Underground Express #17 - Ο Μαύρος Ελέφαντας

 "All the world’s a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα. 

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε μήνα προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #17 - Ιούλιος 2020: Μισούμε το concept της βραχύβιας μνήμης. Το ζήτημα του ρατσισμού - όπως και κάθε άλλο βαθύ κοινωνικό θέμα - είναι τέτοιας σημασίας που αρνούμαστε να το δούμε ως «καυτή επικαιρότητα» και να περιμένουμε την επόμενη απόλαυση της κοινής γνώμης. Ο μουσικός κόσμος προχώρησε σε μια σειρά από όμορφες συμβολικές κινήσεις έπειτα από τη δολοφονία του George Floyd (το εξώφυλλο μας είναι από τον νέο υπέροχο soul δίσκο των Βρετανών Sault) όμως η τέχνη αυτό τον μήνα, μας επιφύλασσε μια όμορφη αντίθεση, ταξιδεύοντας μας στην αρχή του κόσμου, στα πέρατα του διαστήματος και σε έναν κόσμο που δικαιωματικά θα κυβερνούσε το επόμενο είδος μετά το ανθρώπινο: ο ελέφαντας.

Από τα τοπία του Ararat και την ιστορική Seoul κι από το extreme metal σε παριζιάνικες κακοφωνίες, το Express αυτού του μήνα διαλέγει τη μνήμη και τη φαντασία. Βρίσκουμε το Άλμπουμ του Μήνα στην καρδιά της Ευρώπης, με τον πιο παράξενα μεγαλειώδη δίσκο του πρόσφατου παρελθόντος και κάνουμε ίσως την ομορφότερη συνέντευξη που μας έτυχε ποτέ. Ταξιδεύουμε στην γκρίζα Σκωτία, στις απαρχές του black metal στις αρχές των 80s και προτείνουμε αξιόλογους δίσκους του αμερικανικού underground. Επιβιβαστείτε.

Στάση 1η: Yerevan, Αρμενία
Καλλιτέχνης: Eyeless In Gaza
Άλμπουμ: Act I: The Protagonist
Είδος: Funeral doom/experimental
Εταιρεία: Solitude Productions
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29-05-2020
Bandcamp
YouTube

Το λεγόμενο funeral doom είναι ένα subgenre που ελκύει μια συγκεκριμένη πάστα ακροατών, την, ας πούμε, αφρόκρεμα των βασανισμένων ψυχών. Αυτό εδώ το καινούριο one man band από την Αρμενία, διατηρεί τον εντελώς αντικοινωνικό χαρακτήρα του είδους που θα χαροποιήσει τον αγνό ελιτιστή, εισάγει όμως ταυτόχρονα μια πιο λυρική αναζήτηση, με εξαιρετικές κλασικές κιθάρες και χορωδιακά μέρη, που μετατρέπουν την όλη εμπειρία της «κηδείας» σε κάτι αρκετά ατμοσφαιρικό. Τέσσερα tracks, εκ των οποίων τα δύο στα 15-20 λεπτά διάρκειας, lo-fi παραγωγή, φωνητικά που black-ίζουν ελαφρώς αλλά και ημι-ρομαντικές εισβολές φωτός, κάνουν το "Act I: The Protagonist" έναν δίσκο που έχει κατάμαυρες ιστορίες να διηγηθεί. Με την εγγύηση της Solitude Productions, γνήσιοι μάστορες του είδους.

• Η πόλη Yerevan είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Αρμενίας και μία από τις παλιότερες συνεχόμενα κατοικήσιμες πόλεις στον κόσμο, με αδιάκοπη δραστηριότητα από τον 8ο αιώνα π.Χ. Είναι συνολικά η 14η πόλη που αποτέλεσε πρωτεύουσα της χώρας!

• Βρίσκεται στην περιοχή του Ararat, ένα μέρος με ιδιαίτερη ιστορική, θρησκευτική και ενεργειακή αύρα. Είναι κοντά στην επιβλητική λίμνη Sevan.

