The Night Flight Orchestra: «Έχουμε αποστολή να προσφέρουμε κάτι που έχει εκλείψει»

Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του πρώτου μισού του 2017, το νέο άλμπουμ των The Night Flight Orchestra, "Amber Galactic", αποτελεί την ωραιότερη έκπληξη της χρονιάς ως τώρα. Με φοβερά και πιασάρικα τραγούδια, αναβιώνουν μια χαμένη τέχνη του να γράφεις διασκεδιαστική και ταυτόχρονα ποιοτική μουσική και αποτελεί επιβεβλημένο άκουσμα. Για αυτό, λοιπόν, μας μίλησε ο (πάντα cool) τραγουδιστής της μπάντας Bjorn "Speed" Strid, καθώς και για πολλά ακόμα ενδιαφέροντα, μουσικά θέματα.

Λοιπόν, ποιο έτος θα έπρεπε να κάνουμε αυτήν τη συνέντευξη; Το 1985;

[Γέλια] Ναι, κάτι τέτοιο...

Θα μπω κατευθείαν στο ψητό και θα σε συγχαρώ για το καινούργιο άλμπουμ. Είμαι πραγματικά εντυπωσιασμένος και νομίζω πως βρήκα εκείνο το CD που θα κολλήσει στο αυτοκίνητο για το καλοκαίρι...

Τέλεια! Και ξέρεις γιατί; Γιατί αυτός ήταν ο λόγος που φτιάξαμε εξ αρχής το συγκρότημα: Σαν ένα soundrack ενόσω βρίσκεσαι σε κίνηση. Οπότε είναι τέλειο αυτό που λες.

Κόψαμε το hammond. Yπάρχουν τόσες πολλές μπάντες που το κάνουν αυτό και μάλιστα πολλές το κάνουν και καλά, αλλά εμείς δεν θέλαμε κάτι τέτοιο

Οι δύο προηγούμενες προσπάθειές σας ήταν καλές, αλλά το καινούριο τις ξεπερνάει πολύ εύκολα... Τι κάνατε διαφορετικά αυτήν τη φορά και ακούγεστε τόσο πολύ καλύτεροι;

Νομίζω πως στους δυο πρώτους δίσκους βρισκόμασταν σε μια περίοδο που ακόμα μαθαίναμε πράματα και που προσπαθούσαμε να διοχετεύσουμε όλες μας τις επιρροές. Αυτό οδήγησε στον νέο δίσκο στον οποίο ακουγόμαστε πιο συγκεντρωμένοι, αλλά και με δικό μας χαρακτήρα σε αρκετούς τομείς.

Φυσικά και μπορείς να κάνεις συσχετισμούς ακούγοντας το άλμπουμ. «Αυτό ακούγεται σαν Foreigner», «αυτό ακούγεται σαν ABBA». Αλλά ταυτόχρονα ακούγεται αρκετά φρέσκο και με χαρακτήρα, οπότε πιστεύω πως έπρεπε να περάσουμε από τους δυο πρώτους δίσκους για να φτάσουμε εδώ. Μην με παρεξηγήσεις, αγαπώ τα δυο πρώτα άλμπουμ, αλλά το καινούργιο θεωρώ πως είναι λίγο περισσότερο '80s. Θυμίζει τέλη '70s και περισσότερο αρχές των '80s.

Κόψαμε το hammond. Αυτή ήταν μια συνειδητή απόφαση, γιατί υπάρχουν τόσες πολλές μπάντες που το κάνουν αυτό και μάλιστα πολλές το κάνουν και καλά, αλλά εμείς δεν θέλαμε κάτι τέτοιο. Αυτό που κάνουμε είναι διαφορετικό. Επικεντρωθήκαμε περισσότερο στο ηλεκτρικό πιάνο και τα keyboards των αρχών των '80s. Αυτή νομίζω πως είναι η κύρια διαφορά. Το songwriting γενικότερα είναι καλύτερο και απλά πρόκειται για ένα καλύτερο soundtrack για όταν είσαι σε κίνηση, όπως σου ανέφερα και πιο πριν.

