Def Leppard:«Ακόμα κι οι pop καλλιτέχνες rock stars θέλουν να γίνουν»

Μερικές φορές μιλάνε τα νούμερα από μόνα τους, καταγράφοντας τη θέση στην ιστορία της μουσικής την οποία έχουν καπαρώσει κάποιοι καλλιτέχνες, κάποια άλμπουμ ή κάποια τραγούδια. Σε άλλες περιπτώσεις αρκούν οι αναφορές άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών για το πόσο έχουν επηρεαστεί από αυτούς. Από όποια πλευρά κι αν το προσεγγίσει κάποιος, οι Def Leppard είναι σπουδαίοι παραμένουν ένα τεράστιο μέγεθος για την rock μουσική γενικότερα. Έστω κι αν εδώ και δεκαετίες σε συνθετικό επίπεδο κινούνται μακριά από τα μεγαλεία που κάποτε τους χαρακτήριζαν, το στίγμα τους στην rock (κι όχι μόνο) μουσική παραμένει ανεξίτηλο.

Με αφορμή τη σύμπραξη των Def Leppard με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου στο "Drastic Symphonies", σε μια από κοινού προσπάθεια να δώσουν μια διαφορετική διάσταση σε κλασσικά (ή και όχι τόσο κλασσικά) τραγούδια από τη δισκογραφία της μπάντας, αλλά και με το "Diamond Star Halos" να είναι σχετικά πρόσφατο, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον κιθαρίστα και βασικό συνθέτη της μπάντας Phil Collen. Το νέο αυτό εγχείρημα, η τρέχουσα περιοδεία, η ευρεία αποδοχή της οποίας τυγχάνουν, η επιρροή τους σε τόσο διαφορετικούς καλλιτέχνες, καθώς και η συμμετοχή του στη G3 περιοδεία είναι μερικά από τα θέματα στα οποία αναφερθήκαμε, σε μια κουβέντα που περιλαμβάνει τους Motley Crue, την Taylor Swift, τους Ghost, τον Drake, τον John Petrucci και τον Joe Satriani, πάντα με επίκεντρο τους μεγάλους Def!

Χρήστο, εδώ Phil! Πώς είσαι;

Μια χαρά! Εσύ πως είσαι!

Όλα καλά, σε ευχαριστώ…

Βρίσκεσαι στην Αγγλία ή στις Η.Π.Α.;

Στις Η.Π.Α., παρόλο που ενδεχομένως διακρίνεις τον βροχερό καιρό και σου θυμίζει Αγγλία… (γέλια)

Πως είναι τα πράγματα στο στρατόπεδο των Def Leppard;

Υπέροχα! Είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι! Βρισκόμαστε στο μέσο της περιοδείας που κάνουμε σε στάδια για το "Diamond Star Halos" και έχουμε κι ένα νέο άλμπουμ που κυκλοφορεί σύντομα, οπότε είναι όλα εξαιρετικά. Όλα είναι υπέροχα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Η περιοδεία είναι τρομερά επιτυχημένη και ταυτόχρονα περνάμε πολύ ωραία, οπότε όλα καλά!

Το πρόγραμμα που είχαν Beatles, οι Rolling Stones ή ο Bowie, ήταν απλά τρελό! Δεν σταματούσαν ποτέ!

Σκεφτόμουν ότι έχετε ένα πολύ πιεσμένο πρόγραμμα, καθότι αυτή τη στιγμή περιοδεύετε στις Η.Π.Α. με τους Motley Crue, μετά επιστρέφετε τον Μάιο στην Ευρώπη, εν συνεχεία παίζετε σε διάφορα καλοκαιρινά φεστιβάλ και έπειτα ξανά πίσω στις Η.Π.Α. Και στο μεσοδιάστημα κυκλοφορεί και το νέο άλμπουμ που είναι προϊόν συνεργασίας με ορχήστρα… Θέλω να πω ότι αν δεν είναι αυτό βαρύ πρόγραμμα τότε τι είναι;

Ναι, απολύτως! Νομίζω πως αν κοιτάξεις στο παρελθόν και στο πρόγραμμα που είχαν παραδείγματος χάριν οι Beatles ή οι Rolling Stones κι όλοι αυτοί, ήταν απλά τρελό! Δεν σταματούσαν ποτέ! Ή ο David Bowie… Θα ήταν όλη την ώρα σε περιοδείες, σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις κι όλα τα συναφή. Νομίζω ότι είναι μέρος του παιχνιδιού. Αλλά είναι και διασκεδαστικό να είσαι τόσο απασχολημένος, ειδικά όταν κάνεις πράγματα που θες να κάνεις. Οπότε θα έλεγα ότι είμαστε μάλλον χαρούμενοι με το πως εξελίσσονται τα πράγματα.

