Jef Maarawi: «Θέλω να ταυτιστεί έστω ένας με τα τραγούδια του "Comfort Food"»

O Ελληνοβραζιλιάνος singer - songwriter, μετά τους Egghell, κυκλοφορεί το πρώτο album με το όνομά του και λύνει όλες τις απορίες για το "Comfort Food" στο Rocking.gr

Από τον Άρη Κωνσταντέλλο, 08/01/2018 @ 12:26

Σε μία τρανή απόδειξη ότι πρέπει να πηγαίνουμε στα live από νωρίς και για τα support, πριν από χρόνια, ανεβαίνει στη μικρή σκηνή του Six Dogs ένας άγνωστος σε εμένα τύπος και με απίστευτη ευαισθησία διασκευάζει Tim Buckley κάνοντας το μέχρι τότε αδιάφορο κοινό να παρατήσει ο,τι κάνει και να σταθεί αποσβολωμένο. «Καλησπέρα είμαι ο Jef ή Egg Hell ή όπως θέλετε» μας είπε, κοιτώντας μας με την ίδια αγωνία που έχει ο τερματοφύλακας πριν του βαρέσουν το πέναλτι, για να προσθέσει: «είναι λίγο μοναχικά εδώ πάνω αλλά θα το παλέψω»

Ανάθεμα και αν θυμάμαι ποιος ήταν ο headliner εκείνης της βραδιάς αλλά η φωνή του Jef Maarawi δεν ξεχνιέται εύκολα.

Λίγο αργότερα ήρθαν οι Egg Hell, το συγκρότημα του Jef με εξέχοντα μέλη της ελληνικής σκηνής υπό την υψηλή εποπτεία του μύστη του ήχου, Ekelon. To "Once Part Of A Whole Ship", ο μοναδικός δίσκος που κυκλοφόρησαν - διαμαντάκι και αδικημένος - έμοιαζε να είναι φτιαγμένος για τη M. Βρετανία των αρχών των '00s και όχι για την Ελλάδα των μέσων των '10s. Ακολουθούν μικρές παύσεις από τη μουσική και διάφορα ταξίδια στη Βραζιλία για να έρθουμε στο τώρα και στο "Comfort Food", το ντεμπούτο του Jef Maarawi με το όνομα του που κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό από την Inner Ear.

Πετύχαμε τον Jef σε πρόβες για τα επικείμενα live και ήταν πρόθυμος να  απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Jeff Maarawi - Comfort Food

Να αρχίσουμε όσο πιο κλισέ γίνεται: Περισσότερες πληροφορίες για το "Comfort Food". Συντελεστές πέρα από εσένα, διαδικασία ηχογράφησης, εξώφυλλο κλπ.

Η διαδικασία μας πήρε σχετικά λόγο χρόνο με μια όμως μεγάλη παύση στην μέση. Τον δίσκο τον γράψαμε πρώτα μόνοι εγώ και ο Γιάννης (aka King Elephant, παραγωγή, τύμπανα, διάφορα όργανα) και ύστερα μπήκαν ο Άξιος (aka Sir Kosmiche, μπάσο)  και ο Βασίλης (Βλαχάκος, κιθάρα). Ήταν η μέχρι στιγμής πιο απολαυστική διαδικασία ηχογραφήσεων που έχω κάνει, κυρίως γιατί θεωρώ πως με τον Γιάννη έχουμε μια κοινή κατανόηση για την όλη θεματολογία και τις ανάγκες που βγήκαν μέσω του δίσκου. Το εξώφυλλο το σχεδίασαν τα παιδιά στο Bob Studio και ομολογώ πως είναι πολύ καλύτερο από το οτιδήποτε περίμενα. Με σχετικά μικρό input από μένα πιάσανε ακριβώς το όλο vibe του δίσκου.

Το προηγούμενο άλμπουμ που είχες κάνει ήταν ως Egg Ηell. Τι άλλαξε και κυκλοφόρησες το καινούργιο κάτω από το όνομα σου;

Νομίζω πως απλά ήθελα να αρχίσω να γράφω μουσική έχοντας την ελευθερία να είμαι ο εαυτός μου, αυτός είναι και ο μόνος λόγος που νιώθω την ανάγκη να εκφράζομαι μέσω της μουσικής.

