The Casanovas

Όταν γεννηθείς Αυστραλός κι έχεις ροκ αναισθησίες, είσαι καταδικασμένος να στοιχειωθείς από τους αδελφούς Young. Κι όταν ακόμη προσπαθείς να υποστηρίξεις μια εναλλακτική σύγχρονη δήλωση, τα δάχτυλά σου ελέγχονται από συνεχές κι εναλλασσόμενο ηλεκτρικό ρεύμα. Έτσι Tommy; Εμείς δε σε κατηγορούμε.

Ίσως υποσυνείδητα, οι Casanovas ξεκίνησαν σα λήμμα σε ροκ παράλληλους βίους. Τα αδέλφια Tommy και Patrick Boyce επανδρώνουν, στην Αυστραλία, μια μπάντα με εκσυγχρονισμένο rock 'n' roll ήχο και μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν τον παρθενικό τους δίσκο. Όμως ενταύθα η συνταγή χαλάει. Ο ντράμερ Patrick Boyce λακίζει, ελλείψει ροκ αντοχών, ενώ η θέση του μπασίστα ήταν ήδη και αυτή κενή. Ευτυχώς για μας, ο Tommy Boyce δεν το βάζει κάτω, ανασυγκροτεί και πάλι ως trio τους Casanovas και ξανά προς τη δόξα τραβά. Τρία χρόνια μετά έχει περιοδεύσει σε τέσσερις ηπείρους, έχει υπογράψει συμβόλαιο για την αμερικανική αγορά και μας παρουσιάζει το δεύτερο άλμπουμ, "All Night Long". Για λόγους μυστήριους, ανεξιχνίαστους και μάλλον αδιάφορους, ο δίσκος αυτός μόλις τώρα άρχισε να διανέμεται στην Ευρώπη, ενώ είχε κυκλοφορήσει στην Αυστραλία από τον Αύγουστο του 2006.

Αν και η εμφανής μακρινή συγγένεια με τους AC/DC επιβεβαιώθηκε από την αιματολογική εξέταση, ο ήχος των Casanovas έχει χωνέψει ολόκληρη τη hard rock/blues rock σκηνή των τελών της δεκαετίας του '70 και την έχει εκφράσει μέσω ενός διακριτικού γκραντζοειδούς φίλτρου. Θεάρεστα κεφάτα κιθαριστικά riff, χωρίς υπερβολές στη χρήση του catchy γραψίματος. Παραδοσιακή φωνή με γρέτζες εξάρσεις, η οποία όμως δεν αγνοεί τη δεκαετία του '90. Διάσπαρτη χρήση αρχαϊζόντων πνευστών ("Shame On You") και πλήκτρων ("Born Τo Run"), που δε γίνεται κιτς και αποφεύγει την υπερβολική ογδοντίλα. Καλαίσθητος μοντέρνος ήχος, ίσως με κάτι από White Stripes - ή μήπως είναι το εξώφυλλο;

Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως δεν είναι εύκολη δουλειά αυτή που διάλεξαν οι εν προκειμένω Καζανόβες. Αποπλάνησαν τη ρυτιδιασμένη γριά ροκ, την έντυσαν ξανά με τζίν και καθάρισαν το επιτηδευμένο βάψιμό της. Εκείνη, σαν άλλη σταχτοπούτα (Cinderella, ε; Τίποτα δεν είναι τυχαίο, για να το πω ξεκάθαρα), μεταμορφώθηκε σε κομψή αγαπημένη pin-up και χορεύει πάνω σ' ένα μπαρ, «μακριά από την ηλιόλουστη Καλιφόρνια».

Τόσο ριψοκίνδυνοι, όσο κι ο ομώνυμος ερωτύλος, γνώριζαν πως θα μεταμορφώνονταν σε πτυελοδοχεία αν αποτύγχαναν. Όμως, κανείς δε θα καταφέρει να ρίξει τον πρώτο λίθο, ακούγοντας το διαολεμένο "Born To Run", το εσκεμμένα πιο-stones-από-τους-stones "Too Much", το ταξιδιάρικο "California", το οξειδωμένο "Doghouse Blues" και σταματάω, γιατί οι τίτλοι όλων των κομματιών διατίθενται σε κοινή θέα, στο οπισθόφυλλο του προϊόντος.

Εκπληκτικός δίσκος, το λοιπόν, και στην κατάλληλη στιγμή για μια επιστροφή στις ρίζες με φρεσκάδα και σεβασμό. Είθε να κάνουν και το άλλο-ένα-βήμα προς την καταξίωση.