The Drums

Abysmal Thoughts

Anti- (2017)
Από την Βάσω Καραντζάβελου, 27/07/2017
Ακόμα κι ως one-man project, η παραγωγή ψυχωμένης indie pop συνεχίζεται με επιτυχία
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Με κάπως ανέμπνευστο όνομα και φλώρικο look, ο Jonny Pierce μαζί με τον Jacob Graham φτιάχνουν μουσική από την ηλικία των 12 ετών, όταν και γνωρίστηκαν σε μία εκκλησιαστική κατασκήνωση. Όχι, εδώ δεν θα διαβάσετε για κάποια christian metal μπάντα ή spiritual folk γεμάτη βιβλικές αναφορές. Οι The Drums υιοθέτησαν αυτό το brandname το 2008 κι έκτοτε παίζουν indie pop με άπειρες surf rock αναφορές, χιούμορ, χύμα αυτοβιογραφικούς στίχους και reverb.

Έχοντας κυκλοφορήσει τρία καλά άλμπουμ (ειδικά τα δύο πρώτα συγκέντρωσαν τα βλέμματα των Indie κύκλων), γνώρισαν τιτάνια αναγνώριση και κάτι που κάθε καλλιτέχνης ορέγεται αλλά δύσκολα θα το παραδεχτεί: αντικρουόμενες κριτικές. Γιατί ωραία τα εγκωμιαστικά σχόλια, αλλά η πιο ωμή ματιά, εκτός από το να σου καταρρακώσει το ηθικό, αναδεικνύει μία τρίτη οπτική, την άλλη πλευρά που κάτι της λείπει κι έχει το θάρρος να το λέει. Όμως πάντα κάτι λείπει, ο αυστηρός κριτής δεν είναι κατά κανόνα ο σωστότερος όλων, αλλά είναι πιο πιθανό να εγείρει προβληματισμό και ζυμώσεις, πολύ περισσότερο από τον ταγμένο φαν που λατρεύει με θρησκευτική προσήλωση καθετί που έρχεται από τον καλλιτέχνη.

Αν οι αρνητικές κριτικές, που πληθαίνουν από το πρώτο προς τον πιο πρόσφατο δίσκο, πείσμωσαν τους Drums, δεν το γνωρίζω. Με τον Jacob Graham πλέον να αποτελεί παρελθόν πιστεύω μπορούμε να αναφερόμαστε στον Pierce ως τον εναπομείναντα Drum που επιμελήθηκε τα πάντα στο "Abysmal Thoughts", συνέθεσε ό,τι θα ακούσεις, έπαιξε κάθε όργανο, έγραψε κάθε στίχο. Μία δουλειά που είναι ολοκληρωτικά προϊόν ενός ανθρώπου δεν γίνεται να μην είναι και απόλυτα προσωπική. Σε αντίθεση με το wannabe-μεγαλοπρεπές "Encyclopedia" του 2014, εδώ υπάρχει συνοχή και ομοιομορφία μουσικά. Πιστός στο τοτέμ του lo-fi-ισμού, στο reverb και στη neo-synth κληρονομιά του καλού του φίλου χτίζει ένα μικρό δραματικό έπος με ήπια pop υπόκρουση, αυτές τις jangly κιθάρες που τόσο αγαπάμε στην indie και σκοτεινούς στίχους.

Όλα τα κομμάτια είναι απλά δομικά και στην εκτέλεση, πράγμα που τα κάνει να ακούγονται πανομοιότυπα μέσα στη θολή ατμόσφαιρα από synth και reverb. Θολή όχι με την έννοια του obscure ή του τρομακτικού. Οι Drums έφτιαχναν πάντα ανεβαστική και ηλιόλουστη μουσική, με αρκετά αστεία στοιχεία ενώ πολλοί θέτουν ως την ισχυρότερη επιρροή τους τη βρετανική '80s indie, τύπου The Smiths. Στο "Abysmal Thoughts" η αλήθεια είναι πως δεν βρίσκω μεγάλη ομοιότητα με τους Morrissey, Marr and Co, παρά μόνο στις κεντρικές επαναλαμβανόμενες μπασογραμμές και το θλιμμένο σκωπτικό στίχο. Το βασικό hit είναι ξεκάθαρα το "Blood Under My Belt", ενώ μέσα από τη ροή ξεχωρίζουν πολλές απολαυστικές στιγμές, όπως η jazz προσθήκη με τα σαξόφωνα του "Your Tenderness", η pop ελαφρότητα του "Under The Ice", που θυμίζει κάτι παιδικό, το κιθαριστικό part του "Heart Basel" και τέλος το εξαιρετικό "Mirror", άξιο να αναδειχτεί σε κομμάτι - σημαία του indie έτους.

Ο τωρινός ήχος θυμίζει περισσότερο Cure στις σκοτεινές στιγμές του και χαλαρή surf rock στα πιο φωτεινά του και για να μην πολυλογώ εκεί βρίσκεται και η γενικότερη ουσία. Πέρα από το αέρινο ηχητικό σύνολο υπάρχει μια ειρωνική αντίθεση. Οι στίχοι είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει ο τίτλος του άλμπουμ: απαράδεκτες σκέψεις. Ο Pierce είναι πολύ σκληρός με τον εαυτό του και πολύ ευθύς απέναντι στο κοινό του, πετάει λέξεις σαν να τις αντιγράφει από το προσωπικό του ημερολόγιο και περνάει εαυτόν και περίγυρο από γενεές δεκατέσσερις. Όπως και στο ultra weird εξώφυλλο, βγάζει όλα αυτά τα «απαράδεκτα» και μιασματικά που έχει στο μυαλό του, τον πόνο της απόρριψης, ένοχες απολαύσεις, τη δυσκολία να αποδεχτεί ο ίδιος κι ο περίγυρος τον πραγματικό του εαυτό, την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζει τον κόσμο και τους δίνει μία απτή διάσταση, διαχειρίσιμη και, γιατί όχι, ανακουφιστική. Αν είχε περιορίσει κάπως τις συναισθηματικές υπερβολές και το rollercoaster αυτολύπησης - τρομερής αυτοπεποίθησης θα μιλούσαμε για έναν δίσκο με εξαιρετική διαύγεια, προς το παρόν όμως το ατόπημα του κακού φιλτραρίσματος κόβει πόντους.

Με το "Abysmal Thoughts" οι Drums - για την ακρίβεια ο Jonny Pierce, επιστρέφει με μία ενδιαφέρουσα δουλειά, διατηρώντας τη φήμη των indie pop-hit-makers που δημιουργήθηκε το 2010 και φαίνεται να ανανεώνεται με κάθε καινούργια κυκλοφορία. Ο Pierce γράφει αυθεντικά, με κάποια υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του, βάζει από πάνω μελωδίες που ακούγονται ανανεωμένες και δίνει μουσική φτιαγμένη από τα πιο βρώμικα σημεία της καρδιάς του. Σίγουρα θα βρει θέση στη δισκοθήκη μας (real life ή ψηφιακή) και πιθανόν να χτυπήσει πλευρές και του δικού μας ερέβους με τις επαναλήψεις.

  • SHARE
  • TWEET