Ice Age: «Όσοι αγαπούν το progressive rock "καταλαβαίνουν" αυτό που κάνουμε»

Συχνά θαυμάζουμε το ταλέντο που έχουν κάποιοι μουσικοί ή τα νούμερα της επιτυχίας που απολαμβάνουν, αλλά υπάρχει ένα διαφορετικού είδους δέσιμο με τους καλλιτέχνες που σου δίνουν την εντύπωση ότι παραμένουν πρώτα από όλα οπαδοί της τέχνης της οποίας πρεσβεύουν. Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή των Ice Age, οι οποίοι εξέπληξαν ευχάριστα το prog κοινό, επιστρέφοντας μετά από 22 ολόκληρα χρόνια στα δισκογραφικά δρώμενα, με το εξαιρετικό "Waves Of Loss And Power".

Το αν η επιστροφή τους αυτή θα συνδυαστεί με μια μεγαλύτερη αναγνώριση και με περισσότερες ευκαιρίες είναι κάτι που θα περιμένουμε να το δούμε, αλλά προς το παρόν αδράξαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με όλα τα μέλη της μπάντας και να μάθουμε όσα θα θέλαμε για την νέα τους δισκογραφική δουλειά, το παρελθόν και φυσικά για τις απόψεις και τις προτιμήσεις τους γύρω από τον prog χώρο. Οι Josh Pincus (φωνητικά, πλήκτρα), Jimmy Pappas (κιθάρες), Doug O'Dell (μπάσο) και Hal Aponte (drums) επιβεβαιώνουν και με το παραπάνω - μέσω των λεγόμενών τους - την αίσθηση ότι είναι μια παρέα φίλων που κάνει απλά αυτό που αγαπάει και το κάνει καλά, σε μια χορταστική συζήτηση που ακολουθεί.

Σας καλωσορίζω στο Rocking.gr και θέλω να σας πω πως είμαι πολύ χαρούμενος που επιστρέψατε με τους Ice Age ξανά στη δράση! Αλήθεια, πως αισθάνεστε που είστε και πάλι ενεργοί;

Josh: Ευχαριστούμε! Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που επιστρέψαμε! Σε όλα τα μέλη της μπάντας μας έλειψε το να μπορούμε να εκφραστούμε δημιουργικά μέσα από αυτό το όχημα. Μοιάζει πράγματι με μια αναγέννηση για όλους μας. Μπορεί να έχουμε συμμετάσχει σε διάφορα μουσικά σχήματα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά οι Ice Age ήταν πάντα αυτοί που μας έδιναν τη μεγαλύτερη ικανοποίηση και μας ενθουσίαζαν μουσικά. Πρόκειται για μια ευκαιρία που είμαστε ενθουσιασμένοι που την έχουμε ξανά, ειδικά μετά από τόσο μεγάλο διάλειμμα και δεδομένης της ηλικίας μας… (γέλια)

"Οι άνθρωποι που αγαπούν το progressive rock «καταλαβαίνουν» αυτό που κάνουμε και κατανοούν ότι δεν ενδιαφερόμαστε για τις τρέχουσες μουσικές τάσεις

Το νέο σας στούντιο άλμπουμ - 22 χρόνια μετά το "Liberation" - κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες. Ποια είναι η ανταπόκριση που έχετε πάρει μέχρι στιγμής;

Josh: Τα σχόλια μέχρι στιγμής είναι εκπληκτικά. Είναι όλα θετικά, και κάποια από αυτά είναι απίστευτα ενθουσιώδη. Οι άνθρωποι που αγαπούν το progressive rock δείχνυον να «καταλαβαίνουν» αυτό που κάνουμε και κατανοούν ότι δεν ενδιαφερόμαστε για τις τρέχουσες μουσικές τάσεις. Απλά παίζουμε από την καρδιά μας, και πιστεύω ότι αυτό φαίνεται στη μουσική μας. Είναι τόσο ικανοποιητικό το να ξέρεις ότι οι οπαδοί από δεκαετίες πριν, θυμούνται και εκτιμούν το συγκρότημα και είναι τόσο ενθουσιασμένοι που επιστρέψαμε. Είμαστε ενθουσιασμένοι που μπορούμε να μοιραστούμε το "Waves of Loss and Power" με όλους τους οπαδούς μας, παλιούς και νέους.