• Φαντάζομαι οι περισσότεροι γνωρίζουμε την εκπληκτική μουσική παράδοση των Αρμενίων. Λόγω και των πολλών πολιτιστικών συσχετισμών ανάμεσα σε Ελλάδα και Αρμενία, πλειάδα μουσικών με αρμένικη καταγωγή έχουν διαπρέψει στη χώρα μας. Ακολουθώντας την παράδοση του κιθαριστή Ιάκωβου Κολανιάν, επιτρέψτε μου να σας συστήσω τον Γιώργο Τοσικιάν ως έναν εξαιρετικό μουσικό, δάσκαλο και δημιουργό. Πέραν την κλασικής μουσικής και του Tiersen, φήμες λένε ότι οι Sonic Youth είναι η άλλη μεγάλη αγάπη του..

Στάση 2η: Montreal, Καναδάς
Καλλιτέχνης: Blight
Άλμπουμ: Temple Of Wounds
Είδος: Black metal
Εταιρεία: Svart
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 05-06-2020
Bandcamp
YouTube

Αν είσαι από εκείνους που αρέσκονται στα άγουρα ντεμπούτα, εκείνα που φανερώνουν μια πληθώρα αναζητήσεων από τους νέες καλλιτέχνες, δεν θα σου αρέσει το ντεμπούτο των Blight. Βλέπεις ετούτα εδώ τα παλικάρια παίζουν από το 2008 κι έχουν βρει ακριβώς το στυλ τους, ένα καλογυαλισμένο και σύγχρονο black metal που είναι συνεκτικό σαν να παράγεται από βετεράνους. Τα αργά grooves με τις παρατεταμένες δίκασες και τα αρκετά μπασαριστά φωνητικά, δίνουν στο "Blight" μια κοσμοπολίτικη, all-metal αύρα που μπορεί να κάνει το άλμπουμ αρεστό και σε τύπους που δεν αισθάνονται απαραίτητα μαυρομέταλλοι. Κυριλέ αλλά και δυναμικό, το "Blight" είναι μια εξαίρετη πρώτη κατάθεση από ένα υποσχόμενο σχήμα.

• Το Montreal είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Καναδά με περίπου δύο εκατομμύρια κατοίκους. Ανήκει στο Quebec και είναι θεωρητικά γαλλόφωνο, στην πραγματικότητα όμως κινείσαι κανονικότατα μόνο με αγγλικά.

• Ο ταπεινός σας δούλος πέρασε εκεί το μισό καλοκαίρι του 1987, σε ηλικία 9 ετών! Αν κάτι μου έκανε εντύπωση είναι ο άπλετος χώρος της πόλης, ότι καλοκαιρινό μπάνιο σημαίνει μπάνιο σε λίμνη και το πόσο αφόρητοι μπορούν να είναι οι 25 βαθμοί Κελσίου.

• Ο εκλεκτός συνάδελφος Πάνος Ζαρκαδούλας - αν και δηλώνει doomster - φαίνεται ότι θα είναι ο κατεξοχήν αρμόδιος για να σας ενημερώνει για τα τεκταινόμενα του Quebec Black Metal. Εγώ να πω μόνο ότι οι Unreqvited είναι γκρουπάρα.

Στάση 3η: Paris, Γαλλία
Καλλιτέχνης: Cosse
Άλμπουμ: Nothing Belongs To Anything
Είδος: Post/Noise/Rock
Εταιρεία: A Tant Rever Du Roi/Grabuge
Ημερομηνία: 12-06-2020
Bandcamp
YouTube

Κάτω από τον βαρύ παριζιάνικο αέρα, οι Cosse στο πρώτο τους EP αναδύουν μια γεύση σκουριάς και σου χαρίζουν ένα μηδενιστικό μειδίαμα. Τα ντύνουν με ένα rock που έχει μακρινή συγγένεια με τους Sonic Youth, παρά όμως τις σύγχρονες εξερευνήσεις του κάπου εκεί ανάμεσα στο post και το noise, στην καρδιά του κοιμάται η ίδια intellectual παραίτηση. Κι αν οι ράθυμες μελωδίες δεν μοιάζουν να οδηγούν πουθενά, τα λιγοστά ξεσπάσματα της μπάντας κρύβουν μια καταπιεσμένη οργή, το χέρι που της κρατάει όμως δεν αφήνει ποτέ το λουρί. Η κάθαρση παραμένει μια υπόσχεση που αιωρείται, δεν μπορούμε όμως παρά να θαυμάσουμε τελικά τη σοφία ενός songwriting που δεν γαβγίζει αλλά δαγκώνει. Μια πολύ ενδιαφέρουσα καινούρια μπάντα που ίσως δεν μπει ποτέ στα charts, υπόσχεται όμως γνήσιες καλλιτεχνικές εντάσεις.