Δεν είναι μόνο οι συνθέσεις, αλλά η όλη ισορροπία του ήχου. Καταφέρατε να το κάνετε να ακούγεται φρέσκο, αλλά ταυτόχρονα αποπνέει την αίσθηση μιας άλλης εποχής. Πόσο δύσκολο είναι να το πετύχει κάποιος αυτό;

Δεν ξέρω αν χρειάστηκε να το προσπαθήσουμε τόσο πολύ, γιατί πραγματικά μας αρέσει αυτή η εποχή. Ας πούμε από το 1978 έως το 1983 για να είμαστε όσο πιο ακριβείς γίνεται. Αγαπάμε τόσο πολύ αυτού του είδους τη μουσική, καθώς και τον τρόπο σύνθεσης και παραγωγής. Κάποιοι μερικές φορές σκέφτονται «Α, ώστε θέλετε να συλλάβετε αυτόν τον ήχο», αλλά επίσης είναι ο τρόπος που γράφουμε. Νομίζω πως αυτό απολαμβάνουμε περισσότερο.

Ήταν πολύ φυσικό για εμάς, αλλά επίσης έχει να κάνει και με τον λόγο για τον οποίο αποφασίσαμε να φτιάξουμε το συγκρότημα, ο οποίος δεν ήταν να είμαστε απλά μια απομίμηση. Γνωρίζουμε τόσα πολλά πράγματα για αυτή την εποχή σε μουσικό επίπεδο, αλλά και επειδή ο David και ο Sharlee έχουν τρομερές γνώσεις γύρω από αυτές τις μουσικές... [γέλια]

Από την άλλη, δεν έχει να κάνει με τη δυνατότητα να μπορείς να αναφέρεις τον μπασίστα που έπαιξε σε ένα συγκεκριμένο άλμπουμ το 1978. Στο τέλος της μέρας όλα περιστρέφονται γύρω από τη μουσική αυτή καθαυτή. Έχει να κάνει με τη διαδικασία σύνθεσης και πιστεύω πως έχουμε φανταστικούς συνθέτες στην μπάντα. Είμαστε μια πολύ δημιουργική ομάδα και πιστεύω πως τελικά το αποτέλεσμα προέκυψε πολύ φυσικά.

Θέλαμε να παρέχουμε μια χαμένη τέχνη. Νιώθουμε πως βρισκόμαστε σε αποστολή να προσφέρουμε κάτι που έχει εκλείψει»

Αυτήν τη φορά νομίζω πως κάνατε πολύ πιο εμφανείς τις επιρροές σας απ' ό,τι στα προηγούμενα άλμπουμ σας. Βέβαια αυτό το κάνατε με έναν ωραίο τρόπο και όχι σαν στυγνή αντιγραφή ή οτιδήποτε. Έγινε από πρόθεση;

Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το πω. Θέλω να πω, έχει να κάνει τόσο με τον ήχο όσο και με την παραγωγή. Υπήρξαν αρκετές κουβέντες του στυλ «να κάνουμε μια Bob Ezrin παραγωγή» ή «θα μας άρεσε να έχουμε έναν ήχο βασισμένο στο "Tubular Bells" και το πιάνο». Όταν ήμασταν στο στούντιο υπήρχαν διάφορες αναφορές του τύπου «Τέλεια! Αυτό είναι κάτι που θα κάνανε οι Foreigner» για παράδειγμα.

Ταυτόχρονα πιστεύω πως υπάρχει και μια μοναδικότητα στον τρόπο που συνθέτουμε παρά τις προφανείς αναφορές. Αλλά κατά κάποιοn τρόπο, πάντα είναι πολύ σημαντικό για μας αυτό που κάνουμε να ακούγεται επίκαιρο.

Θέλαμε να παρέχουμε κάτι σαν κάποιου είδους χαμένη τέχνη. Που δεν υπάρχει εκεί έξω. Νιώθουμε πως βρισκόμαστε σε μια αποστολή να προσφέρουμe κάτι το οποίο λείπει. Ξεκινάμε να το κάνουμε για τους εαυτούς μας, αλλά παράλληλα θέλουμε να ανοίξουμε και τα μάτια των ανθρώπων, των οπαδών της μουσικής γενικά.

Το αγαπημένο μου τραγούδι στον δίσκο είναι το "Domino" και έχει αυτό το vibe που μου θυμίζει το "Africa" των Toto. Πώς προέκυψε αυτό το τραγούδι;

Είναι από εκείνα τα τραγούδια που κάποιος θα υπέθετε πως το έγραψα παρέα με τον David στο Μαϊάμι, αλλά στην πραγματικότητα το γράψαμε στο πίσω μέρος του tour bus στην Αυστρία [γέλια].