Στην περιοδεία με τους Motley Crue είναι σαν να είμαστε ξανά με τους φίλους μας από το σχολείο

Αλήθεια, πως νιώθετε που περιοδεύετε με τους Motley Crue; Ξέρεις, ο συνδυασμός των δυο συγκροτημάτων μοιάζει με μια χρονομηχανή που σε πηγαίνει πίσω στα 80s. Έχει και για εσάς μια δόση νοσταλγίας αυτή η περιοδεία; Ποια νιώθεις ότι είναι η όλη αίσθηση που αφήνει τόσο στα συγκροτήματα όσο και στο κοινό;

Γνωριζόμαστε με τους Motley Crue από το 1983, εκείνη ήταν η πρώτη χρονιά που παίξαμε μαζί τους. Και τώρα που έχουμε την ευκαιρία να το ξανακάνουμε όλο αυτό, είναι σαν να είμαστε ξανά με τους φίλους μας από το σχολείο. Περνάμε πολύ καλά, αλλά σημαίνει ακόμα περισσότερα για εμάς. Όταν είσαι στα 60 σου τα βλέπεις αλλιώς τα πράγματα… Εκείνα τα χρόνια είχες το MTV και τα πάντα ήταν πολύ πιο εύκολα. Ξέρεις, το γεγονός ότι είμαστε ακόμα εδώ και αποδίδουμε σε αυτό το επίπεδο λέει πολλά στην πραγματικότητα και σε κάνει να νιώθεις πως αυτό που κάνεις εκτιμάται ακόμα περισσότερο. Και η μπάντα είναι καλύτερη. Όλοι είναι καλύτεροι. Τα παιξίματα είναι καλύτερα. Τα φωνητικά είναι καλύτερα. Τα πάντα είναι καλύτερα. Κι έχουμε περισσότερα τραγούδια από τα οποία μπορούμε να επιλέξουμε. Και το επίπεδο παραγωγής πλέον είναι εξωφρενικό. Οπότε, ναι, είναι φοβερό το ότι έχουμε ακόμα την ικανότητα να κάνουμε αυτό που κάνουμε, σε αυτό το επίπεδο.

Αυτές τις ημέρες κυκλοφορείτε το νέο σας άλμπουμ, κι όπως ήδη έχει αναφερθεί πρόκειται για μια συνεργασία με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου, όπου παρουσιάζετε νέες εκδοχές κλασσικών τραγουδιών από όλη την καριέρα σας. Από όσο έχω προλάβει να το ακούσω έχει κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες εκδοχές καθώς και επιλογές τραγουδιών, οπότε θα ήθελα να μας πεις πως προέκυψε αυτή η συνεργασία καθώς και πως νιώθεις για το τελικό αποτέλεσμα αυτής.

Η δισκογραφική μας εταιρεία μας είπε ότι κάνει αυτού του είδους τα «κλασσικά» άλμπουμ, όπως έκανε με το "Pet Sounds" των The Beach Boys και το "Greatest Hits" των Queen, όπου προσέθεσε συμφωνική ορχήστρα πάνω σε αυτά. Κάτσαμε και ακούσαμε αυτές τις δουλειές και θυμάμαι πως ήμουν εγώ αυτός που είπε «Κοιτάχτε, θα θέλαμε πολύ να το κάνουμε με μόνη προϋπόθεση ότι θα εμπλακούμε εμείς οι ίδιοι στο εγχείρημα. Μόνο δηλαδή αν κρίνουμε ότι πρέπει να επαναηχογραφήσουμε κάποιο υλικό, αν πρέπει να αφαιρέσουμε κάτι, να μιξάρουμε ξανά ή και να τραγουδήσουμε από την αρχή κάποια μέρη. Διότι δεν δουλεύει όπως έχει». Κι αυτό είναι κάτι που δεν το ξέραμε μέχρι που ξεκινήσαμε.