Με τους Ice Age ποτέ δεν μας φαίνεται σαν να κάνουμε κάποια «δουλειά»

Προσωπικά, όσο περισσότερο ακούω το "Waves Of Loss And Power", τόσο περισσότερο εκτιμώ τη δουλειά που έχετε επενδύσει σε αυτό και τόσο περισσότερο το αγαπώ. Συμφωνείτε μαζί μου ότι είναι μια απαιτητική δουλειά - που όμως ανταμείβει τον ακροατή - ακόμα και για τα ήδη απαιτητικά επίπεδα που έχει το progressive rock/metal ως μουσικό είδος;

Doug: Από τη δική μας οπτική γωνία, ήταν ακόμα πιο απαιτητικό. Διότι, όταν εντάχθηκα στο συγκρότημα (το 2001), κάναμε πρόβες και γράφαμε νέα μουσική 15 με 20 ώρες την εβδομάδα. Τώρα, λόγω του ότι όλοι μας έχουμε περισσότερες υποχρεώσεις από ό,τι είχαμε τότε, είναι πιο δύσκολο να γράψουμε μουσική που απαιτεί ένα τόσο υψηλό επίπεδο παικτικά και φωνητικά. Αφήνει, όμως, ένα απίστευτο συναίσθημα ανταμοιβής, διότι η απήχηση είναι τόσο θετική! Κάθε φορά που οι οπαδοί επισημαίνουν ότι μοιάζει σαν να μην έχει παρέλθει καθόλου χρόνος μεταξύ του τελευταίου άλμπουμ κι αυτού εδώ, αυτό είναι το καλύτερο συνήθως κομπλιμέντο που μπορούμε να μας κάνει κάποιος.

Josh: Ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό που λες - είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό το άλμπουμ. Ήταν σίγουρα μια πρόκληση, όπως ανέφερε ο Doug, λόγω των περιορισμών του χρόνου, και επειδή η διατήρηση των μουσικών μας δεξιοτήτων μετά από μια τόσο μεγάλη διακοπή απαιτεί πολλή εξάσκηση και προσπάθεια. Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι πάντα είχαμε μια εκπληκτική μουσική χημεία μεταξύ μας, η οποία ποτέ δεν χάθηκε. Είναι μεγάλη χαρά για όλους μας το να μπορούμε να γράφουμε μαζί ξανά. Έχουμε τόσα πολλά να πούμε, τόσο σε στιχουργικό όσο και σε μουσικό επίπεδο, που πρέπει να τα βγάλουμε από μέσα μας, οπότε ποτέ δεν μας φαίνεται σαν να κάνουμε κάποια «δουλειά».

Αλήθεια, πόσο διαφορετικό είναι να παίζεις σε μια μπάντα progressive rock / metal στις μέρες μας σε σύγκριση με τη δεκαετία του '90; Τι είναι καλύτερο τώρα και τι είναι πιο δύσκολο στις μέρες μας;

Doug: Η μεγαλύτερη διαφορά από τη δεκαετία του 1990 έως σήμερα είναι το διαδίκτυο. Η διανομή και η εξωστρέφεια είναι δυο τομείς που έχουν στραφεί έντονα προς το streaming και μακριά από το φυσικό προϊόν. Η δυνατότητα προώθησης και της επικοινωνίας και σύνδεσης απευθείας με τους θαυμαστές, μέσω των κοινωνικών δικτύων, έχει διευκολύνει τα πράγματα για ανεξάρτητα συγκροτήματα όπως οι Ice Age. Αυτό που είναι πιο δύσκολο είναι ότι υπάρχουν τόσα πολλά συγκροτήματα εκεί έξω τώρα, που είναι εύκολο να χαθείς σε έναν ωκεανό αμέτρητων συγκροτημάτων, στον οποίο όλοι παλεύουν για να βρουν τον δικό τους χώρο.

Δεν είχαμε την υποστήριξη που χρειαζόμασταν για να βγούμε σε περιοδείες, ούτε καν για να δίνουμε συχνά συναυλίες, κι αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος του λόγου για τον οποίο απογοητευτήκαμε από την επιχειρηματική πλευρά των πραγμάτων

Τα πρώτα δύο άλμπουμ σας κυκλοφόρησαν από τη Magna Carta, μια δισκογραφική εταιρεία που προσωπικά με βοήθησε να έρθω σε επαφή με σπουδαίους καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια της δεκαετία του '90 και των αρχών του 00s. Ποιος ήταν ο ρόλος της Magna Carta για το prog ιδίωμα και πώς βλέπατε εσείς τα πράγματα όντας μέλος της;