Είναι αρκετά ενδιαφέρον! Θέλαμε να κάνουμε κάτι που θα είναι πολύ ρυθμικό και groovy. Έχει πολλά κρουστά αυτό το τραγούδι. Και μπορείς να εντοπίσεις διάφορες αναφορές, όπως τους Toto και το "Africa" που ανέφερες. Αγαπάμε τους Toto, ειδικά τους παλιούς Toto, οπότε σίγουρα υπάρχουν αναφορές, αλλά ταυτόχρονα σε πάει και σε μέρη που δεν περίμενες, όπως γίνεται με το solo το οποίο βγάζει σχεδόν ένα Pink Floyd αίσθημα! Ακούγεται σαν solo από το "The Wall" κατά κάποιο τρόπο και δημιουργεί ένα μυστηριώδη συναίσθημα.
Είναι σίγουρα ένα τραγούδι που κάνει τον κόσμο να θέλει να χορέψει. Το έχω ήδη δει να συμβαίνει και είναι κάτι πολύ γαμάτο να βλέπεις...

Οι Survivor είναι ένα από τα πιο υποτιμημένα συγκροτήματα στη rock μουσική. Όταν κάποιος τους αναφέρει η συνήθης αντίδραση είναι «α, η μπάντα από το Rocky», αλλά έχουν γράψει πολλά καλά τραγούδια.

Στη συνέχεια στο "Jennie" υπάρχει ένα συγκεκριμένο Supertramp feeling και το "Something Mysterious" έχει στοιχεία από Survivor. Θέλατε μήπως να αποδώσετε τα δέοντα σε κάποιες από τις αγαπημένες σας μπάντες και να οδηγήσετε νέους ακροατές πίσω σε αυτούς;

Φυσικά! Έχουμε τόση αγάπη για αυτή τη μουσική και νομίζω πως οι Survivor είναι ένα από τα πιο υποτιμημένα συγκροτήματα στη rock μουσική. Αν και είχαν μια τεράστια επιτυχία με το "Eye Of The Tiger", όταν κάποιος αναφέρει τους Survivor η συνήθης αντίδραση είναι «α, η μπάντα από το Rocky». Αλλά έχουν γράψει πολλά καλά τραγούδια. Απλά άκουσε τo "Poor Man's Son" από το "The Premonition" για παράδειγμα. Φανταστικό υλικό, με σπουδαία φωνητικά.

Φυσικά και αποτίουμε φόρο τιμής στις αγαπημένες μας μπάντες, αλλά θέλαμε να το κάνουμε κτήμα μας και ίσως να σταθεί για κάποιους ανθρώπους ως μια εισαγωγή σε αυτήν τη χαμένη τέχνη κατά κάποιο τρόπο.

Υπάρχουν διάσπαρτα και κάποια disco στοιχεία, τα οποία έχετε εισάγει πολύ όμορφα στα τραγούδια. Για παράδειγμα μου βγάζει κάτι από το "Maniac" το "Gemini". Παίρνετε στα σοβαρά αυτού του είδους τη μουσική ή απλά γουστάρετε τον χαβαλέ που βγάζει;

Όχι! Ακούω αυτό το είδος μουσικής. Κάποιος ανέφερε κάτι του στυλ «dance, movie rock»... εννοώντας πως ακουγόμαστε σαν μουσική κάποιας χορευτικής ταινίας των '80s. Σίγουρα υπάρχουν και τέτοια στοιχεία.

Απολαμβάνω διάφορα είδη μουσικής. Είμαι κατά κάποιο τρόπο ένας μουσικός χαμαιλέοντας. Είμαι 50% metalhead και 50% rocker/pop head υποθέτω. Πραγματικά ακούω πολλά πράγματα. Απλά μου αρέσει το rock όταν μπολιάζεται με disco στοιχεία και αυτό είναι κάτι που ήθελα να αποτυπώσω εκ νέου.

Μιας και μιλάμε για το "Gemini", το animated βίντεο που κάνατε μου έφερε μνήμες από τα αγαπημένα μου '80s anime, όπως τα Grendizer, Getter Robo, Jumaru κλπ. Είσαι και εσύ οπαδός; Νομίζω πως πάνω-κάτω είμαστε της ίδιας ηλικίας...

