Nova Rock Festival @ Nickelsdorf (Αυστρία), 19-21/06/09

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει μπει πλέον στον συναυλιακό χάρτη, με συνέπεια τα περισσότερα συγκροτήματα ανεξαρτήτου μεγέθους ή φήμης να επισκέπτονται τη χώρα μας. Όταν όμως το καλοκαίρι πλησιάζει και ανακοινώνονται τα ονόματα των ευρωπαϊκών fεστιβάλ, οι συγκρίσεις με τα εγχώρια μόνο λύπη, θυμό και γκρίνια προκαλούν. Για να λέμε τα πράγματα με το ονομά τους, όλα τα μεγάλα ονόματα που περιοδεύουν στην Ευρώπη, θα μας επισκεφτούν( ή το έκαναν ήδη). AC/DC, Killers, Placebo, Slipknot, Faith No More, Nine Inch Nails, Motley Crue και τόσοι άλλοι. Αν όμως κάποιος θέλει να τα δει όλα, θα χρειαστεί έναν ολόκληρο μηναίο μισθό (και ίσως ένα μήνα άδεια). Έτσι όλοι οι δρόμοι oδ;hγησαν στο εξωτερικό και συγκεκριμένα μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Βιέννη, όπου διεξάγεται από το 2005 το Nova Rock.

Από την Πεμπτη (18/6) βράδυ αρχίσαμε να καταλαβαίνοyμε τι θα επακολουθήσει, καθώς το τρένο που μας πήγαινε από την Βιέννη στο Nickelsdorf ήταν γεμάτο από, ήδη, μεθυσμένους φωνακλάδες Αυστριακούς. Τα ίδια και χειρότερα στο καμπινγκ αλλά και κοντά στο συναυλιακό χώρο, όπου το γλέντι είχε αρχίσει και δε θα τελείωνε μέχρι το ξημέρωμα της Δευτέρας.

Παρασκευή, 19/6 - Ημερά πρώτη

Το καμπιγκ στα φεστιβαλ είναι άνετο και ευχάριστο μόνο για τους ντόπιους που έχουν τη δυνατότητα να κουβαλήσουν μαζί τους ένα όλοκληρο νοικοκυριό με τέντες, ξαπλώστρες, ψησταριές κτλ. Για του υπόλοιπους υπάρχει μόνο μια λύση. Πάμε να δούμε όσα περισσότερα συγκροτήματα μπορούμε. Δυστυχώς όμως τα πρώτα δείγματα δεν ήταν ενθαρρυντικά.

Xenesthis. Μοντέρνο metal με γυναικεία φωνητικά, καθαρά και brutal. Μπορεί στην Αυστρία να έχουν εμφανιστεί με συγκροτήματα όπως οι Slayer, Trivium, As I Lay Dying κ.ά, αλλά αυτό που μας παρουσίασαν δεν είχε κανένα ενδιαφέρον, ακόμα και για τους λάτρεις του είδούς.

Drumatical Theatre. 12 τύμπανα επί σκηνής, για ένα show αποκλειστικά με κρουστά. Καλή ιδέα μεν, μονότονο στην εκτέλεση δε. Καμία απολύτως σχέση με τους Stomp που σίγουρα θαυμάζουν.

Sonic Syndicate. Οι Σουηδοί τα τελευταία χρόνια περιοδεύουν αρκετά, παρουσιάζοντας ένα μείγμα metalcore και μελωδικού death. Δεν είναι κακοί, αλλά δύσκολα ξεχωρίζουν από τη μάζα.



Caliban. Μετά την εμφάνιση τους με τους Machine Head και God Forbid το 2004 είχα γράψει ότι μπορούν και καλύτερο. Δυστυχώς δεν κατάφεραν να με πείσουν ούτε αυτή τη φορά, ούτε στα "I Rape Myself" και "It's Our Burden To Bleed".



The Gaslight Anthem. Αν και οι Black Stone Cherry που έπαιζαν στην άλλη σκήνη είναι αρκετά ενδιαφέρουσα περίπτωση, προτίμησαμε να δούμε λίγο από το σετ των Αμερικανών απόγονων του Bruce Springsteen. Πολύ καλοί, οι οπαδοί του «Αφεντικού» αλλά και των Killers ας τους τσεκάρουν.

Sunrise Avenue. Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις ζωντάνα συγκροτήματα που απεχθάνεσαι για να έχεις μια εμπεριστατωμένη άποψη. Pop μουσική για παιδιά του δημοτικού. Ενδιαφέρον μηδέν. Ο μόνος λόγος για να τους παρακολουθήσει κανείς είναι για να πιάσει μια καλή θέση για το τι θα επακολουθήσει στο ίδιο stage.



