The Cave Singers

Η μυθολογία, αρχαία ελληνική και μη, ανέκαθεν αποτελούσε πηγή έμπνευσης για μπάντες και καλλιτέχνες. Στην προσπάθεια τους να καταλάβουν το άγνωστο και το απ' αλλού φερμένο, οι άνθρωποι δημιούργησαν ιστορίες βασισμένες σε απλοϊκές ιδέες, που απαντούσαν όμως επαρκώς στα πρωτόγονα ερωτήματα τους και επηρέασαν ζωτικά την εξέλιξη του πολιτισμού. Μία από τις πιο γνωστές φιγούρες παγκοσμίως είναι αυτή της Banshee, η οποία εμφανίζεται στην Κέλτικη μυθολογία και είναι κάτι αντίστοιχο με τα στοιχειά ή νεράιδες που υπάρχουν και στην ελληνική λαϊκή παράδοση. Συνήθως θεωρείται πνεύμα που ζει κοντά στο υγρό στοιχείο ή μυστηριώδες πλάσμα με γυναικεία μορφή που ακολουθεί μουσικούς και τις οικογένειες τους και προοιωνίζει τον θάνατο τον αγαπημένων τους προσώπων. Μπορεί αυτή η φιγούρα να έγινε γνωστή στους μουσικόφιλους - μη γνώστες της κέλτικης κουλτούρας από τη Siouxsie Sioux και τους banshees της, δεν είναι όμως το μόνο project που εμπνεύστηκε από τον μύθο. Οι εκ Seattle ορμώμενοι Cave Singers κυκλοφόρησαν το πέμπτο άλμπουμ τους που είναι αφιερωμένο στην "Banshee" και τιτλοφορείται με το όνομα της.

Αποφασισμένοι να αποδευσμευτούν από τα μεγάλα labels και να ακολουθήσουν για πρώτη ίσως φορά τον DIY δρόμο, στήνοντας μία fundraising page στο Indiegogo, οι Cave Singers μας δίνουν ένα self-released δίσκο που προσπαθεί να συγκεράσει την folk - americana με ηλεκτρικό ήχο. Το τελευταίο παρόμοιο πείραμα από indie folk συγκρότημα μας απογοήτευσε ομολογουμένως, άφησε όμως ορφανή τη θέση του επόμενου μεγάλου σχήματος του χώρου. Οι Cave Singers έχουν δείξει εξαιρετικά country δείγματα μέχρι στιγμής, τα οποία βέβαια προσπάθησαν να αναιρέσουν με την ηλεκτρική στροφή του "Naomi", για χάρη του οποίου προσέθεσαν στη μπάντα και έναν μπασίστα. Η νέα τους ταυτότητα όμως δεν άρεσε, δε κόλλησε στα αυτάκια μας κι έτσι αποφάσισαν να στραφούν στα γνώριμα μονοπάτια, με μία νέα πιο ηλεκτρική εσάνς.

Ο δίσκος ξεκινάει με τον δυναμίτη "That's Why", που στην ουσία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία βασική μπασογραμμή η οποία στην πορεία ακολουθείται από φυσαρμόνικα. Είναι όμως ανεβαστικό, groovy και εννοείται καλοδεχούμενο. Τα "Lost In The Tide" και "Southern Bell" που ακολουθούν πατάνε σε ένα κοινό μοτίβο μπαλάντας, με το "Southern Bell" σε πιο ηλεκτρικό ήχο και το πρώτο να είναι ό,τι ακριβώς λέει ο τίτλος του, ξεχωρίζοντας αποκλειστικά και μόνο την μελλόντικα - trademark της μπάντας. Η συνέχεια είναι στο ίδιο down-tempo folk κλίμα και αναδύει μία γαλήνη και ρουστίκ απλότητα. Σε αυτό συμβάλλει και η home made παραγωγή αλλά και τα bluesy low pitch φωνητικά του Pete Quirk. Χαρακτηριστικές στιγμές το έξυπνο κιθαριστικό part του "Cool Criminal", η ευθύτητα του "Fade Away" αλλά και το "Christmas Night", που διαφέρει από τις επικρατούσες, χαμηλής τάσης, συνθέσεις - και όχι, δεν είναι Χριστουγεννιάτικο.

Με τους Cave Singers απελευθερωμένους από κάθε δισκογραφική εταιρεία και όποιες απαιτήσεις αυτή συνεπάγεται θα περίμενε κανείς κάτι πιο δημιουργικό ή πειραματικό. Σίγουρα ανάμεσα στο δίπολο folk - rock 'n' roll το συγκρότημα από το Seattle προτίμησε την πρώτη επιλογή, κρατώντας βέβαια κάποια στοιχεία από το "Naomi" που απορροφούνται όμορφα από τις μελαγχολικές country μελωδίες. Οι Cave Singers φαίνεται να έχουν φτιάξει την πιο συνεκτική και ουσιαστική δουλειά τους, εμφυσώντας μέσα σε αυτή όχι μόνο ηχοχρώματα που απολαμβάνουν πρώτα οι ίδιοι, αλλά ολόκληρη τη φιλοσοφία τους σχετικά με το πως πρέπει να είναι η σύγχρονη folk. Το "Banshee" είναι ένας καλά δομημένος και όμορφος δίσκος, όχι όμως κάτι που θα αλλάξει το μουσικό πεδίο και σημαδέψει τους ακροατές.