• Πατήσια-Παγκράτι έχουμε κάνει και το Παρίσι...

• Ένα πολύ ενδιαφέρον σχήμα που αξίζει να τσεκάρετε όσοι είστε του alternative/indie, είναι οι Hermetic Delight από το Στρασβούργο. Ίσως τα πούμε και εκτενέστερα γι αυτούς.

• Δεν θέλω να πω άλλα για τη Γαλλία αυτό τον μήνα. Απλά διαβάστε όσα μας είπε ο Guillaume στη συνέντευξη παρακάτω.

Στάση 4η: Seoul, Ν. Κορέα
Καλλιτέχνης: Tengger
Άλμπουμ: Nomad
Είδος: New Wave/Psychedelia
Εταιρεία: Beyond Beyond Is Beyond
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 12-06-2020
Bandcamp
YouTube

«Η αγάπη ανασταίνει;», ρώτησε κάποτε ο Παυλίδης. Στην περίπτωση των Tengger, η αγάπη ενώνει την Κορέα και την Ιαπωνία αλλά, σε μια ακόμα πιο φιλόδοξη επιδίωξη, επιχειρεί να παντρέψει τις γνήσιες hippie ονειρώξεις του ζεύγους με μουσικές που κυριεύουν το σήμερα. Ο Νομάδας τους έχει πολλά synth, παιδικά όργανα κι αφηρημένα φωνητικά, κυνηγά μια φωτεινή ψυχεδέλεια μέσω new age δρόμων και δεν ντρέπεται να αποκαλύψει και τη συμπάθεια του στην παράδοση του kraut. Είναι ένας ταξιδιώτης φιλικός και καλοδιάθετος, ελαφρώς καμμένος από ουσίες αλλά και με πολλές ιστορίες να διηγηθεί. Δεν φαίνεται να απευθύνονται σε κανέναν που ακούει μουσική ακολουθώντας genres, αλλά σε αυτούς που αναζητούν την αγάπη και το ταξίδι στον ήχο. Και τα synth.

• Η Seoul είναι φυσικά Megacity κι έχει περίπου δέκα εκατομμύρια κατοίκους, μάλιστα ο πληθυσμός δεκαπλασιάστηκε από το 1950 ως το 1990, από τότε όμως παραμένει σταθερός. Το πρόβλημα της μόλυνσης του αέρα είναι βέβαια τεράστιο.

• Η πόλη κατοικείται από το 4000 π.Χ, θα σέβεστε. Το ιστορικό κέντρο της πόλης έχει πολλά αρχιτεκτονικά κτίσματα που οικοδομήθηκαν από τη Δυναστεία των Joseon.

• Μια που το ένα μέλος των Tengger είναι από τη Ιαπωνία, να πούμε ότι το one man project του Asunojokei είναι απλά υπέροχο, αναμιγνύοντας ιδανικά το μελαγχολικό black metal με το post-hardcore.

Στάση 5η: Brussels, Βέλγιο
Καλλιτέχνης: Neptunian Maximalism
Άλμπουμ: Éons
Είδος: Drone/Psych/Experimental
Εταιρεία: I, Voidhanger
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26-06-2020
Bandcamp
YouTube