Gogol Bordello. Η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού βρισκόταν στην άλλη σκηνή όπου έπαιζαν οι Mastodon (και θα έμενε εκεί για το υπόλοιπο της βραδιάς με Slipknot και Metallica). Ο περιοδεύων θίασος όμως δεν καταλαβαίνει από αυτά. Είτε παίζει μπροστά σε 50.000 είτε μπροστα σε 300 άτομα, στο μυαλό της παρέας του Eugene υπάρχει μόνο μια λέξη. PARTY!



Faith No More. H εμφάνιση τους ήταν ο βασικός λόγος της ευρωπαϊκής μας εξόρμησης, ενώ η επανασύνδεση τους το μουσικό γεγονός της χρονιάς για τον γράφοντα. Η κοστουμαρισμένη πεντάδα βγήκε στη σκηνή με τη διασκευή στο "Reunited" των Peaches & Herb, μπροστά σε πολύ λιγότερο κόσμο από ότι στις προηγούμενες φετινές εμφανίσεις της (βλ. Download Festival). Ο πολύς κόσμος προτίμησε τους Slipknot, αφήνοντάς μας να παρακολουθήσουμε με χαρακτηριστική άνεση την παρέα του Mike Patton, o οποίος βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση. Σετ με κομμάτια από όλους τους δίσκους αλλά και με εκπλήξεις όπως το "Poker Face" της Lady Gaga. H διάρκεια ήταν μικρότερη του αναμενόμενου επειδή οι Faith No More δεν ήταν οι headliners της βραδιάς. Η απόδοσή τους όμως ήταν ανάλογη του ονόματος που έχουν δημιουργήσει εδώ και τόσα χρόνια.



Nine Inch Nails. Άλλο ένα μεγάλο όνομα που περιοδεύει στην Ευρώπη και επισκέφτηκε και τηνχώρα μας. Το industrial rock συγκρότημα του Trent Reznor δίκαια θεωρήθηκε από τα πιο πρωτοποριακά της δεκαετίας του '90, επηρεάζοντας την παγκόσμια metal, punk και gothic σκηνή. "March Of The Pigs", "Heresy", "Piggy", "Hurt" και πολλά άλλα, με μεγάλο απωθημένο όμως να μένει το "Closer". Πριν τελειώσει το σετ, τους αφήνουμε για να προλάβουμε τους...



Metallica. Δυστυχώς όμως οι προβλέψεις για καταιγίδα βγήκαν αληθινές νωρίτερα από το αναμενόμενο. Ο κόσμος διχάστηκε και έτσι πολλοί αποχώρησαν και άλλοι τόσοι έμειναν για δύο ώρες μέσα σε καταρρακτώδη βροχή. Κάπου ενδιάμεσα εμείς, μείναμε μεν, πολύ μακριά δε, κάτω από μια τέντα να παρακολουθούμε μέσω της γιγαντοοθόνης. Έχουμε πλέον καταλάβει ότι οι Metallica είναι ένα από τα καλύτερα live συγκροτήματα όλων των εποχών, αλλά μερικές φορές ξεπερνούν τον εαυτό τους. "Dyers Eve"! "No Leaf Clover"! "Last Caress"! Επιλογές η μία καλύτερη από την άλλη και τα κομμάτια του "Death Magnetic" να κερδίζουν πολλούς πόντους σε live εκτέλεση. Ελπίζω η επόμενη φορά που θα τους δούμε στη χώρα μας να έρθει σύντομα, γιατί αυτή η εμπειρία δε θεωρείται ολοκληρωμένη.

Σαββατο, 20/6 - Ημέρα δεύτερη

Δυστυχώς λόγω βροχής, λάσπης, κατεστραμμένων σκηνών και μεθυσμένων Αυστριακών, η δεύτερη μέρα χάθηκε ολόκληρη. Όχι, η μέρα του φεστιβάλ δεν ακυρώθηκε, αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα. Απ' ό,τι φαίνεται γεράσαμε λίγο και οι αντοχές έχουν μειωθεί. Πολλά και ενδιαφέροντα είχε η μέρα, με headliners τους Placebo στη μια σκηνή να παίζουν ακριβώς το ίδιο σετ που έπαιξαν μερικές μέρες αργότερα στο Rockwave, ενώ στην άλλη σκηνή βρίσκονταν οι In Extremo, οι οποίοι δεν καταλαβαίνω πως βρέθηκαν να παίζουν πάνω από τόσα άλλα ονόματα.

Απ' ό,τι πληροφορηθήκαμε, από τους καλύτερους της ημέρας οι Dredg, αρκετά καλοί οι Killswitch Engage και ο Chris Cornell (παρά το χλιαρό ξεκίνημα με κομμάτια του καινούργιο του δίσκου). Άλλα ονόματα που εμφανίστηκαν ήταν οι Kaiser Chiefs, Lacuna Coil, Chickenfoot, Staind, Monster Magnet, All That Remains κ.ά..

