The Sounds

Something To Die For

Sideonedummy (2011)
Από τον Γιάννη Βόλκα, 29/08/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Εδώ στη Θεσσαλονίκη έχουμε την Βαλαωρίτου και τη Συγγρού. Κάτι αντίστοιχο με το Γκάζι στην Αθήνα. Αρχικά περιοχές εναλλακτικής διασκέδασης, οι οποίες μεταμορφώθηκαν στα πιο «in» στέκια της αντίστοιχης πόλης. Τα μαγαζιά θυσιάζουν την ταυτότητά τους στο βωμό του κέρδους, οι πρώτοι θαμώνες γκρινιάζουν και εγκαταλείπουν ψάχνοντας τον καινούργιο δικό τους χώρο. Μέσα στη μάζα όμως ακόμα και τώρα είναι δυνατό να βρεις της μουσική που ψάχνεις κάτω από μια έξυπνη μεταμφίεση. Η indie pop/disco λειτουργεί ως αντιπερισπασμός, προσελκύοντας ταυτόχρονα τον όχλο αλλά και τους έχοντες πιο «ψαγμένα» ακούσματα.

Μεταμορφωμένοι και οι The Sounds, οι οποίοι μας είχαν απασχολήσει πριν δυο χρόνια με το αξιοπρεπέστατο "Crossing The Rubicon" και το -γεννημένο να κερδίσει τα ραδιόφωνα- "No One Sleeps When I’m Awake". H επιτυχία δεν ήρθε ποτέ στη χώρα μας και έτσι οι Σουηδοί ρίχνουν στο τραπέζι το επόμενο χαρτί τους.

«It's So Easy When You Know How It's Done, You Got To Seize The Moment Before It's Gone». Ο επαναλαμβανόμενος στίχος στο εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου τα λέει όλα. Το "Something To Die For" είναι γεμάτο catchy ηλεκτρονικές μελωδίες, συνθέσεις που θα ζήλευαν τα μεγαλύτερα mainstream ονόματα. Δέκα τραγούδια έτοιμα για indie και μη dancefloors. Βούτυρο στο ψωμί για τους DJs των προαναφερθέντων χωρών, που αναγκάζονται να προσαρμοστούν στα γούστα των πελατών τους, αλλά επιθυμούν να διατηρήσουν τον προσωπικό τους χαρακτήρα.

Προσεκτικά κρυμμένα τα new wave στοιχεία της μπάντας, αλλά η '80s αισθητική υπάρχει ακόμα, περασμένη μέσα από ένα σύγχρονο ηλεκτρονικό πρίσμα. Τα mainstream beats δεν ενοχλούν, αφού αποτελούν απλά περάσματα στα κομμάτια και όχι η βάση αυτών. Οι συγκρίσεις της frontwoman, Maja Ivarsson, με την Debby Harry συνεχίζουν να δίνουν και να παίρνουν, γεγονός λογικό, αφού ο κόσμος ανέκαθεν έψαχνε για τους συνεχιστές των ειδώλων του παρελθόντος.

Ο τελευταίος δίσκος των The Sounds φυσικά και δεν ήρθε για να αλλάξει την ιστορία της μουσικής, ούτε οι Σουηδοί προσπαθούν να μας παρουσιάσουν κάτι πρωτοποριακό. Τα σαράντα λεπτά διάρκειας του "Something To Die For" περνούν ευχάριστα και ο γράφων ήδη έχει ακούσει τα κομμάτια του πολύ περισσότερες φορές από ό,τι περίμενε κατά την πρώτη ακρόαση του δίσκου.
  • SHARE
  • TWEET