The Subways

Παραφράζοντας τα λόγια του Guy Ritchie, 'there's no school like the old school, and they're the fucking headmasters'. Πώς είπες; Νέο όνομα οι Subways; Όχι δα. Ακόμα κι αν γίνει μερικός συμβιβασμός για χάρη της κουβέντας, η προσέγγισή τους μια χαρά παλαιάς κοπής είναι. Αν δεν μπορείς να το δεις, το κρίμα στο γέρικο λαιμό σου. Δεν χρειάζεται περισσότερο από το να κάνεις στην άκρη το εναλλακτικό περιτύλιγμα για να δεις το ροκ στον πυρήνα τους.

Καθόλου παράλογα, το ιδανικό πλαίσιο που θα κάνει κάθε δύσπιστο να αποδεχτεί το παραπάνω, είναι το σανίδι. Η ενέργεια και η ένταση που βγάζει η τριάδα εκεί, είναι κάτι που πρέπει να δεις για να το πιστέψεις. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, μία ακρόαση του "You Kill My Cool" αρκεί για να σβήσει όποια αμφιβολία ότι το πράγμα δεν μπορεί να αποτυπωθεί στο στούντιο. Το κιθαριστικό θέμα είναι πανεύκολο. Τα ρυθμικά ακόμα πιο άμεσα. Το ρεφραίν κολλάει πριν το καταλάβεις.

Μιλάμε για την ίδια μπάντα που στη δεκαετία του 2000 κυκλοφορώντας σε σειρά "Young For Eternity" και "All Or Nothing", πήρε παραμάζωμα τον κόσμο με το "Rock & Roll Queen" για δούρειο ίππο. Κι αν οι περισσότεροι θα προσπαθούσαν να πατήσουν σε αυτή την επιτυχία για να ξεφύγουν από τα όρια του είδους και να καθιερωθούν στο πραγματικά ευρύ κοινό, οι Εγγλέζοι προτίμησαν να μείνουν πιστοί στις αρχές τους. Η εμπορική πτώση που ακολούθησε ήταν αναμενόμενη. Η ψυχή τους παρέμεινε άθικτη.

Στο έκτο άλμπουμ πλέον, συνεχίζουν να κάνουν αυτό που ξέρουν και θέλουν οι ίδιοι. Φωνάζουν τις σκέψεις τους. Μοιράζουν αγάπη προς όποια κατεύθυνση κρίνουν πως αξίζει. Στέκονται απέναντι σε καθετί άδικο. Και χορεύουν. Χορεύουν ασταμάτητα. Τα πλήκτρα του ομώνυμου κουμπώνουν φανταστικά. Το σκίσιμο του "Incantation" παρακαλάει για συναυλία. Τα κοψίματα του "Black Wax" λοξοκοιτάζουν όλο στυλ προς τους Muse. Οι γροθιές του "Fight" παραμένουν ψηλά όπως την πρώτη φορά.

Το έργο έχει ξαναπαιχτεί, όμως το "Uncertain Joys" κερδίζει με άνεση. Οι τσαχπινιές στην υλοποίηση δίνουν το κάτι παραπάνω. Οι στιγμές χαλάρωσης δε μπορούν να ρίξουν το σύνολο. Τα "Influencer Killed The Rock Star" και "Swanky Al" (προσοχή στις αφιερώσεις) πιάνουν τη mainstream κουλτούρα από το γιακά και τη σφαλιαρίζουν σα να μην υπάρχει αύριο. Το χτίσιμο του "Futures" ρίχνει αυλαία με χαμόγελο. Ας ελπίσουμε να τους φέρει ο δρόμος προς τα μέρη μας, γιατί πάει καιρός.