Josh: Προφανώς, η Magna Carta ήταν η πιο σημαντική δισκογραφική για το prog κατά την εποχή εκείνη - ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα για εμάς το να μας προσφέρουν συμβόλαιο. Όπως λες, είχαν μια λίστα με εξαιρετικά ταλαντούχα συγκροτήματα και μουσικούς, πολλοί από τους οποίους είναι ακόμα ενεργοί σήμερα. Ως δισκογραφική πραγματικά έδωσε μεγάλη προβολή στην progressive rock και metal μουσική, και θα τους είμαστε πάντα ευγνώμονες. Δυστυχώς, δεν είχαν τα χρήματα (ή την επιθυμία να επενδύσουν) για να αναπτύξουν σωστά τα συγκροτήματά τους, ώστε να τα βοηθήσουν να φτάσουν στο επόμενο επίπεδο. Για να το θέσω πιο απλά, δεν είχαμε την υποστήριξη που χρειαζόμασταν για να βγούμε σε περιοδείες, ούτε καν για να δίνουμε συχνά συναυλίες, κι αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος του λόγου για τον οποίο απογοητευτήκαμε από την επιχειρηματική πλευρά των πραγμάτων.

Πώς καταλήξατε στο να κυκλοφορήσετε το νέο άλμπουμ σας από την The Laser’s Edge; O Ken Golden ισχυρίζεται πως είναι παλιός οπαδός της μπάντας, οπότε φαντάζομαι ότι κι αυτό έπαιξε τον ρόλο του. Είστε ικανοποιημένοι από τη δουλειά που έχει κάνει ως τώρα για εσάς η νέα σας δισκογραφική;

Doug: Υπήρξαν πολλές ωραίες συμπτώσεις σε αυτό το νέο κεφάλαιο της ιστορίας των Ice Age. Ξεκινήσαμε να προσεγγίζουμε σοβαρά διάφορες δισκογραφικές όταν καταλάβαμε ότι κάτι ιδιαίτερο προέκυπτε από το νέο υλικό μας (την Άνοιξη του 2020). Μία από τις εταιρείες με τις οποίες επικοινώνησα ήταν η Laser's Edge/Sensory. Χωρίς να έχω προηγουμένως γνώση της ιστορίας του Ken με το συγκρότημα (ο Josh μπορεί να μιλήσει για αυτό), μοιράστηκα ένα δείγμα από τις νέες συνθέσεις πάνω στις οποίες δουλεύαμε. Ο Ken ενθουσιάστηκε αμέσως και έκτοτε αποτέλεσε έναν απίστευτο συνεργάτη σε αυτή τη διαδικασία. Δεν θα μπορούσαμε να είχαμε βρει ένα πιο ταιριαστό νέο σπίτι για τους Ice Age από την Sensory Records.

Josh: Ναι, ο Ken είναι παλιός φίλος και οπαδός της μπάντας - μας είχε δει να παίζουμε στο Powermad φεστιβάλ, στη Βαλτιμόρη, το 1998. Βασικά, ήταν αυτός που μας προσέφερε να παίξουμε στο πρώτο Nearfest το 1999 - αυτό ήταν ένα από τα καλύτερα γεγονότα τότε για εμάς. Είμαστε ενθουσιασμένοι που συνεργαζόμαστε εκ νέου μαζί του. Είναι πραγματικός οπαδός αυτού του είδους μουσικής.

Το κάναμε πραγματικά μόνο για εμάς, δεν προσπαθούσαμε να πληρούμε τα κριτήρια ή να ικανοποιήσουμε τις προσδοκίες κανενός

Ένα πράγμα που αγαπώ στο νέο σας άλμπουμ είναι ότι ακούγεται σχεδόν αναπολογητικά old school και το εννοώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ήταν στις προθέσεις σας να γράψετε μουσική την οποία αγαπούσατε όταν δημιουργήσατε τη μπάντα και να προσπαθήσετε να μην προσαρμόσετε τον ήχο σας στα στάνταρ της σημερινής progressive μουσικής; Σας παίδεψε αυτή η σκέψη ή ήταν μια εύκολη απόφαση;

Josh: Όπως είπα παραπάνω, μόλις ξανασυναντηθήκαμε για να ξεκινήσουμε να παίζουμε και να γράφουμε, η μουσική ροή κυλούσε πολύ οργανικά. Δεν υπήρχε κανένας «μεγάλος σχεδιασμός» ως προς το στυλ ή την κατεύθυνση που θα ακολουθούσαμε. Απλώς παραμείναμε πιστοί στον εαυτό μας και αυτό που προέκυψε μας βγήκε πολύ φυσικά. Το πιο όμορφο στοιχείο της διαδικασίας ήταν ότι το κάναμε πραγματικά μόνο για εμάς, δεν προσπαθούσαμε να πληρούμε τα κριτήρια ή να ικανοποιήσουμε τις προσδοκίες κανενός.