Παρακολουθούσα κάποια cartoon, αλλά δεν είχαμε τόσα πολλά Γιαπωνέζικα anime στη Σουηδία στα '80s. Όμως, η κοπέλα μου είναι Ιταλίδα, μου είπε πως στην Ιταλία η τηλεόραση έδειχνε συνέχεια. Μιλάμε για τρελές ποσότητες Γιαπωνέζικων cartoon! Και μου έλεγε συνέχεια «Αυτό το έχεις δει; Αυτό το θυμάσαι;» και εγώ απαντούσα «Όχι, όχι! Μα τι στο καλό όλα τα έπαιζε η Ιταλική τηλεόραση;» Ίσως το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα, δεν ξέρω.

Αλλά, ναι, είμαι οπαδός της παλιάς σχολής του animated υλικού. Νομίζω πως στο βίντεο υπάρχουν αναφορές στην ταινία κινουμένων σχεδίων Heavy Metal από τις αρχές των '80s. Νομίζω ήταν Καναδικής παραγωγής. Υποθέτω θυμίζει και He-Man...

Ο βασικός λόγος που πολλές μπάντες παίζουν όπως στις αρχές των '70s, είναι επειδή ο ήχος ήταν πολύ οργανικός τότε. Στις μέρες μας τα πλήκτρα ακούγονται ψεύτικα, ακόμα κι αν παίζονται με κάποιο όργανο»

"Masters Of The Universe"... (γέλια). Τα τραγούδια σας δημιουργούν μια ωραία νοσταλγία για τα '80s και εσύ έχεις ήδη μιλήσει για μια χαμένη μορφή τέχνης. Τι σου λείπει περισσότερο από εκείνη την εποχή;

Νομίζω η παραγωγή... Φυσικά. το songwriting και ο τρόπος που τραγουδούσαν και παίζανε. Είναι δύσκολο να το ορίσω ακριβώς. Είναι περισσότερο σαν μια γενικότερη ιδέα: ο τρόπος που γράφεις, που κάνεις την παραγωγή και ο τρόπος που προσεγγίζεις τα πράγματα. Ειδικότερα με τον ήχο, γιατί υπάρχει μια τάση να το παρακάνουν με την παραγωγή στις μέρες μας.

Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, νομίζω πως ο βασικός λόγος που κάποιες μπάντες παίζουν όπως στις αρχές των '70s, είναι επειδή ο ήχος ήταν πολύ οργανικός. Κατά κάποιον τρόπο στις μέρες μας τα πλήκτρα για παράδειγμα ακούγονται ψεύτικα αν και παίζονται με κάποιο όργανο. Και πραγματικά πιστεύω πως το καταφέραμε αυτό. Νομίζω πως η βάση, το μπάσο, τα τύμπανα, η κιθάρα και τα lead φωνητικά είναι πολύ «στεγνά» και in your face κατά μια έννοια. Στη συνέχεια έχεις όλες αυτές τις φωνητικές αρμονίες και τα πλήκτρα, όπως και τα κρουστά, τα οποία δημιουργούν αυτή την ατμόσφαιρα. Πραγματικά μου αρέσει αυτού του είδους η παραγωγή και η προσέγγιση στην σύνθεση του υλικού.

Πιστεύω πως στη μουσική, όπως και σε άλλες μορφές τέχνης, αυτό που έχει χαθεί είναι αυτή η «χαλαρή πλευρά» που είχαν τα '80s. Συμφωνείς με αυτό; Αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι πως προσπαθείτε να επαναφέρετε στην επιφάνεια αυτό το mood στον δίσκο. Έχω δίκιο;

Ναι! Σου θυμίζει μια ζωή η οποία ήταν κατά κάποιο τρόπο πιο εύκολη. Και αυτό είναι υπό μια έννοια αυτό που φέρνουμε ξανά, τη χαλαρότητα. Από την άλλη, με αυτό δεν εννοώ πως είναι κάτι ρηχό. Μπορεί να είναι το soundtrack όταν κάθεσαι μόνος σου στεναχωρημένος, αλλά ταυτόχρονα θα μπορούσε η τέλεια μουσική για κάποιο club, αν θες να φέρεις πίσω κάποια από αυτήν τη χαλαρότητα... μια εποχή που η ζωή ήταν πιο εύκολη. Μπορεί να εξυπηρετήσει πολλούς σκοπούς πιστεύω.

Αναφέραμε κάποιες από τις επιρροές σας πριν, οπότε αυτό που θα ήθελα να ξέρω είναι ποιες θεωρείς τις πέντε μπάντες που κάποιος πρέπει να ακούσει για να κατανοήσει το τι πρεσβεύουν οι The Night Flight Orchestra σαν μπάντα. Και στη συνέχεια πρότεινε και έναν δίσκο από κάθε συγκρότημα...