Κάποια τραγούδια, όπως το "Too Late For Love" ήταν αφαιρέσαμε τις κιθάρες, το μπάσο και τα drums, τα φωνητικά έμοιαζαν εκτός πλαισίου του τραγουδιού. Ακουγόντουσαν πολύ επιθετικά, σε φάση «somewhere in the distance» [σ.σ.: Ο Phil τραγουδάει τους πρώτους στίχους ακριβώς όπως είναι στο άλμπουμ], ενώ παράλληλα έχεις βιολιά και όλα τα σχετικά. Οπότε ο Joe μπήκε και το ξανατραγούδησε όλο το τραγούδι σε ένα πιο ταιριαστό ύφος [σ.σ.: τραγουδάει και πάλι τους πρώτους στίχους με ένα διαφορετικό, πιο ήπιο τρόπο], ώστε να είναι εντός μουσικού πλαισίου. Κι αυτό το κάναμε με πολλά τραγούδια.

Πειράξαμε τους ήχους στα drums, στο μπάσο, στις κιθάρες… Μέχρι που ξεφορτωθήκαμε κάποιες κιθάρες και τις πετάξαμε εντελώς εκτός και βάλαμε τα βιολιά να παίξουν τα μέρη τους. Το κάναμε αυτό σε όλα τα τραγούδια. Και τότε έγινε σαφές ποια τραγούδια θα μπορούσαν να λειτουργήσουν καλά και ποια όχι. Θέλω να πω, δεν χρειάστηκε καν να το συζητήσουμε.

Θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει περισσότερα τραγούδια αλλά σταματήσαμε στα 15. Και εν τέλει νομίζω ότι είχαμε μια υπέροχη συνεργασία. Όταν η ορχήστρα ξεκίνησε να παίζει ζωντανά στα Abbey Road στούντιο είχαμε ξεκαθαρίσει τα πάντα από πάντα. Ήμασταν σε φάση «μίξαρε εδώ τα φωνητικά», «βγάλε αυτό έξω, δεν θα έχει κιθάρες εδώ, ώστε να παίξετε και να υπερθεματίσετε το συγκεκριμένο μέρος με τα βιολιά» κοκ. Και το γεγονός πως όλοι δουλέψαμε ως ομάδα το έκανε να πάει πολύ καλά.

Είναι πολύ διαφορετικό να ακούς κάτι από πλήκτρα ή σε demo και να το ακούς να το παίζει μια πραγματική ορχήστρα ζωντανά

Άκουσες κάποιο τραγούδι μετά την όλη δουλειά και σου φάνηκε τελείως αλλαγμένο, σε βαθμό να πεις ότι δεν περίμενες να ακούσεις μια τέτοια μεταμόρφωση;

Όχι στην πραγματικότητα. Διότι ο Eric Gofrain που ήταν ο μαέστρος για τα βιολιά, έφτιαχνε πρώτα demos σε πλήκτρα. Ενορχήστρωνε τα πάντα, τα κατέγραφε και τα προσάρμοζε. Οπότε είχαμε εκ των προτέρων μια γενική ιδέα τι θα λειτουργούσε και θα επεμβαίναμε λέγοντας «ας μην το κάνουμε αυτό» ή «χαλάρωσε λίγο τις κιθάρες εκεί» ή «βγάλε τα drums από αυτό και βάλε κρουστά» και κάπως έτσι προχωρούσαμε.

