Frank Marino... η μετενσάρκωση του Jimi Hendrix

Ο Francesco Antonio Marino γεννιέται στις 20 Νοεμβρίου του 1954 στο Montreal του Καναδά. Από πατέρα Ιταλό και μητέρα Λιβανέζα, ο Marino αποτελεί το τρίτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. Φτάνοντας μέχρι την έβδομη βαθμίδα εκπαίδευσης, η οποία περιλαμβάνει και μία θητεία στο στρατό, ο Marino με προθυμία παραδέχεται ότι αποτελεί απλώς ένα προϊόν της εποχής αυτής.

Οι συνεχείς μετακινήσεις της οικογένειας διαμορφώνουν στο νεαρό Marino την αίσθηση της απομόνωσης. Ως έφηβος και ζώντας τα τέλη της δεκαετίας του '60 στρέφεται στα ναρκωτικά και στα κινήματα περί ειρήνης με σκοπό την απόκτηση μιας ταυτότητας, της δικιάς του ταυτότητας. Κατά τη διάρκεια των χρόνων αυτών οι πειραματισμοί του με το LSD, σε συνδυασμό με τα μουσικά ακούσματα των The Doors, Jimi Hendrix Experience και The Beatles, θα τον οδηγήσουν σε αυτό που θα ορίσει τη ζωή του... Ως νεαρός που δε γνωρίζει τι γίνεται με τον εαυτό του, συνεχίζει τα πειράματα του και δίνοντας ένα συντριπτικό χτύπημα στον ίδιο του τον εαυτό οδηγείται σε ένα σκληρό και οξύ "ταξίδι" με προορισμό το νοσοκομείο.

Προσπαθώντας να αναρρώσει από την περιπέτεια αυτή και έχοντας το μυαλό του εκτός "ταξιδιού", ο Marino βρίσκει το μοναδικό μουσικό όργανο που υπάρχει στο χώρο ψυχαγωγίας του νοσοκομείου, μία κιθάρα (ενώ είναι αυτοδίδαχτος στα drums). Απελπισμένος για επιβίωση, ο Marino πείθει τον εαυτό του να μάθει να παίζει μουσική με μία ευσεβή θέρμη. Μετά από μερικές εβδομάδες ο Marino αναδύεται από το "ταξίδι" όντας ένας ειδήμων της κιθάρας σε τέτοιο βαθμό ώστε αργότερα να χαρακτηριστεί ως "παράξενο". Το "παράξενο" αυτό τον οδηγεί τελικά στη συμφορά της ύπαρξης του για πολλά χρόνια.

Καθώς η περιπέτεια του γίνεται γνωστή στον Τύπο και καθώς το κιθαριστικό του παίξιμο συγκλίνει εκπληκτικά προς αυτό του Jimi Hendrix, ο οποίος έχει ήδη πεθάνει, οι φήμες δεν αργούν να δημιουργήσουν ιστορίες που μέχρι σήμερα ο Marino προσπαθεί απείρως και αποτυχημένα να απορρίψει. Η πιο γνωστή ιστορία που ακούγεται είναι ότι ο Frank Marino παίρνει υπερβολική δόση και ξυπνά από το κώμα στο νοσοκομείο με το πνεύμα του Jimi Hendrix ή ότι συναντά το πνεύμα του, το οποίο εισδύει μέσα του, προικίζοντας τον με την καταπληκτική ικανότητα να παίζει κιθάρα και τελείως μαγικά να γνωρίζει τα πάντα για αυτήν. Η ιστορία στη συνέχεια αλλάζει, καθώς ο Marino πεθαίνει σε αυτοκινητικό ατύχημα και επιστρέφει ως Jimi Hendrix. "Ποτέ δε με ρώτησαν την αλήθεια και όταν προσπαθούσα να τους την πω, κανείς δεν άκουγε. Η κιθάρα έγινε μία καταπραϋντική βοήθεια για μένα, γιατί αν δεν ενασχολούμουν με κάτι, το μυαλό μου θα γύριζε πίσω στο "ταξίδι". Και από την άλλη ήταν το μοναδικό πράγμα που μπορούσε να με απασχολήσει μέσα στο νοσοκομείο. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ με την κιθάρα, καθώς έπαιζα drums πολύ καλά εδώ και χρόνια. Ήμουν μέσα στο "ταξίδι" ενώ ο Jimi Hendrix ζούσε και ξεκίνησα να παίζω τη μουσική του, γιατί ταίριαζε τέλεια σε αυτό που περνούσα εκείνη την περίοδο", δηλώνει λίγο αργότερα ο ίδιος ο Marino.