Wow! OK! Θα έλεγα τους Fleetwood Mac, λόγω Stevie Nicks, γιατί πάντα είχε μεγάλο αντίκτυπο πάνω μου. Και η παρουσία της σαν τραγουδίστρια και οι φωνητικέ της μελωδίες και γενικότερα ό,τι έχει κάνει με τους Fleetwood Mac. Θα έλεγα το "Wild Heart" από Stevie Nicks.

Ο κόσμος πάντα μιλάει για τον Steve Perry και τους Journey, αλλά εγώ πάντα θεωρούσα τον Lou Gramm (Foreigner) καλύτερο

Αυτό είναι το ένα...

Θα έλεγα τον πρώτο δίσκο των Foreigner. Θέλω να πω, απλά άκου ένα τραγούδι όπως το "Spellbinder", έτσι πρέπει να τραγουδάς. Lou Gramm είναι ένας από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές. Όλοι μιλάνε για τον Steve Perry και τους Journey, αλλά πάντα πίστευα πως ο Lou είναι καλύτερος.

Wow!

Κάποιοι θα με μισήσουν γι' αυτήν τη δήλωση... [γέλια]. Αγαπώ και τον Steve Perry, αλλά πάντα πίστευα πως ο Lou Gramm ήταν καλύτερος. Έχει μεγαλύτερο μουσικό αποτύπωμα.
Τι άλλο τώρα; Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι... Γιατί είναι πάντα τόσο δύσκολο αυτό; Σκέφτομαι τους Genesis...

Φαντάζομαι με τον Phil Collins στα φωνητικά...

Ναι, τον δίσκο "Genesis" του 1983... Και θα πω το "Pretzel Logic" των Steely Dan... αυτό είναι πολύ δύσκολο ρε φίλε! Ακούω τόση πολλή μουσική... Θα πω και το "The Turn Of A Friendly Card" των Alan Parsons Project.

Αλήθεια, πώς προέκυψε το συμβόλαιο με τη Nuclear Blast; Υποθέτω πως οι Soilwork παίξανε τον ρόλο τους, αλλά τι διαφορά κάνει το να βρίσκονται οι The Night Flight Orchestra στον κατάλογο της Nuclear Blast;

Είναι μια εντελώς καινούργια διάσταση δυνατοτήτων. Τα δυο πρώτα άλμπουμ είχαν περιορισμένη διανομή, ήμασταν σε μια μικρή εταιρεία. Ένας από τους λόγους είναι επειδή η Nuclear Blast είναι μια από τις μεγαλύτερες ανεξάρτητες εταιρείες εκεί έξω που έχει κυρίως metal μπάντες και κάποιες retro rock μπάντες, οι οποίες όμως δεν παίζουν αυτό που κάνουμε εμείς.

Μας κάλεσαν και όλοι τους γουστάρουν τους Night Flight Orchestra. Ήταν πολύ σημαντικό γι' αυτούς πως επρόκειτο για μια κανονική μπάντα και όχι απλά «αφού έχουμε τους Soilwork ας υπογράψουμε και τους Night Flight Orchestra». Αυτό ήταν πολύ σημαντικό τόσο για εμάς όσο και γι' αυτούς και ήταν ένας λόγος που αποφασίσαμε να συνεργαστούμε μαζί τους, καθώς επίσης το ότι πραγματικά ξεχωρίζουμε στο roster τους. Επίσης, κατανοούν αυτό που θέλουμε να κάνουμε με το συγκρότημα.

Θεωρώ πως ήταν πολύ γενναίο από μέρους τους να κυκλοφορήσουν κάτι τέτοιο. Ειδικά, με ένα τραγούδι όπως το "Domino". Κι αυτό γιατί δεν περιμέναμε να τους αρέσει αυτό το τραγούδι ή πως θα το θεωρούσαν υπερβολικό, αλλά μας κάλεσαν την επόμενη μέρα που πήραν τα master tapes  και ήταν σε φάση «Ω Θεέ μου! Το "Domino" είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου» και εγώ έμεινα κάγκελο, καθώς δεν περίμενα να συμβεί κάτι τέτοιο.

Θα πρέπει να ρίξανε τρελό χορό στα κεντρικά της Nuclear Blast...

