U.N.K.L.E, Zebra Tracks @ Vox, 09/04/11

Είναι αρκετά περίεργο ο δρόμος να σε πηγαίνει σε ένα χώρο, στην αρχή της Ιεράς Οδού, ο οποίος συνήθως φιλοξενεί «καλλιτέχνες» -θα το πω ευγενικά- της νεολαϊκής ελληνικής κουλτούρας, για να ακούσεις ζωντανά ένα συγκρότημα σαν τους U.N.K.L.E.. Παρ' όλα αυτά, η μοίρα έκανε πολλούς από εμάς να βρεθούμε στο διόροφο, και αφόρητο από τη ζέστη, Vox το βράδυ του Σαββάτου. Ενός Σαββάτου ιδιαίτερα πλούσιου συναυλιακά, που τελικά δεν παρεμπόδισε τον αριθμό προσέλευσης των παρευρισκομένων στο χώρο.

Λίγο μετά τις 9 και μισή έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι Zebra Tracks. Δεν ξέρω πόσοι τους θυμούνται από το περσινό Ejekt, αλλά είχαν κερδίσει τις εντυπώσεις με το χορευτικό post punk-indie ήχο τους. Ίσως να μην έδεναν ηχητικά με το μουσικό είδος που υπηρετούν οι U.N.K.L.E., πάντως η ενέργεια τους πάνω στη σκηνή ήταν έντονη και μεταδόθηκε στο κοινό που τους παρακολούθησε και ζεστάθηκε αρκετά για να υποδεχθεί τους Βρετανούς.

Ύστερα από αρκετά μεγάλο διάστημα αναμονής, που έφτασε σχεδόν τη μία ώρα, τα φώτα έσβησαν και η φωνή του Gene Wilder από το "Willy Wonga And The Chocolate Factory" ακούστηκε να τραγουδά από τα μεγάφωνα το "Pure Imagination" και να λέει μακρόσυρτα από τα μεγάφωνα «...hold your breath... make a wish... and count to three...». Χρειάστηκε να περιμένουμε ένα λεπτό ακόμη μέχρι το video wall να αρχίσει να δείχνει τα γνωστά αστρικά νεφελώματα και ταυτόχρονα να πάρουν τη θέση τους στη σκηνή ο James Lavelle και η παρέα του.



H αρχή έγινε με το "The Answer", βγαλμένο από το περσινό άλμπουμ τους, "Where Did This Night Fall", το οποίο πέρασε με μία ανάσα στο "Burn My Shadow", που δημιούργησε μια ψευδαίσθηση παρουσίας του Ian Astbury στο χώρο, αφού η επιβλητική φωνή του ακουγόταν από τα ηχεία και η μορφή του προβαλλόταν πάνω από τη σκηνή. Ο Lavelle βρέθηκε γρήγορα πίσω από τα samplers με τα μαύρα του γυαλιά, φανερά σε μεγάλα κέφια, και άρχισε να χειροκροτά με τα χέρια ανοικτά, παρασύροντας το κοινό στο ρυθμό του. Η αντίδραση του κόσμου από τις πρώτες νότες του κομματιού ήταν άμεση, οπότε και με την παρότρυνση του η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε αρκετά.



Η συνέχεια ήταν εξίσου δυναμική με το "Chemistry" και το "Natural Selection", ώσπου να φανούν άλλα δύο γνώριμα πρόσωπα στο video wall. Το πρώτο ήταν αυτό του Ian Brown στο "Reign" και το δεύτερο αυτό του Josh Homme, που τραγουδούσε τους στίχους του "Restless". Ήταν βέβαια λίγο παράδοξο να «εμφανιστεί» επί ελληνικού εδάφους μέσα από μία οπτικοακουστική πλάνη των U.N.K.L.E., ξέροντας ότι ο ευσεβής πόθος πολλών ήταν να βρισκόταν παρέα με τους υπόλοιπους Kyuss στη συναυλία τους πριν δύο εβδομάδες, αλλά έστω κι έτσι μας αποζημίωσε.



Μετά από αρκετή ώρα έντασης οι ρυθμοί άρχισαν να κινούνται σε πιο trip-hop ρυθμούς με το "In My Mind" και το "Ever Rest", τα οποία, σε συνδυασμό με τη συνεχή βιντεοπροβολή, βοήθησαν το κοινό να ταξιδεύσει στους ρυθμούς τους. Στη συνέχεια η σκηνή άδειασε και ο Joel Cadbury των South έμεινε μόνος πάνω σε αυτήν, όπου μαζί με την κιθάρα του ερμήνευσε το "Glow", ηρεμώντας αρκετά τα πνεύματα. Η επάνοδος των υπολοίπων μελών των U.N.K.L.E. έγινε με την εισαγωγή του "Runaway", που συνέχισε το "Keys To The Kingdom", και απέδειξε για ακόμα μία φορά ότι ο πιο εύκολος τρόπος να ξεσηκώσουν το ελληνικό κοινό είναι να παίξουν οποιοδήποτε κομμάτι από το "War Stories". Η ενέργεια του κόσμου μεταδόθηκε σίγουρα στη σκηνή, αφού μετά ο Lavelle επανέλαβε αρκετές φορές την αγάπη του για το ελληνικό κοινό. He «...fuckin' love us» dudes...

Και ξαφνικά μια space rock κιθαριστική εισαγωγή γέμισε τα monitors του χώρου και τα particles του videowall συνέθεσαν τη φιγούρα του Nick Cave, που ερμήνευσε το "Money And Run", βγαλμένο από το ολοκαίνουριο EP της μπάντας, "Only The Lonely", δημιουργώντας από κάτω ένα μικρό παραλήρημα, και μαζί με το "Eye For An Eye", που βρήκε τον Lavelle να ψάχνει τα γυαλιά του πανικόβλητος, ολοκληρώθηκε το βασικό set του συγκροτήματος.

Η επιστροφή έγινε με μια πιο downtempo διάθεση με το "Heaven" και το μελαγχολικό "Lonely Soul". Προφανώς αυτό έγινε για να ξεσηκώσουν ακόμα περισσότερο και για μία τελευταία φορά τους παρευρισκόμενους με το "In A State". Ευτυχώς ο Lavelle συγκρατήθηκε και δεν ξήλωσε τις κονσόλες, όπως έκανε το προηγούμενο βράδυ στην Θεσσαλονίκη, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει από εκεί ψηλά ένα με το κοινό και να χορέψει μαζί με εμάς στους ξέφρενους ρυθμούς του.

Καθώς άκουγα τον Cadbury να τραγουδά «...cause everything I'm missing comes too late» σκέφτηκα στιγμιαία ότι ο μοναδικός που μου έλειπε εκείνο το βράδυ από το all-star-video-cast των U.N.K.L.E. ήταν ο Thom Yorke και το "Rabbit In Your Headlights". Πόθος στα όρια της αχαριστίας, γιατί τελικά οι Βρετανοί, για μία ώρα και εικοσιπέντε λεπτά, μας πήγαν σε μία χώρα γεμάτη ήχους, λουσμένη από καταπληκτικές εικόνες, που μας έκαναν να ξεχαστούμε από την καθημερινότητα μας. Εις το επανιδειν λοιπόν…

Setlist:

The Answer
Burn My Shadow
Chemistry
Natural Selection
Reign
Restless
In My Mind
Ever Rest
Runaway
Keys To The Kingdom
Glow
Ablivion
Money And Run (Nick Cave)
Eye For An Eye
-------------------------------
Heaven
Lonely Soul
In A State

Εριφύλη Παναγούλια