Φεύγοντας από το νοσοκομείο ο Marino συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν οποιαδήποτε μουσική έρχεται στο μυαλό τους και οπουδήποτε μπορούν. Το όνομα του group είναι Mahogany Rush (ο Marino διευκρινίζει ότι το όνομα αυτό περιγράφει ακριβώς το συναίσθημα που είχε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού που τον υπνώτιζε). Έχοντας πολλά μέλη στην αρχή, το τελικό line-up του group καταλήγει στους Frank Marino στα φωνητικά και στις κιθάρες, Jim Ayoub στα drums και Paul Harwood στο μπάσο (1970). Στην αρχή παίζουν παντού, από την εκκλησία μέχρι και σε παρελάσεις, κυρίως δωρεάν και μόνο περιστασιακά για κάποια αναγκαία χρήματα. Η μπάντα παίζει τραγούδια από The Doors, Jimi Hendrix, Pink Floyd, Cream, Johnny Winter, The Beatles ακόμα και The Grateful Dead, αλλά και κομμάτια που γράφει ο ίδιος ο Marino.

Το group μετά από πολλές σκέψεις και δίνοντας περισσότερη προσοχή στη συμβουλή κάποιων φίλων, αποφασίζει να ηχογραφήσει ένα album. Έτσι συνεργάζεται με την τοπική δισκογραφική εταιρεία του Montreal, Kot'Ai Records (η οποία έχει διανομή και στην Αμερική με την 20th Century Records) και ηχογραφεί στα Quebec's Little Coyote Studios το πρώτο album με τίτλο "Maxoom" (1973). To album περιλαμβάνοντας το πρώτο single "Buddy", δεν έχει μεγάλη απήχηση στον Καναδά, αλλά τραβάει γρήγορα την προσοχή της FM market στην Βορειοανατολική Αμερική. O Marino είναι μόλις δεκαεφτά χρονών όταν κυκλοφορεί ο δίσκος και ήδη θεωρείται ο επόμενος θεός της κιθάρας. Οι κριτικές όμως κακολογούν το album που έχει πολλές αναφορές στα riffs του Jimi Hendrix και επικεντρώνονται κυρίως στο γεγονός ότι ο Marino, χρησιμοποιώντας πεταλιέρες προκειμένου να προσθέσει special ήχους στις κιθάρες, κρύβεται πίσω από αυτά, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου καλός κιθαρίστας. Η κριτική αυτή θα στιγματίσει όλη την καριέρα του Frank Marino.

Αδιαφορώντας όμως για αυτές τις αρνητικές κριτικές, το group κυκλοφορεί με την υπογραφή της Kot'Ai Records το δεύτερο album του, "Child Of The Novelty" (1974)... ένα album "επίθεση"! Θαμμένος κάτω από τα λαμπερά riffs του, ο Marino δημιουργεί τη δική του φήμη γύρω από το όνομα του, επικεντρωμένη όλη στο single "A New Rock Αnd Roll". Μπορεί να αποτυχαίνει να κάνει την είσοδο του στην αγορά του Καναδά, αλλά προσγειώνει τους Mahogany Rush στην Αμερική με κλεισμένες ημερομηνίες με τους The Amboy Dukes, The Chambers Brothers και Graham Central Station.

Το 1975 κυκλοφορεί το "Strange Universe" (Kot'Ai Records) περιλαμβάνοντας το single "Satisfy Your Soul". Η δουλειά του Marino, αν και πυρετώδης όπως πάντα, δεν καταφέρνει να αποτελέσει μέρος της φυσικής πορείας του group με αποτέλεσμα το album να μην έχει κάποια ιδιαίτερη επιτυχία.

Τα δύο αυτά albums αποτελούν τις τελευταίες συνεργασίες των Mahogany Rush με την Kot'Ai Records. Αμέσως μετά υπογράφουν ένα σημαντικό συμβόλαιο με την Columbia Records κυκλοφορώντας το "Mahogany Rush IV" (1976), κλείνοντας παράλληλα και τον κύκλο του ονόματος των Mahogany Rush. Το όνομα του group αλλάζει σε Frank Marino And Mahogany Rush, κάτι που οφείλεται κυρίως στη φήμη του Marino ως ο πραγματικά καλύτερος κιθαρίστας της εποχής αυτής.