Η εννεαμελής κολεκτίβα που περιστρέφεται γύρω από τον Guillaume Cazalet επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ της και παραδίδει ένα από τα πιο φιλόδοξα και μυστικιστικά άλμπουμ της χρονιάς. Σε τρεις θεματικές ενότητες και δύο ώρες μουσικής, πειραματίζονται σε ένα οργιώδες στυλ που αναμιγνύει τη spiritual και τη free jazz με το heavy psych και το drone metal και δεν μπορείς παρά να σκεφτείς τις νοσηρές όπερες των Swans, σε πιο ψυχεδελική και tribal εκδοχή. Ταυτόχρονα, ένα εκπληκτικό concept που εξερευνά τις εποχές στην απαρχή αλλά και στο μέλλον του ανθρώπινου γένους, θα αποτελέσει μια τεράστια δίνη που θα καταλύσει ότι αισθάνεσαι για τον Χρόνο, θα σε κάνει να φανταστείς τη γήινη κυριαρχία των Ελεφάντων, θα ακούσεις πρωτό-ανθρώπινη λαλιά, ενώ ταυτόχρονα θα στρέψει το βλέμμα σου μακριά στα άστρα. Ένα μοναδικό, παράξενο, πομπώδες, ακαδημαϊκό άλμπουμ που δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί το Άλμπουμ Του Μήνα για τη στήλη μας.

Ένα ταξίδι στις Βρυξέλλες με τους Neptunian Maximalism!

Καλώς ήρθατε και συγχαρητήρια για το υπέροχο σας νέο άλμπουμ! Το "Éons" είναι ένα επικό, heavy ψυχεδελικό ταξίδι, δεν μπορώ καν να φανταστώ πόση δουλειά βάλατε σε αυτό. Μπορείς να μας περιγράψεις το concept και τη δομή του;

Γεια σου Αντώνη, το concept εκτυλίσσεται γύρω από έναν αναχρονισμό του μακρινού μας παρελθόντος, στην εποχή των πρώτων ανθρώπων. Τα πρώτα κείμενα προέρχονται από υποθέσεις του πως θα πρέπει να ήταν οι πρώιμες μορφές της οργανωμένης γλώσσας του Homo Sapiens. Η δουλειά μας βασίζεται από τη μία πλευρά στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό κι έπειτα τη δομούμε ξανά. Από εκεί παίρνουμε ένα είδος πρωταρχικού μάγματος, από το οποίο αυτοσχεδιάζουμε ξανά γύρω του με ένα line up εννέα μουσικών, στη σκηνή και στο studio.

Οι NNMM (Neptunian Maximalism) ακούγονται περισσότερο σαν μια κολεκτίβα ταλαντούχων διανοούμενων παρά σαν μια τυπική rock μπάντα. Ποιες είναι οι προκλήσεις ενός τέτοιου project; Επίσης, πιστεύεις ότι χωράτε μέσα σε κάποια «σκηνή»; Ποιος είναι ο τυπικός ακροατής για την drone opera που δημιουργείτε;

Η πιο μεγάλη πρόκληση έχει να κάνει με τα logistics που συνδέονται με το να παίζουν, στις μέρες μας, εννιά άτομα. Δεν είναι εύκολο να στήνεις ένα τέτοιο project με πνευστά και ακουστικά όργανα, με τύμπανα και ενισχυτές μεγάλης ισχύος. Ειδικά επειδή λειτουργούμε ως κολεκτίβα κι όχι σαν παραδοσιακό γκρουπ, πρέπει να βρίσκουμε την ιδανική ισορροπία έτσι ώστε οι διαφορετικές προσωπικότητες να εκφράζονται ελεύθερα. Τέλος, σε κάθε συναυλία και σε κάθε studio ηχογράφηση υπάρχει διαφορετική σύνθεση. Η μεγαλύτερη πρόκληση στα live είναι να προσαρμόζουμε την προσέγγιση μας στο εκάστοτε line up (κάποιες φορές με ή χωρίς τύμπανα), αλλά και σύμφωνα με το κάθε μέρος (αρχιτεκτονική, ακουστική, χωρητικότητα και είδος κοινού).

Είναι δύσκολο να στοχεύσουμε σε κάποια σκηνή αλλά, απ' ότι φαίνεται, κινούμαστε προς τη σκηνή του πειραματικού doom. Μέχρι τώρα έχουμε πολυποίκιλο κοινό (από το drone metal ως τη free jazz), διότι η μουσική μας μπορεί να κινηθεί από το πολύ διαλογιστικό/πνευματικό ως ένα ιδιαίτερα heavy psych πεδίο, doom drone και free jazz που τραβιούνται προς το space rock. Το ιδανικό κοινό θα ήταν ένα "new age" κοινό που ενδιαφέρεται για βαθιές και δυναμικές ψυχεδελικές εμπειρίες, προς κάποια μορφή ενός σύγχρονου σαμανισμού.

