The Feeling

Ειλικρινά είναι κρίμα κι άδικο που η Motorola, η εταιρεία που έφτιαξε το πρώτο ραδιόφωνο αυτοκινήτου, δεν έχει βραβευθεί ακόμα για την προσφορά της στη μουσική. Προσπαθήστε μόνο να υπολογίσετε πόσες μουσικές ραδιοφωνικές επιτυχίες έχετε ακούσει στο ράδιο που σας έφτιαχναν τη διάθεση όποτε τις πετυχαίνατε. Δεν ξέρατε ποιο συγκρότημα τις έλεγε. Δεν ξέρατε τον τίτλο του τραγουδιού. Δεν ξέρατε τίποτα από τους στίχους τους παρά μόνο το ρεφραίν τους (και αυτό στο περίπου). Κι όμως, όταν κάποιος σταθμός τις έβαζε, εσείς σταμαγάτε το ράδιο-ζάπινγκ και ένα μειδίαμα σας έβγαινε από φυσικού του.

Μία τέτοια επιτυχία είχαν πριν από δύο χρόνια και οι The Feeling. Με το ντεμπούτο άλμπουμ τους "Twelve Stops And Home", και συγκεκριμένα με το κομμάτι "Sewn", κατάφεραν να ακουστούν τόσο πολύ στα ραδιόφωνα του Ηνωμένου Βασιλείου, που τους εισήγαγαν και οι ελληνικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί (κατά μέσο όρο, στο βρετανικό ραδιόφωνο ακούγονταν τα κομμάτια τους 267 φορές την ημέρα!). Το pop/soft rock ύφος τους, με σαφείς επιρροές από Beatles, Queen, Supertramp και Electric Light Orchestra, οδήγησε στην εμπορική τους επιτυχία και η οποία ήταν η προίκα τους για τη δημιουργία του δεύτερου τους δίσκου, υπό τον τίτλο "Join With Us".

Με πάνω από 1,5 εκκατομύριο πωλήσεις πλέον στην πλάτη τους δεν είχαν πρόβλημα να ζητήσουν ό,τι ήθελαν για την παραγωγή του νέου τους άλμπουμ. Χορωδία με γνωστούς τραγουδιστές και ορχήστρα ειδικά για τη δημιουργία του δίσκου επιστρατεύθηκαν, ο ήχος έγινε πιο κρυστάλλινος και αρκετά ακόμη λεφτά έπεσαν στην παραγωγή για τη δημιουργία ένας ακόμα big hit δίσκου από τους The Feeling. Δεν τα κατάφεραν όμως όπως θα ανέμενε κανείς. Για την ακρίβεια το τελικό αποτέλεσμα σε κάνει να τους αδικείς, θεωρώντας τους ως ένα ακόμη συγκρότημα της σειράς, που για κάποιο λόγο βρέθηκε κάποια στιγμή με μια λευκή επιταγή για τη δημιουργία του δίσκου του, την οποία όμως δεν ήξερε τι να την κάνει.

Καταρχάς, ο δίσκος ξεκινά με μερικά δυνατά και χαρούμενα pop κομματάκια, κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των ραδιοφωνικών εκπομπών. Πολλαπλά φωνητικά επίπεδα, πιάνα να παίζουν ala Muse και Queen μελωδίες, κοντά στα 4 λεπτά διάρκεια για όλα τα κομμάτια και ευδιάθετοι ρυθμοί που θα έκαναν τον οποιαδήποτε οδηγό να χτυπά ρυθμικά τα δάχτυλα του στο τιμόνι. Και πάλι όμως, τα κομμάτια αυτά αποτυγχάνουν στο βασικότερο χαρακτηριστικό των ραδιοφωνικών επιτυχιών. Δε σου κολλάνε στο μυαλό και δεν έχεις καμία ιδιαίτερη διάθεση να τα ακούσεις ξανά. Χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο την κατάσταση, από τα μέσα του δίσκου και μετά η ποιότητα των κομματιών κάνει κατακόρυφη πτώση. Κουραστικές και ανέμπνευστες pop συνθέσεις δίνουν τη θέση τους σε 3 υποτονικές και τελείως αδιάφορες μπαλάντες, που αν δεν είχαμε το booklet να μας επιβεβαιώνει για το πλήθος τους, με δυσκολία θα καταλαβαίναμε πως πρόκειται όντως για 3 διαφορετικά κομμάτια με σαφή διαχωριστικά όρια μεταξύ τους. Η μετριότητα τους είναι τόσο κουραστική που κινδυνεύεις να φύγεις από το δωμάτιο ξεχνώντας το ηχοσύστημα ανοικτό. Από ότι φαίνεται το συγκρότημα από μόνο του είχε καταλάβει την αδυναμία αυτή του δίσκου του και για αυτό κλείνει με ένα κομμάτι που ανεβάζει σιγά σιγά τους ρυθμούς και μας χαρίζει ένα hidden track, εμπνευσμένο από κάποιο από αυτά τα κομμάτια που μόνο η Motorola και το ραδιόφωνο αυτοκινήτου μπορούν να μας προσφέρουν (δηλαδή όσο και να προσπάθησα, δεν κατάφερα να θυμηθώ που τις έχω ακούσει ξανά αυτές τις μελωδίες!).

Ειδική αναφορά πρέπει να κάνω για τη θεματολογία των κομματιών. Παρόλο που είμαι εκτός βρετανικής κουλτούρας, δυσκολεύομαι να φανταστώ πώς θα καταφέρουν να κάνουν επιτυχία με τέτοιους στίχους. Μέχρι και στα πιο ελπιδοφόρα κομμάτια του δίσκου οι στίχοι προκαλούν απορίες. Στο καλύτερο κατ' εμέ κομμάτι του δίσκου, το "I Thought It Was Over", καταφέρνουν να μπλέξουν με ένα αμφίβολο τρόπο την πτώση του τοίχους του Βερολίνου με κάποιο love story και στο αμέσως επόμενα καλύτερο, το "Join With Us", τραγουδάνε γεμάτοι χαρά προσπαθώντας να μας πείσουν να συμμετάσχουμε μαζί τους στον αγώνα κατά... της ακρίβειας(!).

Αν δεν ξέρετε ως συγκρότημα τους The Feeling και για κάποιο λόγο σας άρεσαν οι επιρροές που προανέφερα, τότε σας προτείνω να τους μάθετε από το ντεμπούτο άλμπουμ τους και όχι από το "Join With Us". Το "Join With Us" προτείνεται για τους hardcore fans του συγκροτήματος και για όσους έχουν κάποια βαρετή δουλειά -αποστήθιση εγκυκλοπαίδειας, καθαρισμός φασολιών, κλπ- και αναζητούν κάτι να γεμίσει με μη ενοχλητικούς ήχους την εκνευριστική ησυχία του δωματίου. Κρίνοντας με βάση το "Join With Us", ίσως και το όνομα The Filling να τους ταίριαζε καλύτερα...