Αλλά, λέγοντας αυτό, θυμάμαι μια μέρα που ήμουν στο στούντιο και τους ακούω να παίζουν το "Paper Sun" ζωντανά και ήταν μια πολύ φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή. Το να το ακούς παιγμένο από πλήκτρα ή σε demo είναι πολύ διαφορετικό από το να το ακούς να το παίζει μια πραγματική ορχήστρα ζωντανά. Είναι από εκείνες τις στιγμές που κάνουν την καρδιά σου να χτυπά ζωντανά, είναι πολύ φορτισμένες συναισθηματικά και σε κάνουν να ακούς τη μουσική σου σε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο…

Έχετε σκεφτεί να μεταφέρετε αυτή τη συνεργασία σας επί σκηνής κάποια στιγμή ή τα οργανωτικά και διαχειριστικά θέματα είναι πολύ πολύπλοκα και ακριβά για να συμβεί κάτι τέτοιο;

Θα το ήθελα πάρα πολύ να συμβεί αυτό! Αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που ακούει και μπορεί να μιλήσει για αυτό, ναι θα το θέλαμε πάρα πολύ! Θεωρώ ότι θα μπορούσαμε να πάμε σε διαφορετικές χώρες χρησιμοποιώντας την υφιστάμενη παρτιτούρα. Από τη στιγμή που όλα είναι γραμμένα σε παρτιτούρα, τότε οποιαδήποτε ορχήστρα μπορεί να παίξει τα μέρη σε διαφορετικές χώρες και διαφορετικές τοποθεσίες. Και υπάρχουν κάποιες πανέμορφες τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο, όπως ξέρετε πολύ καλά εσείς στην Ελλάδα. Θα ήταν υπέροχο να παίζαμε σε κάποια από αυτά μέρη. Από το Royal Albert Hall του Λονδίνου στο Opera House του Σύδνεϋ. Καταλαβαίνεις, σε τέτοια, σπουδαία μέρη. Προφανώς και θα το ήθελα πολύ και πιστεύω πως θα μπορούσε να βγει κάτι πολύ καλό αν ήταν αληθινό. Θα ήταν απλά υπέροχο!

Το "Diamond Star Halos" είναι ό,τι καλύτερο έχουμε κάνει από το "Hysteria" κι έπειτα

Όντως θα ήταν! Τώρα, έχω μια αίσθηση ότι η τρέχουσα περίοδος είναι μια καλή περίοδος για την μουσική των Def Leppard, σε ένα γενικότερο επίπεδο. Θέλω να πω ότι πάντα υπήρχε εκτίμηση για αυτή, αλλά η μελωδική σας προσέγγιση νομίζω ότι αυτές τις ημέρες τυγχάνει ακόμα μεγαλύτερης εκτίμησης, όχι μόνο στην rock μουσική, αλλά και στην pop ή και στην metal ακόμα. Επίσης, το τελευταίο σας άλμπουμ, το "Diamond Star Halos" ήταν κατά γενική ομολογία η πιο δυνατή στούντιο δουλειά σας εδώ και 25 χρόνια ή κάπου τόσο. Αυτό ισχυρίζονται οι περισσότεροι και τείνω να συμφωνήσω. Συμφωνείς μαζί μου; Έχεις κι εσύ αυτή την αίσθηση;

Συμφωνώ 100%. Θεωρώ πως είναι ό,τι καλύτερο έχουμε κάνει από το "Hysteria" κι έπειτα. Και τα λέω αυτό παρόλο που λατρεύω διάφορα πράγματα που έχουμε κάνει στην πορεία. Φερ’ ειπείν θεωρούσα ότι τόσο το "Slang" όσο και το "Euphoria" ήταν σπουδαία. Ξέρεις, εκεί δοκιμάζαμε κάποια διαφορετικά πράγματά. Αλλά, η τελευταία αυτή δουλειά ήταν καταπληκτική. Και πάλι είχαμε μια διαφορετική, τιμήσαμε τις επιρροές μας και είχαμε έναν διαφορετικό λόγο για να το κάνουμε αυτό. Μας προέκυψε τελείως αυθεντικά, τα πάντα γύρω από αυτό. Μας αρέσει το πως ακούγεται και πως προχωράμε μπροστά, καθώς μέσα σε ένα σύντομο χρονικά διάστημα έρχεται και το "Drastic Symphonies". Οπότε ήταν σαφές για εμάς ότι τα πράγματα προχωράνε ανοδικά ξανά για εμάς. Πραγματικά το νιώθω αυτό. Ειδικά η περιοδεία σε στάδια που ακολούθησε του "Diamond Star Halos" πάει φανταστικά. Οπότε ναι εκτιμώ όσους αναγνωρίζουν αυτό που κάνουμε και μου αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε. Και συμφωνώ 100% μαζί σου.