Ποιο είναι το κεντρικό σας ενδιαφέρον και τι σας συναρπάζει περισσότερο; Οι άνθρωποι, ο πλανήτης Γη ή το σύμπαν;

Σε αυτό θα απαντήσω για μένα κι όχι για εννιά ανθρώπους, η απάντηση μου είναι το σύμπαν. Είμαι γεννημένος κάτω από το ζώδιο τογ Ιχθύ που κυβερνάται από τον Πλούτωνα, άρα με ελκύει ακατάπαυστα το ασύλληπτα μεγάλο: το σύμπαν. Οι ερωτήσεις που συσχετίζονται με την αναγκαιότητα της ζωής και της νοημοσύνης σε έναν πλανήτη είναι επίσης σημαντικές για εμένα, καθώς και οι τροχιές που αυτές θα ακολουθήσουν.

Η μουσική σας ξυπνάει εικόνες ελεφάντων που κυριαρχούν στον πλανήτη και ήχους αρχαίων πρωτό-γλωσσών και, την ίδια στιγμή, ζείτε στη σύγχρονη πολιτική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Αυτή είναι μια όμορφη αντίθεση! Πως εμπνέουν την τέχνη σας ο μοντέρνος κόσμος και η πόλη σας;

Γεννήθηκα στην Camargue της Νότιας Γαλλίας. Είναι ένα τοπίο γεμάτο θάμνους και βάλτους που χτυπιούνται από την άμμο και τον άνεμο και καίγονται από τον ήλιο. Είναι λίγο σαν ένα "Far West" μέσα στη Γαλλία, αφού έχουμε και cowboys σε άλογα (οι gardians) που φροντίζουν κοπάδια ταύρων. Μεγάλωσα στις όχθες της Μεσογείου που συνορεύει με μεγάλες κι απλωμένες ερειπωμένες παραλίες στο δυτικό άκρο της φύσης της Camargue. Ανάμεσα στα flamingos, στους αγώνες των ταύρων, τους γλάρους, τα ενδημικά φυτά και τα θαλασσινά πεύκα που μοιάζουν με γλυπτά, τα μεσαιωνικά ερείπια του Aigues-Mortes, τη μαγική πορφύρα των αλμυρών βάλτων, τη flamenco μουσική, τα λικέρ και το κόκκινο κρασί και τον καυτό ήλιο: όλα αυτά είναι μέρος μιας ψυχεδελικής εμπειρίας της περιοχής που μου θυμίζει το El Topo του Jodorowsky ή το The Good, The Bad and The Ugly του Sergio Leone με το θρυλικό soundtrack. Voila, νομίζω τώρα έχεις το περιεχόμενο σου, την postcard σου.

Ο μοντέρνος κόσμος μετράει λιγότερο για μένα σαν καλλιτεχνική αναφορά αφού βρίσκεται ήδη εδώ, μπορείς να τον δεις και να τον πιάσεις. Η προσοχή μου είναι περισσότερο στραμμένη σε ένα όραμα που είναι επιστημονικό και φαντασμαγορικό, για το παρελθόν και το μέλλον. Η παλιά αρχιτεκτονική και τα μεσαιωνικά κάστρα που βρίθουν στην περιοχή, όπως και τα αρχαιολογικά ερείπια της προϊστορίας είναι επίσης εστία έμπνευσης. Σαν παιδί εξερευνούσα σπήλαια. Οπότε ήμουν συχνά στα εντόσθια της γης, ανάμεσα σε σκοτεινά και στενά περάσματα και επισκέφτηκα απέραντα σπήλαια σαν εκείνα στην Demoiselles. Σπουδαία αισθητική και ηχητική εμπειρία. Η τέχνη στα σπήλαια της περιοχής παίζει σημαντικό ρόλο, όπως και η παρουσία πολλών σπουδαίων καλλιτεχνών του 20ου αιώνα στην περιοχή. Μεγάλωσα με μια ζωγραφιά του Salvador Dali.