Έτσι πιστεύω! [γέλια]

Στις συναυλίες μας θέλουμε να δώσουμε ένα show που δεν υπάρχει εκεί έξω. Κάτι πραγματικά καλό και μοναδικό

Πόσο εύκολο θα είναι να περιοδεύσετε με τους The Night Flight Orchestra με όλες τις υποχρεώσεις που έχετε και το βαρύ πρόγραμμα;

Αυτήν τη στιγμή ρίχνουμε τους ρυθμούς με τους Soilwork. Περιοδεύσαμε τόσο πολύ για το "The Ride Majestic", οπότε μας έχουν μείνει μόνο λίγες συναυλίες ακόμα. Έχουμε έξι φεστιβάλ το καλοκαίρι και μια μικρή σκανδιναβική περιοδεία το φθινόπωρο και μετά δεν ξαναβγαίνουμε στον δρόμο πιθανότατα μέχρι το φθινόπωρο του 2018. Οπότε θα έχουμε αρκετό χρόνο για τους The Night Flight Orchestra και νομίζω πως και εγώ και ο David έχουμε ανάγκη να το κάνουμε. Πραγματικά θέλουμε να βγάλουμε αυτή την μπάντα στον δρόμο. Θα έχουμε έτσι την ευκαιρία να προωθήσουμε τον δίσκο και πραγματικά γουστάρουμε να δώσουμε περισσότερες συναυλίες με αυτή την μπάντα γιατί σκοπεύουμε πραγματικά ψηλά. Θέλουμε επίσης να δώσουμε ένα show που δεν υπάρχει εκεί έξω. Κάτι πραγματικά καλό και μοναδικό.

Έχω την εντύπωση πως θα είναι λίγο δύσκολο να παίξετε αυτόν τον πεντακάθαρο ήχο ζωντανά. Δεν είναι πιο δύσκολο να παίζεις αυτήν τη μουσική live σε σύγκριση με τη metal όπου εκεί μπορείς να κρύψεις κάποια λάθη πίσω από τις παραμορφωμένες κιθάρες και τον πολύ δυνατό ήχο;

Ναι, ίσως και να έχεις δίκιο σε αυτό. Είναι πιο λεπτομερής και πιο «γυμνή» υποθέτω αυτή η μουσική κατά κάποιον τρόπο. Όπως είπες κι εσύ, δεν είναι πως έχεις τις δίκασες να παίζουν σε ταχύτητα 270 bpm, παραμορφωμένες κιθάρες και άγρια φωνητικά.

Οπότε, θα είναι πολύ διαφορετικά, αλλά έχω πίστη σε αυτήν την μπάντα. Αισθάνομαι τιμή να περιβάλλομαι από τόσο καταπληκτικούς μουσικούς και επίσης ξέρω πως μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Έχουμε πίστη στους εαυτούς μας. Το θέμα είναι να φέρουμε το απόλυτο rock show, γιατί νομίζω πως το παίξιμο υπάρχει ήδη...

Υπάρχουν πάρα πολλές στρώσεις και στοιχεία όπως τα γυναικεία φωνητικά στο "Star Of Rio". Πώς σκοπεύετε να τα αποδώσετε αυτά ζωντανά; Γενικότερα, θα σας ταίριαζε μια μεγάλη παραγωγή, αλλά υποθέτω πως δεν είναι εύκολο να την έχετε...

Θα έχουμε δυο κοπέλες για δεύτερα φωνητικά, οπότε ορίστε πως θα το κάνουμε...

Αυτό είναι καλό, αλλά σκεφτόμουν επίσης τον φωτισμό ή ακόμα και το ντύσιμο να αναπαράγει το feeling εκείνης της εποχής...

Ξαναλέω, πως αυτή η μπάντα ανοίγει νέες διαστάσεις, ακόμα και για το ντύσιμο, αλλά δεν θέλουμε να το κάνουμε και καρναβάλι. Πρέπει να είναι κάτι με το οποίο θα νιώθεις άνετος. Θα έχει ενδιαφέρον. Μου αρέσουν τα ρούχα οπότε θα είναι κάτι cool. Και ναι, ένας '80s φωτισμός με λέιζερ θα ήταν φανταστικός για τα live. Θα το βρούμε το κατάλληλο στήσιμο, αλλά θα πρέπει να βρούμε και τα κατάλληλα μαγαζιά.