Hal: Πάντα διατηρούσαμε μια πολύ δυνατή φιλία (είμαστε αδέρφια, αν θες να το θέσουμε έτσι), ακόμη και μετά από πολλά χρόνια που η μπάντα είχε σταματήσει να παίζει και να εμφανίζεται ζωντανά. Και πάντα μας έλειπε αυτή η απίστευτη χημεία και χαρά που αισθανόμασταν όταν γράφαμε και παίζαμε μουσική μαζί. Εγώ και ο Doug συμμετείχαμε σε αρκετά εξαιρετικά συγκροτήματα και side projects, αλλά ποτέ δεν μπορέσαμε να καλύψουμε αυτό το κενό που δημιουργήθηκε από την αδράνεια των Ice Age. Αισθανόμασταν πως είχαμε αφήσει ακόμα πολλά ανολοκλήρωτα πράγματα. Όλοι μας το αισθανόμασταν και είχαμε αναρωτηθεί τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν τα πράγματα εξελίσσονταν διαφορετικά. Έτσι, δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να επανεξετάσουμε το ενδεχόμενο να παίξουμε ξανά μαζί.

Κάπου γύρω στο 2015, συναντηθήκαμε όλοι μαζί σε ένα μπάρμπεκιου στο σπίτι μου και αποφασίσαμε να τζαμάρουμε, έτσι για τη φάση. Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς υποχρεώσεις και το πιο σημαντικό χωρίς καμία προσδοκία. Δεν χρειάζεται να αναφέρω πως αμέσως καταλάβαμε πως ακόμα είχαμε πολλά να πούμε μουσικά και πως οι Ice Age δεν είχαν φτάσει στο τέλος τους σε καμία περίπτωση. Ήταν μια πολύ συναρπαστική περίοδος εκείνη, και μόνο στη σκέψη ότι θα γράφαμε μουσική όλοι μαζί. Στους επόμενους μήνες, προγραμματίσαμε κάποιες μέρες, ώστε να μπούμε στο στούντιο για να ξεκινήσουμε τις πρόβες και να δούμε πού θα μας οδηγούσε όλο αυτό. Πρέπει να ομολογήσω πως υπήρχαν κάποιες ανησυχίες σχετικά με το αν θα μπορούσαμε να γράψουμε μουσική με τον ίδιο τρόπο όπως παλιότερα και με το αν η σύνθεση νέας μουσική θα μας έβγαινε το ίδιο φυσικά με το παρελθόν. Πίσω στα «νιάτα» μας, οι μουσικές ιδέες, όλα τα διαφορετικά μέρη και οι μεταβολές μας έβγαιναν αβίαστα και χωρίς δισταγμό. Ήταν πραγματικά κάτι το φοβερό αυτό που συνέβαινε τότε και ευτυχώς είναι κάτι που το διατηρούμε ακόμα και σήμερα. Είναι μια πραγματικά όμορφη μουσική σύνδεση αυτή που έχουμε μεταξύ μας.

Doug: Όπως είπε ο Hal, το 2015 ξεκινήσαμε περιστασιακά να τζαμάρουμε και να μαζευόμαστε. Απολύτως φυσιολογικά και οργανικά τα τζαμαρίσματα άρχισαν να μετατρέπονται σε βασικές δομές, οι οποίες με τη σειρά τους εξελίχθηκαν σε τραγούδια. Δεν ήταν κάτι που σχεδιάσαμε ή συζητήσαμε, απλά βρήκαμε τον τρόπο να επιστρέψουμε στον τρόπο που είχαμε να γράφουμε μουσική μαζί, χωρίς καμία ατζέντα ή καθορισμένες προθεσμίες. Επρόκειτο για τη δημιουργία τέχνης για την ίδια την τέχνη, με έναν πολύ αγνό τρόπο. Χωρίς να χρειάζεται καν να το συζητήσουμε, ο συνθετικός τρόπος εμφανίστηκε ενστικτωδώς ως ο κλασικός ήχος των Ice Age.

Μου αρέσει να αποκαλώ τον Rich Mouser «Bob Rock του prog»

Ταυτόχρονα πιστεύω ότι o συνολικό ήχος και η παραγωγή του άλμπουμ είναι τομείς στους οποίους υπάρχει σημαντική βελτίωση σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές σας. Είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας που έχετε αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια ή οφείλεται στου συμβολή του εξαιρετικού Rich Mouser στο mixing και το mastering; Ή και τα δύο; Ποιοι ήταν οι στόχοι σας αναφορικά με τον ήχο και την παραγωγή του άλμπουμ;