Μεγάλωσα επίσης μέσα στο νερό. Ήμουν συνέχεια μέσα στο νερό. Και βίωσα τον θάνατο στο νερό. Σαν παιδί, έκανα εξάσκηση στην υποβρύχια αναπνοή κι ήμουν αρκετά προικισμένος. Μια φορά, η μητέρα μου βούτηξε για να δροσιστεί, λέγοντας μου να παραμείνω στη σχεδία που πλέαμε. Δεν ήξερα να κολυμπάω ακόμα αλλά, φυσικά, βούτηξα και αντιμετώπισα τον πνιγμό. Όταν βγήκε στην επιφάνεια κι είδε ότι λείπω (εγώ βυθιζόμουν), βούτηξε ξανά και με έβγαλε πάνω. Όπως έχει περιγράψει κι ο μοντέρνος καλλιτέχνης Bill Viola, ήταν πιθανόν η πιο ισχυρή αισθητική εμπειρία της παιδικής μου ηλικίας. Μια ήρεμη και τέλεια πληρότητα. Μια γλυκιά έκσταση της βαρύτητας της Γης. Μια ακίνητη στιγμή, μια ολική διύλιση στο σκοτεινό Όλον.

Από άποψη τοπίου και περιβάλλοντος, η παιδική μου ηλικία ήταν φανταστική.

Σχετικά με την πόλη που ζω, οι Βρυξέλλες παίζουν έναν πιο ενεργητικό ρόλο για μένα. Ένας ρυθμός που ταιριάζει τη μουσική δημιουργία και τη σκηνή που πάει μαζί της. Αλλά, όπως βλέπεις, οι εμπνεύσεις μου έρχονται από αλλού.

Αν άκουγα στα ακουστικά μου το "Éons" ενώ κινούμαι στις Βρυξέλλες, που θα έπρεπε να πάω για την καλύτερη εμπειρία ακρόασης του;

Για τ' όνομα του θεού, αν είσαι στις Βρυξέλλες έλα σε συναυλία μας! Αλλιώς πήγαινε σε κάποιο πάρκο (στο Scheutbos για παράδειγμα), κλείσε τα μάτια σου και φαντάσου ότι είσαι κάπου αλλού.

Ευχαριστώ πολύ και καλά ταξίδια στη μουσική, τον χώρο και τον χρόνο!

Ευχαριστώ πολύ κι εγώ.

Ένα τραγούδι για το μεσοκαλόκαιρο

Kathryn Joseph - "Whole"
Glasgow, Ηνωμένο Βασίλειο

Απλά και ξεκάθαρα, η Kathryn Joseph είναι από τις πιο παραγνωρισμένες singer-songwriter στον μεγάλο τούτο κόσμο. Το "From When I Wake The Want Is" του 2018 ήταν από τα καλύτερα άλμπουμ της εκείνης της χρονιάς και με αγωνία ακούμε το πρώτο νέο της τραγούδι. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Χτισμένο στο πιάνο, σε γνήσιο Tori Amos τρόπο, με τη σπασμένη, απόκοσμη φωνή της Kathryn όμως να στοιχειώνει το δωμάτιο με τρόπο που κάθε φάντασμα αρχίζει να χορεύει στις μνήμες σου. Σπουδαία δημιουργός, σπουδαία ερμηνεύτρια, γεια σου μάνα-Σκωτία! Αφεθείτε και αναμείνατε μαζί μας το επόμενο της άλμπουμ.

Από reissues έχεις τίποτα;

Ένα ιδιαίτερο reissue για τους λάτρεις της ιστορίας του black metal. Οι Νορβηγοί 666 είναι μια αρχαία black metal μπάντα που έρχεται να διεκδικήσει τον τίτλο της πρώτης μπάντας του είδους, ή τουλάχιστον να αναγνωριστεί ως εξίσου παλιά με τους Venom. Με γνήσιο punk υπόβαθρο αλλά και τις λογικές επιρροές από Motorhead, Stooges και τα λοιπά, οι 666 δραστηριοποιήθηκαν την περίοδο 1982-1983 και χρησιμοποίησαν στα live τους εξωτικά για την εποχή εφφέ όπως κουβάδες αίματος, ξύλινους ανάποδους σταυρούς κι όλα αυτά τα χαριτωμένα. Δεν πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν studio album αλλά οι λιγοστές ζωντανές ηχογραφήσεις της εποχής βρήκαν τον δρόμο τους στον κατάλογο της Nuclear War Now, έπειτα από τις περιορισμένες κοπές που επιχείρησε η No Noise Reduction προ εικοσαετίας. Ήρθε η ώρα λοιπόν να γνωρίσουμε έναν ακόμα ανώνυμο ήρωα της BM ιστορίας, οι (α)πιστοί ας κοπιάσουν!