Κυριακή, 21/6 - Ημέρα τρίτη

Επιστροφή του ήλιου και δική μας στο σκουπιδότοπο (πλέον) που λέγεται Nova Rock. Καθώς είναι ήδη απόγευμα, δε χάνουμε χρόνο για να προλάβουμε να δουμε τους...

Static-X. Αν και ψιλοξεπερασμένοι (όπως και όλη η nu-metal μόδα), δεν ήταν καθόλου άσχημοι, με τη γυμνόστηθη χορεύτρια στα δεξιά της σκηνής όμως να κλέβει την προσοχή του κοινού. Καλύτερη στιγμή το "Push It" που έκλεισε το σετ τους. Για όσους ενδιαφέρονται πάντως, το "Cult of Static" είναι ο καινούργιος τους δίσκος που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες.



Guano Apes. Άλλο ένα reunion του φετινού καλοκαιριού. Γεμάτοι κέφι και ενθουσιασμό που μετά από 4-5 χρόνια ξαναπαίζουν στα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, αλωνίζουν τη σκηνή, αλλά η απόδοση της frontwoman Sandra Nasic δεν είναι η αναμενόμενη. Οι παραφωνίες, όμως, δεν ενόχλησαν το κοινό, που διασκέδαζε με τα hitακια "Open Your Eyes", "Big In Japan", "Lords Of The Boards" και σχεδόν ολόκληρο τον "Walking On A Thin Line" δίσκο τους.



Τα επόμενα 2 ονόματα, ενώ παίζουν κάτι τελείως διαφορετικό, είχαν κάτι κοινό. Ενώ ούτε οι Limp Bizkit ούτε οι Dimmu Borgir με ενδιαφέρουν πλέον, οφείλω να παραδεχτώ ότι εντυπωσιάστηκα από αυτό που είδα.



Στη μπλε σκήνη οι groovy Limp Bizkit, με ένα setlist γεμάτο επιτυχίες και την επαφή του Fred Durst με τον κόσμο, έπεισαν και τους πιο δύσπιστους. "My Generation", "Break Stuff", "Nookie", "Rollin'" και προς το τέλος οι διασκευές τους στα "Behind Blue Eyes" των Who και "Faith" του George Michael.

Σχεδόν την ίδια ώρα οι Dimmu Borgir, ένα από τα μεγαλύτερα metal ονόματα των τελευταίων ετών, ενθουσίαζαν εξίσου. Έχοντας πλέον συνηθίσει να παίζουν σε μεγάλες σκηνές και μπροστά σε πολύ κόσμο, δεν έδειξαν να έχουν κανένα πρόβλημα. To σετ τους βασίστηκε κυρίως στα "Puritanical Euphoric Misanthropia" και "Enthrone Darkness Triumphant" και, όπως συνήθως, το κομμάτι που έκλεψε την παράσταση δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το "Mourning Palace".

Ενώ οι περισσότεροι κατευθύνονταν στους Die Toten Hosen που θα έκλειναν το φετινό Novarock, για μας δεν υπήρχε κανένα δίλημμα και μείναμε στη μικρή σκηνή, στην οποία headliners ήταν οι Machine Head. Machine-Fuckin' Head, η κλασική ιαχή που ακούγεται στις εμφανίσεις τους σε όλο τον κόσμο, και το "Imperium" η ιδανική αρχή. Ήταν πολύ περίεργη η αίσθηση να βλέπεις τα καλύτερα ονόματα του φεστιβάλ με την ίδια άνεση που έβλεπες τα συγκροτήματα και στις 3 το μεσημέρι. Αυτό όμως δεν ενόχλησε ούτε εμάς αλλά ούτε και τους Machine Head. Συνδυασμός πρόσφατων και παλιών κομματιών, "Ten Ton Hammer", "Old", "Bulldozer", "Beautiful Mourning", μια, κατά τη γνώμη μου αχρείαστη, διασκευή στο "Hallowed Be Thy Name", "Struck A Nerve" για τους παλιότερους, το κλασικό χαλάρωμα με την κομματάρα "Descends The Shades Of Night" και ιδανικό κλείσιμο του τριημέρου με το "Davidian".



Συμπερασματικά, το φετινό φεστιβαλικό μας τριήμερο ήταν αρκετά περιπετειώδες και σίγουρα θα μας μείνει μια μικρή πίκρα για αυτά που χάσαμε. Όμως, always look on the bright side of life, τα συγκροτήματα που παρακολουθήσαμε ήταν ουκ ολίγα και την όλη εμπειρία σίγουρα θα τη σκεφτόμαστε και συζητάμε για χρόνια, μέχρι την επόμενη φορά...