Agusa

Ανεξάντλητη η σουηδική σκηνή, παράγει διαρκώς νέα συγκροτήματα που ειδικεύονται στον ρετρό 70s ήχο με όλες του τις αποχρώσεις. Οι Agusa είναι ένα instrumental, κατά κύριο λόγο, κουαρτέτο που κλίνει προς το μελωδικό prog με έντονες jam προεκτάσεις που βυθίζονται στο ψυχεδελικό τριπάρισμα.

Αρχικά προορισμένοι για την πιο περιορισμένη σκανδιναβική σκηνή, ονόμασαν τον δίσκο τους "Hogtid" αλλά, όταν η διεθνής αγορά φάνηκε να ανοίγεται ως προοπτική, τελικά το ντεμπούτο τους πλασάρεται και ως ομώνυμο του συγκροτήματος. Από την άλλη, οι τίτλοι παραμένουν απρόσιτοι από όλες τις απόψεις γραμμένοι όπως είναι στη μητρική τους γλώσσα. Αδιάφορο, φυσικά, αλλά βολεύει κατά συνέπεια να αναφερθώ στο πρώτο κομμάτι ως «το εναρκτήριο» αλλά και ως «το καλύτερο». Στα έντεκα λεπτά της διάρκειάς του, με το hammond να παίζει τη βασική του μελωδία εξαρχής σε νέο-κλασικές φόρμες και στη συνέχεια να παρασύρει όλη τη σύνθεση σε ένα όργιο πλήκτρων, καταφέρνουν να θυμίζουν μία πλειάδα συγκροτημάτων της δεκαετίας του '70 και, για αυτό τελικά, κανένα συγκεκριμένο. Αλλού πάλι, στην πορεία του δίσκου, τους βγαίνει πιο έντονα ένας μπαρόκ χαρακτήρας που θυμίζει έντονα τα μελωδικά παιχνιδίσματα των Focus. Σε άλλες περιπτώσεις κινούνται σε πιο ανατολίτικες φόρμες και σε άλλες χάνονται σε krautrock διαδρομές.

Τελικά όμως από όλα αυτά μένει η διαπίστωση ότι τα πιο ελκυστικά μέρη της μουσικής τους είναι όταν τα πλήκτρα ξεσαλώνουν και χάνονται σε αέναα τζαμαρίσματα. Αυτό που δεν καταφέρνουν με ιδιαίτερη επιτυχία οι Agusa είναι να διατηρήσουν ένα ενδιαφέρον κεντρικό θέμα σε όλες τις συνθέσεις τους, στο οποίο θα επανέρχονται και το οποίο θα αποτελέσει και τη βάση για τις μουσικές τους εξορμήσεις. Κοινώς, ο ήχος υπάρχει, η εκτελεστική δυνατότητα επίσης, όπως και η διάθεση εξερεύνησης και εμβάθυνσης μίας σύνθεσης. Αυτό που λείπει είναι μία ανεπτυγμένη συνθετική ικανότητα που θα τους ξεχωρίσει από τη μάζα των ικανών αλλά όχι ιδιαίτερων.