Ίσως, κάποιες φορές ο κόσμος νιώθει πως το πιο αληθινό πράγμα που μπορείς να παίξεις είναι το brutal death metal, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα η αλήθεια

Αν και οι οπαδοί είναι πιο ανοικτόμυαλοι σήμερα, ίσως υπάρξουν κάποιοι metalheads -οπαδοί των Soilwork- οι οποίοι δεν θα σκίσουν και τα ρούχα τους από χαρά σχετικά με αυτό που κάνουν οι The Night Flight Orchestra. Έχεις αντιληφθεί αρνητική κριτική σχετικά με τη μουσική σας ταυτότητα;

Μέχρι στιγμής όχι, αλλά είμαι σίγουρος πως θα έρθει. Για εμένα, όλο αυτό έχει προκύψει ως μια φυσική επιλογή και ίσως ο κόσμος πιστέυει πως ξεχνάω τους Soilwork, αλλά δεν είναι έτσι! Απλά είναι και αυτό ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου. Είναι απλά διαφορετικές εκφράσεις του. Το σημαντικότερο για εμένα είναι να βρίσκω χώρο έκφρασης στη μουσική.

Ίσως, κάποιες φορές ο κόσμος να νιώθει πως το πιο αληθινό πράγμα που μπορείς να παίξεις είναι το brutal death metal, αλλά αυτό είναι κάτι που πλέον ξέρω πως δεν είναι απαραίτητα η αλήθεια. Έχει να κάνει με το να εκφράζεσαι μέσα από τη μουσική. Δεν έχει σημασία αν είναι pop ή brutal death metal. Μπορώ να ευχαριστηθώ και τα δυο στυλ.

Έχει να κάνει με το να αισθάνεται πραγματικά κάποιος τη μουσική. Να νιώθεις ότι αυτός που παίζει βρίσκεται σε μια αποστολή και θέλει να σου πει μια ιστορία. Και αν με ρωτάς αυτό είναι το ωραίο στη μουσική.

Μια τελευταία ερώτηση που παραλίγο να ξεχάσω. Ποια είναι η ιστορία με τις κοπέλες που μιλάνε γαλλικά ανάμεσα στα τραγούδια; Το κάνατε και στους προηγούμενους σας δίσκους, οπότε συγχώρα με αν το έχεις εξηγήσει ξανά αλλά δεν βρήκα κάτι σχετικά... Είναι κάποιου είδους μυστήριο;

[Γέλια] Λοιπόν, θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον κάποιου είδους μυστήριο... Νομίζω πως προσθέτει λίγο μυστήριο στα τραγούδια. Αυτές οι κοπέλες είναι φίλες μας και νομίζω πως έχει γίνει κάποιου είδους σήμα κατατεθέν μας. Το έχουμε και στα προηγούμενα άλμπουμ μας. Υπάρχουν πορτογαλικά, υπάρχουν πολωνικά, ίσως να υπάρχουν και ουκρανικά... Υπάρχουν και γαλλικά όπως ανέφερες... Ίσως να υπάρχουν και ισπανικά. Μόνο ο Θεός ξέρει τι θα συμβεί στον επόμενο δίσκο μας! Χρειαζόμαστε και κάποια ελληνικά! Αυτό θα ήταν γαμάτο. Δεν ξέρω αν έχουμε Έλληνες οπαδούς, αλλά είμαι σίγουρος πως κάποιοι θα υπάρχουν...

Είναι ένα cool στοιχείο και προσθέτει μια λάμψη στα τραγούδια, καθώς πολλά από τα τραγούδια πράγματι διηγούνται ιστορίες για μυστηριώδεις γυναίκες.

Πάντως δεν έχουμε δει τους Soilwork εδώ και χρόνια και είναι κρίμα...

Ξέρω. Είναι τρελό...

...πιστεύω, όμως, πως ξέρουμε πώς να περάσουμε καλά και να ευχαριστηθούμε μουσική σαν αυτή που γράφετε με τους The Night Flight Orchestra. Οπότε, ας ελπίσουμε να έχετε την ευκαιρία να έρθετε να παρτάρετε μαζί μας...

Ναι! Θα γούσταρα κάτι τέτοιο! Πάρα πολύ!

Ακόμα καλύτερα αν αυτό γινόταν σε κανένα beach bar το καλοκαίρι...

Ω Θεέ μου! Ναι! [γέλια]

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Amber Galactic" από τον Χρήστο Καραδημήτρη.