Το συμβόλαιο της Columbia Records διαρκεί για περίπου εφτά χρόνια, φτάνοντας μέχρι το 1982. Κατά τη διάρκεια των χρόνων αυτών και συγκεκριμένα το 1977 κυκλοφορεί το "World Anthem", ένα από τα καλύτερα albums του group. To ομώνυμο κομμάτι και το "Requiem For A Sinner" ακούγονται σε όλα τα μεσαίου μεγέθους venues κατά μήκος της ανατολικής ακτής, στις βόρειες πόλεις και φυσικά στην καρδιά της χώρας. Ακολουθεί περιοδεία στην Αμερικάνικη ήπειρο και η κυκλοφορία του διπλού live album, "Frank Marino And Mahogany Rush Live" (1978), περιλαμβάνοντας tributes του Chuck Berry και Jimi Hendrix, "Johnny B. Goode" και "Purple Haze" αντίστοιχα. Το "Purple Haze" είναι το κομμάτι με το οποίο τελειώνει ο Marino κάθε συναυλία του.

Η ειρωνεία στη μουσική πορεία του group είναι ότι τελικά άλλο album των Mahogany Rush κατάφερε να πραγματοποιήσει το μισό αεροπορικό ταξίδι μέχρι τον Καναδά... Και συγκεκριμένα ήταν η διασκευή του "All Along The Watchtower" του Bob Dylan από το album "Tales Of The Unexpected" με την υπογραφή της Columbia Records το 1979, ενώ παράλληλα τα υπόλοιπα κομμάτια υπογραμμίζουν έντονα τη σαφή ωριμότητα στο γράψιμο. Αν και ενσωματώνει περισσότερα εφέ, τα "Sister Change" και "Norwegian Wood", καθώς και το instrumental ομώνυμο κομμάτι αποτελούν αποδείξεις για την ωμότητα και αστάθεια που εμφανίζουν οι Mahogany Rush σε όλη τη μουσική τους πορεία. Η δεύτερη πλευρά του δίσκου περιλαμβάνει τέσσερα κομμάτια ηχογραφημένα σε bars αιχμαλωτίζοντας την ωμή ουσία ενός Mahogany Rush show, με αξιοσημείωτα τα "Bottom Of The Barrel" και "Door Of Illusion".

Ένα χρόνο αργότερα το "What's Next" (1980) βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων. Για μια ακόμα φορά φαίνεται η αδυναμία του Marino και της δισκογραφικής εταιρείας να συνεχίσουν τη φυσική πορεία της επιτυχίας του προηγούμενου δίσκου. Κομμάτια όμως, όπως τα "You Got Livin", "Rock And Roll Hall Of Fame" και "Roadhouse Blues" αποτελούν τις στιγμιαίες επιτυχίες των live shows. Έχοντας την προσοχή τους στην Αμερική, οι Mahogany Rush πραγματοποιούν περιοδείες στην Ευρώπη, αλλά δε λαμβάνουν την ίδια προσοχή. Το 1981 κυκλοφορεί το "The Power Of Rock N' Roll", όπου γίνονται πλέον ξεκάθαροι οι λόγοι της αποτυχίας τους. Οι ρυθμοί της κιθάρας του Frank Marino δε βρίσκουν την ανταπόκριση που επιθυμούν από το νέο κύμα της μουσικής, ενώ το κοινό δείχνει να τους ξεπερνά. Έτσι η δισκογραφική τους εταιρεία σιγά σιγά τους αποσύρει από τα ράφια των δισκοπωλείων.

Ο Frank Marino όμως κυκλοφορεί το 1982 την πρώτη του solo δουλειά με την Maze Records δίπλα του. Το "Juggernaut" είναι ένα ακόμα album στο οποίο είναι εμφανής η εκπληκτική δεξιοτεχνία του Marino στην κιθάρα. Η κυκλοφορία του προσωπικού του δίσκου ακολουθείται από την κυκλοφορία του "Double Live" των Mahogany Rush το 1983 περιλαμβάνοντας το επικό "Strange Dreams", "You Got Livin" και "Rock Me Baby". O Marino γρήγορα αποφασίζει ότι ο ήχος των Mahogany Rush δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτος και έτσι διαλύει το group τερματίζοντας και τη συνεργασία με την Columbia Records.

