Hinds

Leave Me Alone

Lucky Number (2016)
Από την Βάσω Καραντζάβελου, 10/03/2016
Ηλιόλουστη μαδριλένικη garage pop. Μόνο αγάπη γι' αυτά τα κορίτσια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Από τη Μαδρίτη της κρίσης στην μεγάλη σκηνή του Glastonbury, σίγουρα οι Hinds κάνουν κάτι πολύ σωστά. Ξεκινώντας υπό το όνομα "Deers" το 2011 ως ντουέτο των Carlotta Cosials και Ana García Perrote, απέσπασαν τις πρώτες καλές κριτικές το 2014 για το "Demo" που αναρτήθηκε στο Bandcamp τους και περιελάμβανε τα κομμάτια "Bamboo" και "Trippy Gum". Από τότε το σχήμα απέκτησε άλλα δύο μέλη (τις Ade Martin και Amber Grimbergen), περιόδευσαν μαζί με τους Libertines, τους Black Lips και τους Vaccines, περιόδευσαν και μόνες, έκαναν ένα σερί sold out εμφανίσεων και πρόσφατα χρειάστηκε να εγκαταλείψουν το πολυαγαπημένο όνομα τους, "Deers", αφού μία μπάντα με παρόμοιο όνομα απείλησε με μηνύσεις. Έτσι προέκυψαν οι "Hinds" και επανασυστήνονται στο μουσικό κόσμο με το ντεμπούτο τους "Leave Me Alone".

Αναρωτιέσαι αν θα ακούσεις κάτι το υπέρ-καινοτόμο από τις τέσσερις Ισπανίδες, κάτι που θα συγκλονίσει τον μουσικό σου κόσμο; Η απάντηση είναι αρνητική. Σίγουρα η μουσική τους είναι κάτι που έχεις ξανακούσει. Lo-fi garage rock με σαφείς surf pop και new wave επιρροές και κάποιες φορές out of tempo γυναικεία φωνητικά. Μπορεί οι all girl bands του σήμερα να μην έχουν την ίδια δυναμική με εκείνες των προηγούμενων δεκαετιών, δεν βλέπω όμως το λόγο να υποτιμούνται. After all, "Girls invented punk rock, not England", όπως έγραφε και το θρυλικό t-shirt της Kim Gordon. Και οι Hinds είναι τόσο αυθόρμητες, παθιασμένες και ειλικρινείς που δε σου αφήνουν χώρο για κυνισμό και άσχημα λόγια.

Το "Leave Me Alone" είναι ένας χείμαρος αισιοδοξίας, μία πρώτη γεύση της ισπανικής rock 'n' roll laid back νοοτροπίας που τόσο φαίνεται να λείπει στους Ευρωπαίους. Κι αυτό ίσως διέκριναν στα κορίτσια και τους χάρισαν ένα σχεδόν ολοκληρωτικά sold out tour και απίστευτο hype. Μουσικά έχουμε τις μεταλλικές κιθάρες να ξεχωρίζουν, τα απαραίτητα riffs και εξαιρετικά αναγκαίες μπασογραμμές να διατηρούν την ισορροπία ανάμεσα στην κάθε υφολογική εναλλαγή. Party songs, punk pop power chords, surf pop του '60, low key κομμάτια, μέχρι το μελωδικό instrumental "Solar Gap", απ' όλα έχει ο μπαχτσές, πάντα εμποτισμένα με την ηλιόλουστη μεσογειακή νωθρότητα που τόσο καλά γνωρίζουμε. Τα φωνητικά κάνουν τα πρώτα κομμάτια να ακούγονται δύσκολα, λόγω μίας κάποιας παραφωνίας και του ότι εναλλάσονται ανάμεσα στις δύο frontwomen, συνηθίζονται βέβαια στην πορεία, δεν είναι όμως και το δυνατότερο σημείο του δίσκου.

Όπως και να 'χει, οι Hinds δημιουργούν το τέλειο soundtrack για ένα βράδυ αράγματος με την παρέα. Οι στίχοι περιστρέφονται γύρω από πάρτυ, γκόμενους και άπιστους γκόμενους, ποτά, ξενύχτια, παρέες, πλάκες. Χωρίς φανφάρες και ψευτοεμπνευσμένους στίχους, τα τραγούδια αφορούν καθημερινές καταστάσεις των early adults μελών που θέλουν να περνάνε καλά. Τελικά οι Hinds καταφέρνουν να μας βάλουν στην παρέα τους, κερνάνε μια μπύρα, μοιράζονται first world problems και στο τέλος σερνόμαστε μαζί σε κάποιο home party. Το "Leave Me Alone" δεν είναι κάτι το μοναδικό, δεν είναι σούπερ πρωτότυπο, ούτε τα κορίτσια είναι μουσικές ιδιοφυίες. Είναι όμως αληθινές, ενθουσιώδεις, παίζουν τη μουσική που τους αρέσει και φαίνεται να περνάνε καλά. Το ίδιο και το κοινό στα live τους. Το ίδιο και ο μέσος -ακομπλεξάριστος- ακροατής από το σπίτι του. Αυτός δεν είναι και ο λόγος ύπαρξης της rock άλλωστε;  

 

  • SHARE
  • TWEET