Doug: Εδώ οι Ice Age μπήκαν σε νέα χωράφια. Ο Jimmy ήταν αυτός που αναλάμβανε πάντα την μίξη και το mastering για το υλικό του συγκροτήματος. Όλο όσα ακούς στο "The Great Divide" και στο "Liberation" είναι η φανταστική δουλειά του. Αυτή τη φορά, ο Josh επικοινώνησε με τον Rich Mouser, ο οποίος είναι γνωστός για την συνεργασία του με τους Spock's Beard, τους Transatlantic και τους Dream Theater, για να αναφέρουμε μερικούς μόνο από τους καλλιτέχνες με τους οποίους έχει συνεργαστεί. Μου αρέσει να τον αποκαλώ τον «Bob Rock του prog». Ο Rich πήγε τα κομμάτια μας σε απροσδόκητα ύψη με τον μοναδικό του τρόπο και είμαστε ενθουσιασμένοι και μας τιμάει που ανέλαβε το έργο του να μιξάρει και να κάνει mastering το νέο άλμπουμ.

Ο Josh και ο Jim πήγαν αεροπορικώς ως το στούντιο του στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια για να παρακολουθήσουν τα sessions από κοντά. Στόχος μας ήταν να αξιοποιήσουμε πλήρως την τεχνολογία του 2023, αλλά ταυτόχρονα να διατηρήσουμε έναν φυσικό ήχο στα drums. Κάθε τύμπανο, κύμβαλο και κρουστό που ακούς είναι 100% μέσα από το μικρόφωνο και ακουστικό. Δεν υπάρχει ψηφιακή αντικατάσταση οποιουδήποτε παιξίματος του Hal σε αυτά τα τραγούδια. Επίσης, η παραγωγή στα φωνητικά και η αυξημένη χρήση φωνητικών αρμονιών αποτέλεσε μια αναβάθμιση για εμάς και θεωρώ πως είναι ολοφάνερο.

Όσον αφορά στη μουσική και τους στίχους, ποιος έγραψε τι σε αυτό το άλμπουμ;

Doug: Ο Josh είναι ένας χαρισματικός και βαθύς στιχουργός και έγραψε όλους τους στίχους και τις φωνητικές μελωδίες για αυτό το νέο άλμπουμ. Οι δύο κύριοι μουσικοί συνθέτες σε αυτή τη μπάντα είναι ο Jimmy και ο Josh.

Ο Jimmy αποτελεί μια ατελείωτη πηγή μοναδικών riff, chord progressions και μελωδικών hook στην κιθάρα. Είναι σαν να βγαίνουν από μόνα τους, χωρίς κόπο, όποτε πιάνει μια κιθάρα.

Ο δε Josh γράφει μερικές από τις πιο συναισθηματικά έντονες συνθέσεις στο πιάνο, αλλά μπορεί να αλλάξει στιγμιαία και να παίξει αξέχαστα leads ή μελωδίες στο synth, καθώς και bluesy, δυναμικά μέρη στο organ.

Ο Hal πάντα βρίσκει το τέλειο παίξιμο στα drums, ώστε να ταιριάζει με τη μουσική κι ανεξάρτητα από το πόσο «prog» είναι, groove-αρει όπως κανένας άλλος. Βρισκόμαστε τόσο ενστικτωδώς ως rhythm section που είναι σχεδόν τρομακτικό!

Εγώ από την πλευρά μου είχα σχεδόν απόλυτη ελευθερία να σκεφτώ τα δικά μου μέρη στο μπάσο. Υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη και σεβασμός μεταξύ των τεσσάρων μας όταν πρόκειται για τη σύνθεση και την ενορχήστρωση των τραγουδιών. Όσο διαφορετικά κι αν είναι μεταξύ τους τα επιμέρους γούστα του καθενός, συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλο και ακουγόμαστε ακριβώς σαν Ice Age! Ειδικά ο πυρήνας των Hal, Josh και Jim.

Στην πραγματικότητα δεν αφήνουμε ποτέ πίσω τα παιδικά χρόνια, εκείνα που μας διαμόρφωσαν και κουβαλάμε όσα συνέβησαν τότε για όλη μας τη ζωή, ανεξάρτητα αν το παραδεχόμαστε ή όχι

Τώρα, τόσο το "Perpetual Child Part II: Forever" όσο και το "To Say Goodbye (part IV and V)" είναι εξαιρετικά τραγούδια, ενώ και τα δύο διαρκούν περισσότερο από 14 λεπτά αποτελώντας sequel τραγουδιών από προηγούμενα άλμπουμ σας. Πώς αποφασίσατε να κάνετε αυτά τα sequel και πώς προσεγγίσατε τη σύνθεση τόσο μεγάλων χρονικά κομματιών;

Josh: E, αυτό αποτελεί παράδοση στην prog μουσική, έστσι δεν είναι; Οι Rush είχαν τη θεματική του "Fear", φερ’ ειπείν...