Οι νέοι πλέον θέλουν να γίνουν Taylor Swift, Beyonce και Drake κι όχι Mick Jagger, David Bowie ή Robert Plant

Πάντως, οι εποχές έχουν αλλάξει και σκεφτόμουν πόσο επιτυχημένα ήταν άλμπουμ σαν το "Pyromania" ή το "Hysteria", που είναι δυο από τα πιο εμπορικά επιτυχημένα άλμπουμ στην ιστορία του rock ήχου. Θεωρείς, με βάση το πόσο έχει αλλάξει η μουσική βιομηχανία σε σχέση με τότε, πως θα ήταν εφικτό για μια νέα rock μπάντα ή ακόμα και για μια παλιά rock μπάντα να επιτύχει ανάλογες πωλήσεις ή να έχει την αντίστοιχη επιρροή ή ευρεία αποδοχή;

Πρόκειται για μια πολύ διαφορετική πλέον, διότι τότε είχαμε το MTV που ήταν πολύ σημαντικός παράγοντας. Τώρα έχεις το TikTok και του YouTube που είναι οι σημαντικοί παράγοντες. Επίσης, το κίνητρο έχει αλλάξει δυστυχώς, καθώς για τον περισσότερο κόσμο αυτό βρίσκεται στην pop μουσική, στο hip hop ή στην country. Παρόλα αυτά, η rock μουσική παραμένει σημαντική διότι ακόμα και οι καλλιτέχνες της country, του hip hop και της pop κι αυτοί rock stars θέλουν να γίνουν. Οπότε σκέψου να έχεις έναν πραγματικό rock star να το κάνει αυτό.

Εύχομαι πραγματικά να γίνει αυτό κάποια στιγμή, διότι αγαπώ τη rock μουσική. Προφανώς, μου αρέσουν τα είδη της μουσικής, αλλά σε rock μπάντα παίζω, οπότε αυτό θα ήταν σπουδαίο. Και θα ήταν πραγματικά σπουδαίο αν αυτό συνέβαινε σε εμάς! Αν μπορούσαμε να έχουμε ένα τόσο μεγάλο hit με τους Def Leppard, αυτό θα ήταν υπέροχο!

Αλλά, όπως είπα και πριν, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ακόμα και το κίνητρο για να ξεκινήσεις να παίζεις μουσική έχει αλλάξει. Οι νέοι θέλουν να γίνουν pop star. Θέλουν να γίνουν Taylor Swift, θέλουν να γίνουν Beyonce, θέλουν να γίνουν Drake. Κι αυτό είναι πολύ διαφορετικό από το όταν οι νέοι ήθελαν να γίνουν Mick Jagger, David Bowie ή Robert Plant. Το επίκεντρο έχει αλλάξει.

Είναι σπουδαίο το να σε εκτιμούν από διαφορετικά είδη τεχνών

Μιας και ανέφερες την Taylor Swift, αυτό με πηγαίνει στην επόμενη ερώτηση , καθώς σκεφτόμουν ότι δεν είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που μπορούν να υποστηρίξουν ότι έχουν τόσο ευρεία επιρροή σε καλλιτέχνες από την Swift στους Ghost! Ενώ ακόμα υπάρχουν νέες μπάντες που προσπαθούν να αναβιώσουν τον πρώιμο ήχο του New Wave Of British Heavy Metal που παρουσιάσατε και αναπτύξατε στις αρχές των ‘80s! Δεν είναι εντυπωσιακό αυτό;

Πραγματικά αυτό είναι κάτι που δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι που σε άκουσα να το λες. Και ναι, είναι πολύ εντυπωσιακό! Είναι σπουδαίο… (γέλια). Θέλω να πω… μόλις ανέφερες την Taylor Swift και τους Ghost στην ίδια πρόταση… και είναι και οι δύο τεράστιοι… Πραγματικά είναι απίθανο! Νιώθω ευλογημένος και το εκτιμώ τόσο πολύ όλο αυτό.

