Winters Bane

Redivivus

Metal Heaven (2006)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 13/11/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το τελευταίο διάστημα έχει αρχίσει να αναθερμαίνεται σε μεγάλο βαθμό, προς τέρψη του μουσικού κοινού, το αμερικανικό Power. Το μουσικό είδος που είχε προκαλέσει αρκετές μουσικές ονειρώξεις τις δεκαετίες του '80 -κυρίως- και '90 είναι πάλι εδώ, ζωντανό όσο ποτέ. Αρκετές καλές ή πολύ καλές μπάντες από το παρελθόν έχουν επανέλθει στο προσκήνιο με πολύ καλά albums, ειδικά φέτος. Μάλιστα κάποιων η δουλειά θα συζητιέται για πολύ καιρό εξαιτίας της ποιότητας της.

Οι Winters Bane συγκαταλέγονται στους καλούς πρεσβευτές του Us Power. Παρόλο που είχαν βγάλει το 1993 το "Heart Of A Killer", ένα από τα καλύτερα για εμένα ντεμπούτα συγκροτήματος, έγιναν γνωστοί αργότερα, εξαιτίας της μεταγραφής του τότε τραγουδιστή τους Tim Owens στους τεράστιους Judas Priest, με τους οποίους έβγαλε δύο μέτρια studio albums.

Οι Winters Bane από εκεί και πέρα, το 1997 και το 1998 έβγαλαν και αυτοί δύο albums τα οποία όμως επειδή δεν ήταν σαν το ντεμπούτο τους δεν τους οδήγησαν ίσως εκεί που άξιζαν. Το 2000 επανακυκλοφόρησε το "Heart Of A Killer" με πολύ bonus υλικό. Από τότε τα ίχνη της μπάντας χάνονται. Μέχρι φέτος.

Εν έτει 2006, ο Lou St. Paul, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος, αποφάσισε να τους επαναδραστηριοποιήσει και έτσι έβγαλε στην αγορά το "Redivivus". Όταν πρωτοπήρα το cd στα χέρια μου πραγματικά είχα μεγάλη αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα. Βλέπετε, δυστυχώς, πολλές μπάντες κυνηγώντας το εύκολο χρήμα κυκλοφορούν albums βασισμένα στην εκάστοτε μουσική μόδα. Ευτυχώς οι Winters Bane, παρόλο που είχαν μεγάλο διάστημα αποχής, δε λοξοδρόμησαν.

Όλο το album, από το πρώτο κομμάτι "Seal The Light" μέχρι και το τελευταίο "Despise The Lie", μυρίζει παλιομοδίτικο power. Το album νομίζεις ότι κυκλοφόρησε γύρω στο 1992-1993. Λοξοκοιτάζει σε μεγάλο βαθμό το ντεμπούτο τους, αντλώντας δύναμη από μπάντες ύφους Nevermore, Iced Earth αλλά και Vicious Rumors αν θέλουμε μια αναφορά σε κάτι πιο παλιό.

Με τις περισσότερες συνθέσεις να είναι γραμμένες ναι μεν σε mid tempo φόρμες, η ηχητική επίθεση σε καθηλώνει. Σε αυτό βοηθάει και το πολύ δεμένο line up που είναι στην εμπροσθογραμμή. Εκτός του St. Paul στην κιθάρα, και άλλοι δυο μουσικοί είναι εξαιρετικοί: Οι Mark Cross (ex-Helloween, Kingdom Come, Spitfire, Valanos, Metallium ουφ...) στα drums και ο Alexander Kock (ex-Spiral Tower, Powergod) πίσω από το μικρόφωνο έχουν ενώσει τις δυνάμεις και τις εμπειρίες τους, δημιουργώντας ένα album που θα μείνει βαθιά χαραγμένο μέσα σε κάθε αφοσιωμένο οπαδό.

Πέρα όμως από τη δυνατή front line, στη μάχη βοηθάει και η δύναμη που δίνει η παραγωγή. Υπεύθυνοι λοχαγοί - καθοδηγητές είναι οι Chris Tsangarides και Curran Murphy. Ο μεν πρώτος είναι γνωστός για το κοκαλάκι της νυχτερίδας που κατέχει όταν κάθεται πίσω από την κονσόλα. Έχει αναλάβει όλη την παραγωγή στα drums, τα οποία ηχούν σα μπετόν. Ο δεύτερος, που έχει αναλάβει την υπόλοιπη παραγωγή, πραγματικά με ξάφνιασε ευχάριστα γιατί περίμενα ότι θα είχε πιο thrashy θέλω σε μια δουλειά. Αξίζει και στους δυο ένα μεγάλο μπράβο. Πραγματικά δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι, μιας και καθένα έχει κάτι ξεχωριστό. Ίσως μόνο το "Burning Bridges" που σου παίρνει τα μυαλά από το πρώτο δευτερόλεπτο.

Οι Winters Bane απέδειξαν με το παραπάνω ότι είναι ζωντανοί και έτοιμοι για μια νέα καριέρα. Η καινούργια αυτή δουλειά θα τους αποφέρει λογικά αρκετά καλές κριτικές και νέους οπαδούς. Επιβάλλεται η ακρόαση του album, ειδικά σε όσους είναι συνυφασμένοι με το μουσικό αυτό είδος ή τα προαναφερθέντα συγκροτήματα. Όποιος θέλει να το ακούσει ας ψάξει την ευρωπαϊκή έκδοση γιατί έχει και 4 bonus κομμάτια. Μακάρι η μπάντα να κάνει ένα νέο ξεκίνημα και να πετύχει. Της αξίζει...

  • SHARE
  • TWEET