Καθώς συνθέταμε τα τραγούδια για το "Waves", είχα πάντα στο μυαλό μου την ιδέα να συνεχίσουμε τις ιστορίες τραγουδιών που είχαν ξεκινήσει στα πρώτα δύο άλμπουμ μας. Μουσικά, μερικά από τα μέρη που έγραψε ο Jimmy για το "Perpetual Child: Part II" μας θύμιζαν το πρώτο μέρος, και το είχαμε υπόψη μας καθώς ολοκληρωνόταν το τραγούδι. Όταν άρχισα να γράφω στο πιάνο, έγινε σαφές ότι το υποσυνείδητό μου με καθοδήγησε πίσω στην κατεύθυνση του "To Say Goodbye", οπότε και το ακολούθησα.

Στο νέο άλμπουμ, ξέραμε ότι είχαμε μια πραγματική ευκαιρία να επενδύσουμε περαιτέρω σε μερικά από τα μουσικά θέματα και τις στιχουργικές ιδέες των πρώτων δύο άλμπουμ. Ήθελα μέσω αυτού να συνδεθούμε με τους fans των δύο πρώτων άλμπουμ, και να τους υπενθυμίσω ότι θυμόμαστε τι έχει συμβεί στο παρελθόν, και πως τα θέματα με τα οποία καταπιαστήκαμε εκείνη την εποχή εξακολουθούν να υπάρχουν στη συνέχιση της μουσικής και των ζωών μας.

Η ιδέα του Αιώνιου Παιδιού έχει να κάνει με το να συμβιβάζεται κάποιος με τις εμπειρίες και τα «καθήκοντα» της ενήλικης ζωής, ενώ είναι ταυτόχρονα αρκετά συνειδητοποιημένος ώστε να αναγνωρίζει ότι στην πραγματικότητα δεν αφήνουμε ποτέ πίσω τα χρόνια εκείνα που μας διαμόρφωσαν και πως κουβαλάμε όσα συνέβησαν τότε για όλη μας τη ζωή, ανεξάρτητα αν το παραδεχόμαστε ή όχι. Χρησιμοποιείται επίσης ως μεταφορά για άλλα πράγματα στο δεύτερο, αλλά αυτό το αφήνω να το ανακαλύψει ο ακροατής !

Το "To Say Goodbye" έχει να κάνει με την απώλεια, τις τύψεις και το θρήνο. Όλοι μας βιώνουμε αυτά τα πράγματα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Το "Part V" είναι αρκετά συγκεκριμένο σχετικά με το ζήτημα με το οποίο καταπιάνεται.

Από την άλλη πλευρά, το "All My Years" - το οποίο είναι επίσης ένα υπέροχο τραγούδι, σε πιο hard rock ύφος κατά τη γνώμη μου - διαρκεί μόλις τέσσερα λεπτά. Προσπαθείτε να ισορροπήσετε όσο καλύτερα μπορείτε ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους; Έχετε διαφορετική προσέγγιση για τα πιο σύντομα και φαινομενικά απλά τραγούδια;

Doug: Δεν ξεκινάμε ποτέ σκοπό να δημιουργήσουμε ένα τραγούδι, έχοντας συγκεκριμένη διάρκεια κατά νου. Όπως έχει αναφέρει ο Jimmy (ο κιθαρίστας μας), τα τραγούδια των Ice Age σε ταξιδεύουν. Το "All My Years" και το "Float Away" απλά ολοκληρώνουν αυτό το ταξίδι και κάνουν τη μουσική τους δήλωση σε μικρότερη διάρκεια σε σχέση με ορισμένα από prog epics μας!

Έχετε γράψει κι άλλο υλικό που δεν χρησιμοποιήσατε στο άλμπουμ και θα το αξιολογούσατε να χρησιμοποιηθεί σε μελλοντική κυκλοφορία; Αλήθεια, υπάρχουν ήδη σχέδια για ακόμα περισσότερη μουσική στο μέλλον;

Josh: Υπάρχει σίγουρα υλικό που δεν μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε στο "Waves of Loss and Power", όχι επειδή δεν ήταν καλό, αλλά επειδή δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε ένα άλμπουμ διάρκειας δυο ωρών! Έχουμε πολλά κομμάτια και μέρη πάνω στα οποία θα δουλέψουμε στο άμεσο μέλλον, και είμαι σίγουρος ότι θα γράψουμε πολύ νέο υλικό, επίσης. Σκοπεύουμε να ακολουθήσουμε αυτό το άλμπουμ με ένα άλλο, το συντομότερο δυνατόν.