Σου αρέσει να παίζεις τις λέξεις. Το τραγούδι "Eggshell" είναι Egg’s hell, Egg shell ή αναφορά στους Egg Ηell;

Δεν θυμάμαι πως το είχα σκεφτεί και ονόμασα το project Egg Hell. Ομολογουμένως δεν μου άρεσε ποτέ αυτό όνομα, αλλά κάπως έμεινε και συνέχισα να το χρησιμοποιώ και μετά την αλλαγή του σε full band. Το κομμάτι αυτό, το οποίο είναι το πιο παλιό στον δίσκο, το έγραψα περίπου όταν σκέφτηκα και το όνομα του project, οπότε ναι, ίσως από εκεί βγήκε το Egg Hell.

Πήγες τον δίσκο έτοιμο στον King Elephant, που έκανε την παραγωγή ή συνέδραμε και στο δημιουργικό κομμάτι;

Ο Γιάννης με βοήθησε απεριόριστα στο να ξεμπλοκαρω όλο αυτό που ήθελα να κάνω. Με βοήθησε πάρα πολύ με την ενορχήστρωση και πέρα από αυτό γράψαμε μαζί του και με τον Άξιο  ουσιαστικά το "Coming Going". Τα περισσότερα κομμάτια γράφτηκαν ενώ ήδη είχανε ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις, οπότε μπήκαμε λίγο χωρίς να ξέρουμε ακριβώς τι θα μας βγει. 

Υπάρχει μία αντίφαση στο "Comfort Food". Ενώ ο δίσκος είναι μάλλον φωτεινός ή καλύτερα να πω up tempo, στιχουργικά είναι πιο σκοτεινός. Είναι κάτι που έγινε ηθελημένα;

Δεν νομίζω να υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο πλάνο για αυτήν την αντίθεση. Έχει όμως ενδιαφέρον πως κατέληξε θεματικά όλο το άλμπουμ να εκφράζει έντονες αντιθέσεις στον ψυχισμό μου, οπότε ίσως και για αυτό υπήρξε αυτό το αποτέλεσμα.

Jeff Maarawi

Είσαι μισός Βραζιλιάνος παρ' όλα αυτά στο "Comfort Food" δεν διακρίνουμε, τουλάχιστον εμφανώς κάποια στοιχεία από τη μουσική παράδοση της χώρας. Θα έκανες ένα tropicalia π.χ. δίσκο ή μιλάω εντελώς στερεοτυπικά τώρα;

Μου αρέσει αυτή η ερώτηση. Αυτό είναι κάτι που με απασχολεί πολύ καιρό τώρα. Αυτήν τη στιγμή γράφω αρκετό υλικό για το επόμενο άλμπουμ και αισθάνομαι πολύ χαρούμενος που επιτέλους καταφέρνω να βγάλω στην επιφάνεια τις Βραζιλιάνικες επιρροές μου. Προσπαθώ αυτόν τον καιρό να μάθω ουσιαστικά να τι είναι ακριβώς αυτό που με μαγεύει στην μουσική της Βραζιλίας και κατά κάποιον τρόπο να σπάσω αυτόν τον φλοιό προστασίας που έχει ως αποτέλεσμα ο απεριόριστος σεβασμός και η νοσταλγική εξουσία. 

Κορυφαία στιγμή του δίσκου για μένα είναι το "Reverend Jones" που έχει περισσότερο ατμοσφαιρικό - soundtrackικο ύφος. Θα σε ενδιέφερε να κάνεις κάτι τέτοιο;

Είναι κάτι που μου έχουν προτείνει να κάνω, το έχω κάνει κιόλας μια φορά για μια ταινία μικρού μήκους, αλλά δεν αισθάνομαι πως κατέχω τις γνώσεις για να το κάνω. Βέβαια αν προκύψει η επιθυμία, γιατί όχι! Το "Reverend Jones", έχοντας πρόσβαση στις ικανότητες του King Elephant ως σαξοφωνίστας, με έκανε να σκεφτώ μελωδικές γραμμές που είναι κατά κάποιον τρόπο επηρεασμένες από τα James Bond - like vibes που διακρίνω στο αγαπημένο μου τραγούδι όλων των εποχών, το "Construção" του Chico Buarque. Είναι κάτι που ψάχνω ήδη για τον επόμενο δίσκο.

