Yndi Halda

Δέκα (και βάλε) χρόνια αναμονής είναι πολλά. Αναπάντεχα δημιουργούν μεγάλες προσδοκίες. Ειδικά όταν από πίσω έχεις το εξαιρετικό "Enjoy Eternal Bliss" είναι ακόμα μεγαλύτερες. Φωνητικά για πρώτη φορά και τέσσερις μεγάλες συνθέσεις που κινούνται στον ευρύτερο χώρο του ήρεμου, με ελαφριά ξεσπάσματα, ατμοσφαιρικού post-rock. 

Το ξεκίνημα με το δεκάλεπτο "Together Those Leaves" είναι όσο γλυκό γίνεται. Ακουμπάει με ασφάλεια στα γλυκά περάσματα των πρωτεργατών του είδους και καταλήγει να ανέβει και να κορυφωθεί πολύ αργά. Μετά από εννέα λεπτά μιας σταθερά ατμοσφαιρικής εισαγωγής που κινδυνεύει να κουράσει, γίνεται πραγματικά υπέροχο, συναντά το παρελθόν του είδους και κλείνει φανταστικά μετά από λίγα δευτερόλεπτα... Αντίστοιχα γλυκά και με μια πιο εύπεπτη μελωδία ξεκινάει και το "Golden Threads From The Sun". Για καλή μας τύχη, μετά την ήσυχη εισαγωγή, το κομμάτι ξεκινάει να θυμίζει την καλή πλευρά των Mono. Μερικά περάσματά του είναι εκπληκτικά. Κάποιες νότες πραγματικά σε διαολοστέλνουν. Τα φωνητικά αρκετά προσεγμένα, δεν κλέβουν τίποτα από τις μουσικές, παρά μόνο συνοδεύουν πιστά και επικουρικά τη σύνθεση. Τα κιθαριστικά περάσματα στο μέσο του κομματιού είναι από τα καλύτερα του είδους. H συνέχεια με το τσέλο σε νανουρίζει και σε ταξιδεύει σε ζεστά, ήρεμα και καλοκαιρινά όνειρα. Από εκεί και πέρα, όμως, και μέχρι το ξέσπασμα του τέλους, η πορεία του κομματιού δεν λέει απολύτως τίποτα. Έχει ένα καλοσχεδιασμένο χτίσιμο και μια εντελώς αναμενόμενη πλοκή, για να έρθει σε ένα συνονθύλευμα ήχων και οργάνων που καταλήγουν στον περιβόητο θόρυβο που υπηρετεί το είδος.

Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου είναι το επόμενο. Δεκαοκτώ υπέροχα λεπτά στο "Helena". Αν άξιζε η αναμονή, άξιζε γι' αυτό εδώ. Ανατριχιαστικό ξεκίνημα με το τσέλο και μια μελωδία που πραγματικά σε θλίβει. Καμία καθυστέρηση όπως στα προηγούμενα και μπαίνουμε απ' ευθείας στο ψητό. Ευφάνταστες ιδέες, καταπληκτικοί ήχοι και μια πραγματικά όμορφη εναλλαγή μουσικών, ρυθμών και έντασης. Σε μερικές στιγμές οι αλλαγές του σε κάνουν να νομίζεις ότι το ένα όμορφο κομμάτι διαδέχεται το άλλο. Πειραματικό, indie, εναλλακτικό και ρυθμικό. Μετά τη μέση είναι άλλο πράγμα. Θόρυβος που βγαίνει από χορδές. Γρατζουνίσματα που ακολουθούνται από ένα καλοκαιρινό αεράκι. H σύνθεση δείχνει πόσο προσεγμένη είναι. Παρουσιάζει και εξηγεί πόσο πολύ η μπάντα μελέτησε και προσπάθησε στην ενορχήστρωσή της. Δεν έχει το παραμικρό λάθος. Δεν κάνει την παραμικρή κοιλιά. Σβήνει παρανοϊκά, χωρίς θορύβους, αλλά μαγικά, άρρωστα και υπνωτικά. Το τελευταίο τέταρτο μουσικής ανήκει στο μελαγχολικό "This Very Flight". Παρόμοια συνταγή με τα πρώτα κομμάτια, ανοίγει ήρεμα. Χρησιμοποιεί τα φωνητικά επικουρικά και αρκετά γλυκά. Χτίζεται σιγά σιγά και στη μέση κάνει ένα τρελό και λίγο παράταιρο κρεσέντο που δεν θυμίζει τα συνηθισμένα τους. Όχι άσχημο. Λίγο πιο pop απ' ό,τι περιμένεις. Το κακό είναι ότι μετά από αυτό, χαλαρώνει άχρωμα και λίγο άκομψα. Επί τέσσερα και παραπάνω λεπτά σβήνει. Κλείνει με σκόρπιες νότες και ασύνδετες μουσικές. Όχι, δεν είναι τέλος αυτό για αυτήν την μπάντα. Δεν είναι τέλος για τις συνθέσεις που προηγήθηκαν.

Ο δίσκος δεν είναι εύκολο να περιγραφτεί. Στις πρώτες ακροάσεις μπορείς να πεις τα καλύτερα όσο εύκολα και τα χειρότερα. Είναι το άλμπουμ που κάποιοι θα το βάλουν στις πιο ψηλές θέσεις της λίστας τους και άλλοι δεν θα ασχοληθούν καν μαζί του. Δεν πειράζει. Σε όσους κάνει αυτό το κλικ αρκεί. Σε όσους μοιράσει συναισθήματα και αποκαλύψει μοναδικές μουσικές εικόνες φτάνει. Όσοι δεν χαλαστούν από μερικά απρόσωπα και άψυχα σημεία της κυκλοφορίας θα βρουν εδώ ένα διαμάντι. Οι υπόλοιποι μπορούν να αρκεστούν στα εξαιρετικά σημεία που επικεντρώνω την περιγραφή παραπάνω. Όπως και να 'χει, είναι ένας καλός δίσκος. Είμαι αυστηρός, γιατί η μπάντα με αναγκάζει να είμαι.

Bandcamp