Θα παίξετε στο επερχόμενο ProgPower USA φεστιβάλ και είμαι σίγουρος πως ανυπομονείτε για αυτό, και πως θα είναι φανταστικά! Έχετε στα πλάνα σας να δώσετε περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις; Υπάρχει περίπτωση να έρθετε στην Ευρώπη κάποια στιγμή;

Doug: Σχεδιάζουμε περισσότερες ημερομηνίες και εξερευνούμε όλες τις ευκαιρίες που έχουν νόημα για εμάς. Οι Ice Age δεν έχουν επισκεφτεί την Ευρώπη από το 2004, οπότε θα θέλαμε να επιστρέψουμε εάν μας δοθεί η ευκαιρία.

Josh: Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι που θα παίξουμε στο ProgPower USA. Ήταν μεγάλη τιμή το να μας ζητηθεί να παίξουμε εκεί, και οι οπαδοί μας είναι πραγματικά ενθουσιασμένοι που θα μας ξαναδούν να παίζουμε ζωντανά. Δεν περιμέναμε ποτέ πως θα είχαμε τέτοιου είδους ευκαιρίες, και σκοπεύουμε να τις εκμεταλλευτούμε όσο καλύτερα γίνεται. Θα κάνουμε μερικές εμφανίσεις και πριν από το φεστιβάλ, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

"Είναι φυσιολογικό ο ήχος της προοδευτικής μουσικής να εξελίσσεται σε τομείς σαν αυτόν που συναντάμε σε συγκροτήματα όπως οι Periphery

Ως παλιοί οπαδοί της prog μουσικής, πως βλέπεις την τρέχουσα κατάστασή του ιδιώματος; Θεωρείτε πως ο όρος χάσει τη σημασία του ή είναι φυσικό και υγιές να διευρύνονται οι ορίζοντές του όσο περνάνε τα χρόνια;

Doug: Δεν νομίζω ότι ο όρος έχει χάσει τη σημασία του, όχι. Υπάρχουν κλασικά συγκροτήματα όπως οι Yes (αν και χωρίς την αυθεντική τους σύνθεση) που ακόμα κρατούν ψηλά τη σημαία και συνεχίζουν να κυκλοφορούν νέες και αξιόλογες δουλειές. Έπειτα, πέρυσι είχαμε τη μεγάλη επιστροφή των Porcupine Tree, την οποία ανέμενε πολύς κόσμος με μεγάλο ενθουσιασμό (και συνοδεύτηκε από ένα αξιόλογο νέο άλμπουμ) αλλά αυτό μπορεί να ισχύσει μονάχα μια φορά, ανάλογα με τι αποφάσεις θα πάρει Steven Wilson, σχετικά με τους δρόμους που θα ακολουθήσει . Η απόσυρση των Rush και η απώλεια του Neil Peart άφησαν ένα τεράστιο κενό, καθώς δεν θα ακούσουμε ποτέ ξανά κάτι νέο από αυτούς. Πραγματικά αποχώρησαν ενώ ήταν στην κορυφή με το τελευταίο τους άλμπουμ και την περιοδεία τους. Νομίζω ότι είναι φυσιολογικό ο ήχος της προοδευτικής μουσικής να εξελίσσεται σε τομείς σαν αυτόν που συναντάμε σε συγκροτήματα όπως οι Periphery. Την ίδια στιγμή, μπορείς να δεις ένα indie συγκρότημα που ακολουθεί την δικιά του μοναδική διαδρομή, όπως οι Thank You Scientist.

Ελπίζω ότι όσοι ακούνε rock, metal, progressive rock ή progressive metal θα βρουν κάτι με το οποίο θα μπορούν να ταυτιστούν ακούγοντας για πρώτη φορά Ice Age

Κατά την άποψή μου, υπάρχει μια σχετική έλλειψη συγκροτημάτων τα οποία παίζουν πιο «παραδοσιακό» progressive metal όπως αυτό των 90s, το οποίο καθιερώθηκε από συγκροτήματα όπως οι Dream Theater, οι Queensryche και οι Fates Warning. Συμφωνείτε; Αν ναι, γιατί νομίζετε ότι συμβαίνει αυτό; Θα θέλατε να προσελκύσετε ξανά αυτό το κοινό με τους Ice Age;