Πρόσφατα συνάντησα κάπου την Anita Baker που δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά. Κάποιος μας σύστησε και πάνω στη συνομιλία αποκαλύφθηκε πως ξέρει τα πάντα γύρω από τη μουσική μας, καθώς τα παιδιά της είναι οπαδοί μας! Και ήμουν σε φάση «wow, δεν το περίμενα αυτό!». Είναι σπουδαίο όταν διαφορετικά είδη τεχνών έχουν κάτι κοινό σε εκτίμηση.

Πάντως, εδώ πρέπει να αναφέρω τον Mutt Lange. Έχει μεγάλο μερίδιο σε όλο αυτό, διότι με τη δουλειά του διασφάλισε ότι αυτό που κάνουμε θα αρέσει σε πολλούς διαφορετικούς οπαδούς και ταιριάξει σε πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Αυτός ήταν πάντα ο σκοπός του. Αυτή ήταν πάντα η προσέγγισή του.

Ήταν πρωτοπόρος και μοναδικός!

Οπωσδήποτε!

Μιας κι αναφέρθηκαν κι οι Ghost άκουσες την συνεργασία του Joe μαζί τους για το τραγούδι "Spillways";

Ναι, είναι υπέροχο! Το λάτρεψα!

Κι έχει αδιαμφισβήτητα κάτι από Def Leppard, τόσο στις φωνητικές αρμονίες του κι όχι μόνο. Και λειτουργεί τέλεια…

Το λατρεύω! Κι όπως είπες κι εσύ, κι εγώ ακούω τις επιρροές κι όλα αυτά… Είναι προφανείς!

Είναι εύκολο να βρεις κίνητρο, διότι όταν υπάρχει πάντα κάτι καινούργιο να ανακαλύψεις

Τώρα, μετά από σαράντα χρόνια καριέρας με τόσο μεγάλη επιτυχία σε τόσους τομείς, που θα έλεγες ότι βρίσκετε το κίνητρο να συνεχίζετε να προσπαθείτε να βγάλετε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε ό,τι κάνετε;

Το κίνητρο αλλάζει διαρκώς. Κάποιος αλλάζει συνεχώς τον στόχο (σ.σ.: τα goal post ανέφερε – κάτι μου θύμισε), και οφείλεις να προσαρμοστείς σε αυτόν.

Όπως, όταν ξεκινάγαμε ήταν το βινύλιο, μετά ήταν η κασέτα, μετά το CD, μετά το download και μετά το streaming. Όλα έχουν αλλάξει τόσο δραματικά, οπότε κι εσύ οφείλεις να εξελίσσεσαι. Κι από αυτή την έννοια είναι εύκολο να βρεις ενδιαφέρον και κίνητρο, διότι όπως είπα και πριν υπάρχει πάντα κάτι διαφορετικό να ασχοληθείς.

Για παράδειγμα, ο μουσικός εξοπλισμός, ο εξοπλισμός της κιθάρας… όλα αυτά είναι σαν μαύρη μαγεία. Δες τον τομέα της ηχογράφησης. Ηχογράφησα στα πάντα για το "Diamond Star Halos" σε αυτόν εδώ τον υπολογιστή από τον οποίο σου μιλάω αυτή τη στιγμή. Έγραψα τα πάντα σε αυτόν… τις κιθάρες και τα φωνητικά μου. Απλά συνέδεσα το καλώδιό μου σε αυτόν. Κι αυτό είναι κάτι που μου δίνει κίνητρο προσωπικά. Κάνει τη διαδικασία του να γράψεις και να ηχογραφήσεις πολύ πιο εύκολη και διασκεδαστική.

Κι όπως υπάρχει πάντα κάτι νέο να ανακαλύψεις έτσι υπάρχουν πάντα και νέα μέρη για να παίξεις. Πραγματικά λάτρεψα την πρόσφατη περιοδεία που κάναμε στη Νότια Αμερική, ήταν υπέροχα όλα. Ο κόσμος τρελαινόταν και το ευχαριστιόταν, η μπάντα είχε πάρει φωτιά, οπότε τα πάντα γύρω από αυτή ήταν υπέροχα. Όλα αυτά είναι παράγοντες που δίνουν κίνητρο…

Ο Joe Satriani κι ο John Petrucci είναι δυο από τους πιο ταπεινούς μουσικούς κι υπέροχους ανθρώπους που έχεις γνωρίσει ποτέ σου

