Beach Slang

Ένας 40αρης, πολλά κλισέ οργισμένης μετεφηβείας, power chords. Τι μας δίνουν όλα αυτά; Έναν από τους καλύτερους punk rock δίσκους της χρονιάς.

Το 2016 ήταν μία χρονιά επιστροφής για τις μεγάλες pop punk μπάντες: blink, Green Day πέρασαν και δεν ακούμπησαν, για τους Sum 41 τα είπαμε και θα έχετε σύντομα νέα από NOFX. Συνολικά, η επιστροφή αποδείχτηκε κάτι λιγότερο από απογοητευτική. Μήπως ήρθε ο καιρός να σκοτώσουμε τους ήρωες μας; Στο κάτω κάτω σε τι χρειάζονται; Η πτώση της κραταιάς εμπορικής punk είναι γεγονός κι έτσι άνοιξε ο δρόμος για το νέο αίμα. Εντάξει, τον James Alex, μπροστάρη των Beach Slang, δεν τον λες και φρεσκαρούδι, 42 χρόνια μετρά, ζωή να χει. Αυτός και η μπάντα του, όμως, μας έδωσαν ένα άλμπουμ που μιλά κατευθείαν στο σπιρτόζικο και παθιασμένο έφηβο που έχεις καταπιέσει. Αμέσως μετά το εξαιρετικό περσινό "The Thing We Do To Find People Who Feel Like Us", το "A Loud Bash Of Teenage Feelings" είναι ακριβώς ό,τι λέει ο τίτλος: μία έκρηξη νεανικής επιθετικότητας.
"Play it loud, play it fast, play me something that will always last".

Μην περιμένεις πολιτικοποίηση αλά Black Flag, ούτε μείξη ska/reggae or whatever τύπου Clash. Ο κοντινότερος πρόγονος των Beach Slang είναι οι πιο συναισθηματικοί Replacements και δεν το κρύβουν καθόλου, από το γρύλισμα στα φωνητικά που θυμίζει Westerberg μέχρι το περιεχόμενο των στίχων.

Δέκα κομμάτια τρίλεπτης διάρκειας που φιλοδοξούν να γίνουν ύμνοι των -εκκολαπτόμενων απογοητευμένων- millennial εφήβων. Ο James Alex πάντα έγραφε μουσική έχοντας το βλέμμα του στραμμένο στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα, χαιρόταν κάθε φορά που άτομα από το ακροατήριο μοιράζονταν πόσο πολύ τους αρέσει η μουσική του και πόσο τους εκφράζουν οι στίχοι. Έτσι έγραψε έναν δίσκο αφιερωμένο στους fan του, γεμάτο με ανθεμικούς power chord δυναμίτες και δηλώσεις λατρείας προς ένα πολυπόθητο αντικείμενο του πόθου.

«Παλιμπαιδισμό» θα χαρακτήριζε κάποιος τη συνήθεια του Alex να μιλάει για θέματα που θα έπρεπε να απασχολούν κάποιον τουλάχιστον 25 χρόνια νεότερο. Ο frontman των Beach Slang, όμως, κάθε άλλο παρά να νοιάζεται για τέτοια σχόλια φαίνεται. Μπαίνει τέλεια στη θέση ενός νεαρού/μιας νεαρής που τραγουδάει με κότσια και περίσσια ειλικρίνεια για τα μείζονα προβλήματα της ζωής του: τον έρωτα, το να νιώθεις παρίας, πως η μουσική έσωσε τη ζωή του.

Από το "Future Mixtape For The Art Kids" μέχρι το "Atom Bomb" και το "Wasted Daze Of Youth" υπάρχει αστείρευτη η ενέργεια μίας μπάντας που φαίνεται να εννοεί κάθε ακόρντο, κάθε νότα, κάθε υπόκωφη κραυγή μέσα στο θελκτικά επιθετικό punkish κλίμα. Εδώ, όπως και θα περίμενες φαντάζομαι, σε περιμένουν μπόλικα power chords, νευρικό μπάσο, ένα κλίμα που καθόλη την ημίωρη διάρκεια του δίσκου κινείται σε υψηλά ντεσιμπέλ, μέχρι και το τελευταίο λεπτό του καταληκτικού "Warpaint". Παρ' όλα αυτά, οφείλουμε να επικεντρωθούμε στο ευρύτερο concept. Ο Alex ανέλαβε τον ρόλο του πνευματικού καθοδηγητή μιας γενιάς, που θα φωνάξει όσα θέλει να πει μέχρι να σπάσει τα τύμπανα των ακροατών. Ακόμα κι αν αυτό περιλαμβάνει κάποιες φορές αφορισμούς της ενήλικης ζωής, υπερβολικά συναισθηματικά τσιτάτα αυτολύπησης και αηδιαστικούς στίχους ("I kiss your mouth to taste your spit") που ίσως ακουγόταν edgy στον 15χρονο εαυτό σου.

Οι Beach Slang είναι ο πυρηνικός αντιδραστήρας της σύγχρονης pop punk: εκεί συντήκονται οι δυναμικές και η πείρα του frontman, οι διαχρονικοί μουσικοί άξονες της pop punk και ο εφηβικός τσαμπουκάς που πάντα, παντού και οπωσδήποτε θα βρει τρόπο να απελευθερωθεί.

Τι είναι λοιπόν το "A Loud Bash Of Teenage Feelings"; Το προϊόν της παραπάνω έκρηξης. Ένας ύμνος για όλα αυτά που δεν έζησες, η αντεπίθεση του νεότερου προδομένου εαυτού, μια ένεση ζωής. Η pop punk κάποτε συμπύκνωνε όλα τα όνειρα, την απόγνωση απέναντι σε έναν κόσμο που έπρεπε να αλλάξει, την ελπίδα πως κάποτε αυτό θα συμβεί, χωρίς να επιλέγει τις ακραίες εκφάνσεις των πιο σκληροπυρηνικών παρακλαδιών της punk, ούτε την πλαστική pop αμεριμνησία. Έπαιζε στο γήπεδο των πρώτων με τα δεύτερα μέσα. Έτσι από την μπάντα της Philadelphia ήρθε το απροσδόκητο: ένας από τους καλύτερους pop punk δίσκους της χρονιάς, μπορεί όχι ο αγαπημένος μου, αλλά σίγουρα αυτός που με έκανε να νοσταλγήσω βαθιά την πρώιμη νιότη μου, καταφέρνοντας να κατατροπώσει όλα τα προαναφερθέντα μεγαθήρια.

Because "The gutter's alive, with young hearts tonight".