Εκτός από μουσικός είσαι και ηθοποιός. Τι σε βοηθάει να εκφράζεσαι καλύτερα και η ύπαρξη του ενός στη ζωή σου, βοηθάει το άλλο;

Αν και από μικρός ήθελα να γίνω ηθοποιός, ironically, μπήκα στο θέατρο μέσω της μουσικής, τυχαία. Είναι κάτι που προφανώς πλέον είναι το βασικό μέσο εισοδήματος για μένα, οπότε πολύ συχνά καταλήγει να έχει μια λειτουργική, ή και εκπαιδευτική φύση για μένα. Από άποψη έκφρασης η μουσική είναι πολύ πιο σημαντική για μένα, πηγάζει από μέσα μου με αλήθεια και αυτό ίσως δικαιολογεί το ότι έχω μεγαλύτερη αγωνία πριν από live μου παρότι έχω σε μια μεγάλη παράσταση. Προς το παρόν όχι, δεν έχω αισθανθεί την ανάγκη να αφήσω το ένα να επηρεάσει το άλλο.

Το "La" είναι ό,τι πιο κοντά έχεις κάνει σε Elliott Smith. Ποιος singer songwriter σε έχει επηρεάσει περισσότερο;

Ο Elliott Smith είναι ένας από τους έρωτες μου και ίσως ο λόγος που άρχισα να γράφω μουσική. Η αρχή του LA είναι ένα nudge στον Elliott Smith και η ιδέα μου ήρθε όταν βρέθηκα στο Echo Park, στην περιοχή όπου πέθανε. Από εκεί και ο στίχος "I know that I won't die in this town / sitting in a bathroom stall" 

Jeff Maarawi

Τι προσδοκίες έχεις από το "Comfort Food";

Το μόνο πράγμα που θέλω είναι ταυτιστεί έστω και ένα άτομο με αυτά που υπάρχουν μέσα στο δίσκο και ίσως να γίνει ένα πολύ μικρό κομμάτι του soundtrack της ζωής κάποιων. Σαν δουλειά μου έχει ήδη δώσει αυτό που ήθελα. Την όρεξη να γράψω κι άλλο!

Ποιο είναι το δικό σου comfort food; Είναι μήπως η μουσική;

Υπάρχουν πολλά. Άνθρωποι, παιχνίδια (του μυαλού και όχι μόνο), ψυχικα τοπία, ουσίες. Το φαγητό ήταν πάντα ένα vice για μένα, επίσης. Αλλά όπως σωστά λες, ελπίζω τουλάχιστον, να γίνει η μουσική το αγαπημένο μου Comfort Food, το output αντί του intake. 

Πηγαινοέρχεσαι συχνά Βραζιλία - Ελλάδα. Προσαρμόζεσαι εύκολα στην καθημερινότητα της κάθε χώρας και αυτό πόσο έχει επηρεάσει τη μουσική σου;

Είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα και είναι συχνά ένα μοναχικό συναίσθημα. Έχω πάντα την ανάγκη με το έναν ή τον άλλον τρόπο να μεταφέρω τους φίλους μου εδώ στις αναμνήσεις μου από την Βραζιλία και αντιστρόφως. Πάντα η αλλαγή είναι έντονη. Η Βραζιλία είναι μια πολύ πυκνή ενεργειακά χώρα, οι πληροφορίες άφθονες, κάτι το οποίο πάντα στην αρχή είναι λίγο overwhelming. Αντίστοιχα, επιστρέφοντας εδώ αισθάνομαι μια πιο αραιή, λιγότερο πυκνή ατμόσφαιρα κάτι το οποίο μπορεί ίσως και να δημιουργήσει μια μικρή μελαγχολία, ένα withdrawal symptom της ντόπας που γεννάει η βίαιη ενέργεια της Βραζιλίας. Παρατηρώ επίσης πως εκεί κάπως γυρνάω στα basics το οποίο κάνει τη διαδικασία του να γράφω μουσική πολύ πιο ομαλή.

  • SHARE
  • TWEET