Doug: Οι Queensryche έχουν επιστρέψει στις ρίζες τους με το νέο lineup τους, ενώ ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν ένα νέο άλμπουμ. Φυσικά, μου λείπει ο αυθεντικός τραγουδιστής, ο Geoff Tate, αλλά σέβομαι αυτό που προσπαθεί να κάνει η μπάντα. Τα τελευταία άλμπουμ των Fates Warning είναι πολύ δυνατά, αλλά το μέλλον της μπάντας φαίνεται αβέβαιο αυτή τη στιγμή. Οι Dream Theater συνεχίζουν να προχωρούν μπροστά και να παραμένουν πολύ πιστοί στην προσέγγισή τους. Μερικές άλλες μπάντες που έχω εκτιμήσει και αξίζουν της προσοχής είναι οι Jolly,οι Evergrey και οι Event (είχαμε δει με τον Josh τους Event να ανοίγουν για τους Spock’s Beard στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του 2000). Ελπίζω ότι όσοι ακούνε rock, metal, progressive rock ή progressive metal θα βρουν επιμέρους στοιχεία με τα οποία θα μπορούν να ταυτιστούν αν ακούσουν για πρώτη φορά Ice Age και το νέο μας άλμπουμ. Πιστεύω ότι όλες οι επιρροές μας - προσωπικές, αλλά και συλλογικές -εμπεριέχονται στον «ηχητικό ζωμό» που θα βρουν μέσα σε αυτό!

Η μελωδικότητα και οι αξιομνημόνευτοι, σκεπτόμενοι στίχοι μας είναι που μας διαφοροποιούν από πολλά progressive συγκροτήματα που υπάρχουν εκεί έξω

Ποιες σύγχρονες prog μπάντες σας αρέσουν και ακολουθείτε; Υπάρχει κάποιος σύγχρονος καλλιτέχνης που θεωρείτε ότι ηγείται της σκηνής σήμερα;

Doug: Ακολουθώ τους Fates Warning από το άλμπουμ "Parallels" και λατρεύω όλες τις διαφορετικές φάσεις που πέρασαν ως μπάντα. Γνωρίζω ότι ο Josh αγαπάει επίσης τον αρχικό τραγουδιστή John Arch, αλλά εγώ είμαι με τον Alder μέχρι τέλους! (σημ: τον Ray Alder, τραγουδιστή των Fates Warning). Θέλω να ελπίζω ότι δεν έχουν τελειώσει ακόμα! Αυτό το άλμπουμ και το "When Dream And Day Unite" των Dream Theater είναι τα δύο πρώτα prog metal άλμπουμ που πρόσθεσα ποτέ στη συλλογή μου.

Επίσης, είμαι ένας αφοσιωμένος οπαδός των Rush από την εποχή του "Permanent Waves", και στην πραγματικότητα ήταν αυτοί που μου άνοιξαν την πόρτα σχετικά με το progressive rock. Δεν μπορώ να θεωρήσω τους King's X ως μια καθαρά prog μπάντα, υπό τον κυριολεκτικό ορισμό του ιδιώματος, αλλά ανήκουν στις 5 αγαπημένες μου μπάντες όλων των εποχών. Όσον αφορά στην πιο prog metal πλευρά των πραγμάτων, νομίζω ότι το νέο άλμπουμ των Porcupine Tree (το "Closure/Continuation") ακούγεται υπέροχο. O Gavin Harrison (o ντράμερ) είναι ένα τέρας τεχνικά και ρυθμικά.

Josh: Είμαι τεράστιος οπαδός των Spock’s Beard. Με έχουν εμπνεύσει πολύ τα τελευταία χρόνια και βρίσκω την ικανότητά τους να συνδυάζουν προοδευτικά στοιχεία, μελωδίες, φωνητικά αρμονίες και groove απολύτως μοναδική.

Αυτό σχετίζεται άμεσα με τους Ice Age, καθώς θεωρούμε ότι είναι η μελωδικότητα και οι αξιομνημόνευτοι, σκεπτόμενοι στίχοι μας που μας διαφοροποιούν από πολλά progressive συγκροτήματα που υπάρχουν εκεί έξω. Όλοι μας μεγαλώσαμε ακούγοντας και αγαπώντας συγκροτήματα που ήταν γνωστά για τις δυνατές συνθέσεις τους (όπως οι Rush, οι Kansas, οι Styx, οι Black Sabbath, οι Deep Purple, κλπ.), επιπρόσθετα των «προοδευτικών» τους στοιχείων. Εν τέλει, κατά την άποψή μου, πρέπει να υπάρχει κάτι χειροπιαστό για να κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή, πέραν της μουσικής επιδεξιότητας

Αυτά ήταν από μένα! Και πάλι σσυγχαρητήρια για το νέο άλμπουμ και για τη δυναμική σας επιστροφή στα μουσικά δρώμενα! Εύχομαι ό,τι καλύτερο και αφήνω τις τελευταίες λέξεις σε εσάς!

Josh: Θέλω απλά να πω ευχαριστώ πολύ σε όλους τους οπαδούς μας που έμειναν μαζί μας και ήταν υπομονετικοί όλα αυτά τα χρόνια - είμαστε ευγνώμονες και χαιρόμαστε που απολαμβάνετε τη νέα μας μουσική!