Πριν κλείσουμε την κουβέντα μας θα ήθελα να πω ότι ίσως να είσαι υποεκτιμημένος ως κιθαρίστας από πολύ κόσμο και ο λόγος που το λέω αυτό είναι γιατί πολλοί ίσως να μην ξέρουν την εντυπωσιακή συνεργασία σου και τη συμμετοχή σου στην G3 περιοδεία με τους Joe Satriani και John Petrucci. Αρχικά, θα ήθελα να μου πεις τι θυμάσαι από εκείνη την περιοδεία και δεύτερον θα ήθελα να μου πεις αν κι εσύ αισθάνεσαι πως λόγω της φύσης της μουσικής των Def Leppard νιώθεις κι εσύ πως ίσως ο κόσμος υποτιμά μερικές φορές το πόσο πραγματικά καλός κιθαρίστας είσαι;

Ναι! Αλλά, βασικά… ο Joe Satriani δεν το υποτίμησε… Προφανώς, αυτό συνέβη γιατί μας ξέρει πολλά χρόνια. Και θυμάμαι να μου λέει ότι «είναι υπέροχο αυτό». Έλεγε πως του άρεσε να παρακολουθεί τις αντιδράσεις στα πρόσωπα των ανθρώπων όταν έβγαινα και ξεκίναγα να παίζω. Ήταν σε φάση «wow, δεν ήξερα ότι μπορεί να παίζει αυτά τα πράγματα». Ναι μπορώ, απλά αυτά δεν ανήκουν στο πλαίσιο της μουσικής των Def Leppard.

Πέρασα πραγματικά υπέροχα σε εκείνη την περιοδεία. Ο Joe Satriani κι ο John Petrucci είναι δυο από τους πιο ταπεινούς μουσικούς, δυο από τους πιο υπέροχους κι όμορφους ανθρώπους που έχεις γνωρίσει ποτέ σου. Είναι τόσο πολύ ταπεινοί. Τα πηγαίναμε πολύ καλά… κάθε βράδυ κατεβαίναμε από τη σκηνή και θα μιλούσαμε τουλάχιστον για μισή ώρα. Μπορεί να παγώναμε από το κρύο, να ήταν χειμώνας και παρόλα αυτά εμείς καθόμασταν εκεί και μιλάγαμε για κιθάρες και για το πως πήγε το σόου.

Και έπρεπε να ανεβάσω το επίπεδο του παιξίματός μου γιατί είναι προφανώς σπουδαίοι παίκτες και για να καταφέρω να σταθώ κι εγώ σε αυτό το επίπεδο. Θυμάμαι όταν τζαμάραμε ότι παίζαμε το "Highway Star" των Deep Purple και είχαμε μια τριπλή κιθαριστική αρμονία όπου έρχεται ο John Petrucci και μου λέει «αυτές είναι οι τρεις αρμονίες». Και η δικιά μου ήταν η πιο δύσκολη… αναγκάστηκα να ανοίξω τα δάχτυλά μου περισσότερο από ότι το είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου.

Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, έπρεπε κυριολεκτικά να κάνω εξάσκηση ή να παίζω περίπου τέσσερείς με πέντε ώρες την ημέρα κατά τη διάρκεια της περιοδείας για να μπορώ να είμαι στο επίπεδο αυτών των τύπων. Διότι, οι τύποι είναι σε άλλο επίπεδο.

Ήταν, όμως, πραγματικά πολύ ωραία. Για μένα ήταν σπουδαία εμπειρία και όπως είπα εκτιμώ και μόνο το ότι μου ζήτησαν να συμμετάσχω και να είμαι μέρος όλου αυτού. Ήταν υπέροχα και περάσαμε καταπληκτικά σε εκείνη την περιοδεία.

Phil σε ευχαριστώ για το χρόνο σου, πραγματικά χάρηκα την κουβέντα μας. Κλείνοντας, ελπίζω να έρθετε κάποια στιγμή σύντομα ξανά στην Ελλάδα, καθώς έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια από τη μια και μοναδική εμφάνισή σας εδώ…

Κι εγώ το ελπίζω! Σε ευχαριστώ πολύ!