Η δικιά σου κοντινή Αμερική
Ένα αμερικανικό underground roundup

Με πληθυσμό 330 εκατομμυρίων ανθρώπων, οι πενήντα Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μοιάζουν περισσότερο σαν πενήντα μικρά κράτη. Είναι προφανές ότι η μουσική παραγωγή των ΗΠΑ είναι τεραστίων διαστάσεων και δεν προλαβαίνουμε να ακούσουμε/γράψουμε ούτε το ένα χιλιοστό των όσων κυκλοφορούν. Πολύ συχνά όμως πέφτουν στα χέρια μας πολύ αξιόλογα άλμπουμ και αξίζει να αναφέρουμε κάποια από αυτά. Στη θέση λοιπών των προτεινόμενων ακροάσεων, ορίστε μερικά άξια αμερικανικά τέκνα:

• Το "Rattle" των Wailin Storms είναι μια σχεδόν εντυπωσιακή δουλειά. Βαλτώδης και heavy americana που απλώνει τα χέρια της από το southern gothic ως το doom, ενώ τα φωνητικά θυμίζουν έντονα τα αλυχτίσματα του Danzig. (15-5-2020, Gilead Media)

• Τον Jim White τον γνωρίζουμε από τους θεούς Dirty Three και τους Xylouris White, τη Marisa White ως μια απίθανη experimental folk κιθαρίστρια. Το "The Quickening" ξεδιπλώνει τις αρετές και των δύο, σε ένα μοναχικό ταξίδι μιας americana που απολαμβάνει μια πρωτόγνωρη ελευθερία. (19-6-2020, Thrill Jockey)

• Το ομώνυμο EP των Hydraform, μιας νέας μπάντας από το Denver, δείχνει ένα σχήμα που έχει απορροφήσει σωστά τις διδαχές των Mastodon. Δυναμικό metal που δεν ξεχνάει ούτε την τεχνικότητα, ούτε το groove, ούτε τις hard rock καταβολές του. (26-6, Self-released)

• Το ντουέτο των Suzanne Langill και Neel Murgai μας χαρίζει με το "Come When The Raven Calls" την ωμότερη spiritual blues εμπειρία που θα μπορούσαμε να περιμένουμε, απλά με μια φωνή, μερικούς λαρυγγισμούς κι ένα ντέφι. Το αληθινό πνεύμα αυτής τεράστιας χώρας δεν χρειάζεται πολλά περισσότερα. (5-6, Family Vineyard)

• Chamber music που κινείται μεθοδικά στον κόσμο της ambient παραδίδει ο Danny Clay (και) με το "Ocean Park" και το σύμπαν για λίγο μοιάζει πιο ευγενικό και πιο ακίνητο. (5-6, Laaps)

• Τίποτα δεν είναι πιο συγκινητικό από το μεγάλο ταξίδι του ίδιου του δημιουργού. Ο Caleb Dolister επί δέκα χρόνια, γνωρίζοντας και ηχογραφώντας τους (πολλούς) μουσικούς που εμφανίζονται στο "Wandering". Tο prog meets classical meets experimental πνεύμα του άλμπουμ είναι πανάξιο αλλά και δευτερεύον συγκριτικά με τις ιστορίες που κουβαλάει. (5-6, Orenda)

• Άλλη μια μπάντα-διαμαντάκι στον κατάλογο της Prophecy, οι Eye Of Nix πειραματίζονται με black, doom και ατμοσφαιρικές φόρμες με σημαντική επιτυχία στο "Ligeia", περίπου σαν πρώτα ξαδέρφια των εξαιρετικών Lotus Thief.

Καλό μεσοκαλόκαιρο με αγκαλιές εκεί που πρέπει, social distancing και βαθιές ανάσες!