Είτε είναι, είτε δεν είναι η μετενσάρκωση του Jimi Hendrix, ο Frank Marino χαίρεται τη διασκορπισμένη επιτυχία του ως ο αρχηγός και ο οραματιστής των Mahogany Rush. Παρ' όλο που δεν γνωρίζουν εμπορική επιτυχία μέχρι περίπου δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου τους album, οι Mahogany Rush έχουν προσελκύσει ένα τεράστιο και πιστό κοινό, μαγικά δεμένο με τα εξαίσια κιθαριστικά riffs του Marino, ένας σταθερός συνδυασμός μεταξύ των blues και της ψυχεδέλειας. Μετά την αποχώρηση του Marino από την Columbia Records στις αρχές του '80 και συνεχίζοντας την προσωπική του μουσική πορεία (αξιοσημείωτη είναι η κυκλοφορία του δεύτερού του album "Full Circle", Maze Records, 1986), η καρδιά και η ψυχή των Mahogany Rush είναι σποραδικά απούσα... μέχρι τα μέσα του ’90.

Μία δικτυακή συγκέντρωση αποτελεί την αφορμή για την επανασύνδεση του group και την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου σε συνδυασμό με live εμφανίσεις. Το "From The Hip" (SPV Records, 1993) ανατοποθετεί τον Frank Marino στο ρόλο του αρχηγού, μία θέση στα πλαίσια της δικής του κυριότητας. Χωρίς καθυστερήσεις και με απαράμιλλο θάρρος, ο Frank Marino μαζί με τους Mahogany Rush ταράζουν τα μουσικά νερά με κομμάτια όπως τα "Babylon Revisited" και "The Stand", "The Wall Come Down" και "Ride My Own Wave". Την ίδια περίοδο κυκλοφορούν τα τρία πρώτα album των Mahogany Rush, "Maxoon / Child Of The Novelty / Strange Universe" σ' ένα cd compilation με την υποστήριξη της Big Beat Records (1995).

Το 1997 η μουσική αγορά έχει στα χέρια της ένα διπλό "greatest hits" πακέτο, το "Dragonfly" με την υπογραφή της Razor & Tie Records... μία σπουδαία συλλογή παλιών studio και live κομματιών των Frank Marinο και Mahogany Rush, εξαιρετικό LP για κάθε "αυθεντικό" οπαδό τους.

Ο Frank Marino εισβάλλει κυριολεκτικά στη νέα χιλιετία με το "Eye Of The Storm", μία ανεξάρτητη παραγωγή. Όπως πάντα νεωτεριστής, ο Marino συνδυάζει τον Αραβικό ήχο της κιθάρας του με τα συμπαγή drum beats στο "Avalon", ενώ ταυτόχρονα ανακατεύει και jazz στοιχεία στο "He's Calling". Αξιοσημείωτο είναι επίσης και το "Since You Came Into My Life", μία υπέροχη μπαλάντα αφιερωμένη στις τρεις κόρες του.

H μουσική του Frank Marino και των Mahogany Rush, με τη συνεχή εισροή των blues, hard rock και σύγχρονου ψυχεδελικού jam rock, μπορεί ποτέ να μην έφτασε στο αποκορύφωμα της διασημότητας, αλλά σίγουρα απέκτησε ένα αφοσιωμένο φανατικό κοινό, το οποίο και μεγαλώνει με τα χρόνια. Παραμένοντας σοβαρός στη δουλειά του στα επόμενα 27 χρόνια της καριέρας του, ο Frank Marino εξακολουθεί να παίζει μουσική με τον ίδιο ενθουσιασμό που είχε στα δεκαεφτά του χρόνια. Ο Frank Marino αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας του της μουσικής, χωρίς να τον ενδιαφέρει πραγματικά η επαγγελματική επιτυχία.

Ένας αληθινός πρωτοπόρος της rock μουσικής... ο Frank Marino ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τα αληθινά του πιστεύω - "ένα καλό τραγούδι δεν είναι απαραίτητα ένα τραγούδι που παίζουν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί κάθε μισάωρο". Χωρίς συμβιβασμούς, ο Frank Marino έκανε και εξακολουθεί να κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό...

Αλεξάνδρα Μαραβέλια