες εναλλάσονται με πολεμικές ιαχές, ενώ η στιβαρή και επική ερμηνεία του Roibéard Ó Bogail προσθέτει ακόμα περισσότερο στην ατμόσφαιρα των Ιρλανδών. Αυθεντική μουσική, απαγκιστρωμένη από μόδες, τάσεις, κατευθείαν από την καρδιά.

Mael Mordha

Ο ήχος ήταν αρκετά καλός και στα περίπου 45 λεπτά που είχαν στη διάθεσή τους έπαιξαν μεταξύ άλλων τα "Winds Of One Thousand Winters", "All Éire Will Quake", "Dawning Of The Grey". Το κάλεσμα των Mael Mordha άρεσε σε όλους και χειροκροτήθηκαν για την απολαυστική τους και γεμάτη εμφάνιση. Το συγκλονιστικό κλείσιμο με το "Dawning Of The Grey" με έκανε προς στιγμήν να σκεφτώ ότι μπορεί αυτοί να ήταν τελικά οι καλύτεροι της βραδιάς...

...αλλά οι πρώτες νότες του "No Grave Deep Enough" συνέτριψαν κάθε τέτοια σκέψη. Οι Primordial δεν αστειεύονται και για μια ακόμα φορά ήταν ισοπεδωτικοί μη αφήνοντας περιθώριο για αμφισβητήσεις, με μοναδικό μαέστρο τον Alan Averill, έναν από τους πιο χαρισματικούς frontmen και ερμηνευτές στο metal αυτή τη στιγμή. Ο τρελός αυτός Ιρλανδός έχει την ικανότητα ακόμα και τα λάθη του (μπέρδεψε σε κάποια σημεία τους στίχους) να τα κάνει να φαίνονται ασήμαντα, πόσο δε μάλλον να ξεσηκώνει τον κόσμο με κάθε του κίνηση και να τον ωθεί να τραγουδά και να εκστασιάζεται με κάθε νότα. Η θεατρικότητα και η ερμηνεία του Averill δίνουν μια άλλη διάσταση στην μουσική και την ατμόσφαιρα της μπάντας. Μια καταραμένη μορφή που άλλοτε θρηνεί, άλλοτε εκδικείται, άλλοτε οργίζεται.

Primordial

Το συγκρότημα ήταν για μια ακόμη φορά σε μεγάλη φόρμα, η απόδοση τους σπουδαία και δεν νομίζω ότι υστέρησαν σε κάποιο σημείο.  Η εμφάνισή τους διήρκησε λίγο παραπάνω από δύο ώρες και δεν υπήρξε ούτε μια κοιλιά, ούτε μια στιγμή χαλάρωσης, ενώ η λίστα με τις επιλογές σπουδαίων κομματιών φαντάζει ατελείωτη. Αν και δεν υπήρχαν εκπλήξεις (με εξαίρεση ίσως το "Let The Sun Set On Life Forever" από το μακρινό "Imrama") μπορούσαν να μετατρέψουν κάθε τραγούδι, που το έχουμε ακούσει αμέτρητες φορές, σε κάτι το μοναδικό. Οι Primordial έχουν το σπάνιο χάρισμα να προκαλούν ανατριχήλα, ανάλογη με αυτή που νιώθεις όταν παρακολουθείς άλλα σπουδαία συγκροτήματα της metal μουσικής.

Primordial

Επέλεξαν από κάθε δίσκο τους κομμάτια, είτε από τις αρχέγονες πρώτες black metal ημέρες, είτε από τις πιο επικές στιγμές του πρόσφατου παρελθόντος.

Primordial

Διακρίθηκε η τελειότητα του "Traitor's Gate", ο ηρωισμός του "Blooded Yet Unbowed", η υπερηφάνεια του "Sons Of The Morrigan", το ρίγος του "Heathen Tribes", οι κατάρες του "Gods To The Godless", η ορμητικότητα του "The Song Of The Tomb". Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος με ψυχή που να μην τον αγγίζει το δράμα που περιγράφει το "Coffin Ships". Πως μπορείς να νιώσεις όμως όταν παρακολουθείς την συγκλονιστική ερμηνεία (ή καλύτερα το θρήνο) του Averill, που απογειώνει το κομμάτι και εκτινάσσει το συναίσθημα, κάνοντας επώδυνη αυτή την εμπειρία, προσπαθώντας παράλληλα να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου; Ασύγκριτο. Και κλείνοντας με το "Empire's Fall" μας υπενθύμισαν γιατί θα τους αγαπάμε αιώνια.

Primordial

Αυτό που κάνουν οι Primordial δεν περιγράφεται. Βιώνεται. Η εμφάνιση τους ήταν μεγαλειώδης, η καλύτερη από όσες φορές μου δόθηκε η ευκαιρία και μια από τις καλύτερες συναυλίες (γιατί όχι η καλύτερη δηλαδή) της χρόνιας.

Ξέρω ότι σε μια εποχή που καθόμαστε και εστιάζουμε στον ήχο, στην παραγωγή, στις πωλήσεις κλπ κλπ,  αυτό που κάνουν οι Ιρλανδοί φαντάζει παράταιρο και δεν μπορεί να έχει και μεγάλη πέραση σε πολλούς, αλλά είναι σίγουρα λίγοι αυτοί οι μουσικοί που έχουν το ταλέντο να σε κάνουν να δακρύζεις και να ανατριχιάζεις σε ένα σετ μεγαλύτερο των δύο ωρών.

Primordial

Οι Primordial μας τοποθετούν λίγο πριν το οριστικό τέλος και μας υπενθυμίζουν ότι όλοι οι πραγματικοί πολεμιστές θα βρίσκονται εκεί και μαχόμενοι θα εμπνέονται από την μουσική τους, πριν έρθει η στιγμή να πέσουν ηρωικά.
SETLIST

No Grave Deep Enough
Let The Sun Set Οn Life Forever
Gods To The Godless
Bloodied Yet Unbowed
The Song Of The Tomb
As Rome Burns
Traitors Gate
Lain With The Wolf
The Burning Season
Gallows Hymn
Sons Of The Morrigan
The Coffin Ships
Heathen Tribes
Autumn's Ablaze
Empire Falls

Την Παρασκευή στο Fuzz είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μια ακόμα σπουδαία συναυλιακή εμπειρία. Και οι δύο Ιρλανδικές μπάντες έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και μας έκαναν να περιμένουμε την επόμενη επίσκεψη τους με αδημονία. Στα αρνητικά της βραδιάς καταγράφεται η καθυστέρηση στην έναρξη, που είχε ως αποτέλεσμα η συναυλία να ολοκληρωθεί λίγο μετά τις 02:00 το βράδυ. Νόμιζα ότι είχαμε αρχίσει αυτά να τα ξεπερνάμε σιγά-σιγά.

Φωτογραφίες: John Metalman
  • SHARE
  • TWEET