The Black Keys

Delta Kream

Nonesuch (2021)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 07/06/2021
Είναι αυτός ο συνδυασμός «καλλιαγνωσίας» και εμπορικότητας το καλύτερο που μπορούμε να έχουμε αυτήν την εποχή στη μουσική;
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Ted Chiang στο βιβλίο του «Ιστορίες της ζωής σου και άλλες ιστορίες» γράφει για ένα μέλλον στο οποίο μπορείς να επιλέξεις αν θα ζεις ή όχι με καλλιαγνωσία, δηλαδή αν θα μπορείς να γοητεύεσαι από τα «όμορφα» χαρακτηριστικά του ανθρώπινου προσώπου ή αν απλά το μυαλό σου θα τα κατηγοριοποιεί ως απλά χαρακτηριστικά.

Στον σημερινό κόσμο της μουσικής όταν μας ελκύει το απλό και το ωμό μας φαίνεται παράξενο - είναι οι καταβολές μας, η αίσθηση του «αυθεντικού» ή κάτι άλλο που κρύβεται από πίσω - ίσως μια αντίστοιχη καλλιαγνωσία; Επίσης για τον καλλιτέχνη τι είναι τελικά το «ειλικρινές»; Να μεταφέρει ωμά και σεβαστικά αυτές τις επιρροές στη δική του τέχνη ή να τις αλλάζει πρώτα τα πετρέλαια; Και αφού το αποφασίσουμε, είναι αυτό ίδιο ή ισάξιο με το «σπουδαίο»;

Για παράδειγμα θαυμάζουμε τους Canned Heat ή τους Led Zeppelin; Τους Black Crowes ή τους Primal Scream; Τον Bob Dylan ή τον Elvis Costello;

Ή μήπως τους θαυμάζουμε όλους για διαφορετικό λόγο;

Οι Black Keys στα 2021 μας μπερδεύουν. Μεταφέρουν τα αγαπημένα τους Mississippi Hill Country Blues στους οπαδούς τους με έναν τρόπο που δείχνει να θέλει να τα έχει καλά με όλους.

Σεβασμός στη σύνθεση, απλότητα στην εκτέλεση αλλά και «γλυκάδα» και ρετουσάρισμα στην παραγωγή έτσι ώστε να περάσει στα αυτιά των απαίδευτων αυτή η - όσο και αν δεν μας αρέσει να το ομολογούμε - «δύσκολη» και αντιεμπορική μουσική.

O Auerbach - έμπειρος πια στην παραγωγή ρετρο-μοντέρνων άλμπουμ - αγαπά, σέβεται αλλά και φοβάται πια να δώσει στον κόσμο αυτό που προσέφεραν οι R.L. Burnside και Junior Kimbrough. Σκληρές ιστορίες φτωχών ανθρώπων χωρίς φτιασίδια, χολιγουντιανό ρετούς και ευτυχισμένο τέλος.

Επιλέγει τον ρόλο του θαυμαστή αλλά χωρίς να ξεχνά και αυτόν του εμπόρου. Είναι ειλικρινής για το πρώτο μέρος - στις συνεντεύξεις τους οι Keys παραδέχονται ότι δεν έχουν ζήσει τίποτα από αυτά που έχουν γεννήσει αυτά τα τραγούδια. Όμως για το δεύτερο «πουλάνε» τον old school τρόπο της ηχογράφησης, τη συμμετοχή «αυθεντικών» μουσικών (συνεργατών των επιρροών τους) κρύβοντας την ουσία, η οποία είναι απλή και μη κατακριτέα.

Στην αρχή της καριέρας τους έπαιξαν με ορμή και πάθος την ωμή και αφτιασίδωτη μουσική τους η οποία δεν πούλησε ιδιαίτερα. Αργότερα ήρθε ο Danger Mouse και με τις καταπληκτικές του ενορχηστρώσεις κάλυψε το «άτεχνο» του πράγματος και τους έβαλε στο mainstream pop. Η πράξη έδειξε πως εκτός του ότι ούτε οι ίδιοι δεν ήθελαν τη μεγάλη προβολή δεν μπορούσαν να τη διαχειριστούν κιόλας. Τρανή απόδειξη τα live τους στα οποία επιλέγουν πλέον να ικανοποιούν περισσότερο τους οπαδούς του Lonely Boy παρά τους λάτρεις της πρώτης περιόδου ενώ στο στούντιο κυνηγούν περισσότερο την ατμόσφαιρα και το στυλ από το στίχο και τη σύνθεση.

Αυτή τη στιγμή δείχνουν τη φυσιολογική τάση -ειδικά σε συνθήκες πανδημίας αλλά και ωριμότητας- για επιστροφή στις ρίζες και το απλό αλλά πλέον είναι εκατομμυριούχοι σε μεγάλη εταιρία, δεν πάνε οδικώς με το βανάκι τους στη Fat Possum για να μπουν με το έτσι θέλω στην ίδια εταιρία με τον Burnside.

Αν κάτι τους ένωνε κάποτε με τους καλλιτέχνες αυτούς ήταν η φτώχεια και όχι το ένα ταξίδι κάθε πέντε χρόνια στον Μισισιπή για να τζαμάρουμε και να βγάλουμε φωτογραφίες με τα είδωλα μας. Με αυτό χαμένο μένει η γνώση και η αγάπη για αυτή τη μουσική και αυτό κυριαρχεί σε αυτό το άλμπουμ.

Με πολλή αγάπη λοιπόν αλλά και με την καλλιαγνωσία της πρώτης παραγράφου να έχει πάει περίπατο οι Black Keys μας βάζουν στο γνωστό γλυκό και ρετρομοντέρνο κόσμο που υπηρετούν τα τελευταία χρόνια. Καλλωπίζουν το υλικό που αγαπούν και σέβονται σαν να αγνοούν την ουσία του. Και αν αυτό πιάνει όταν κάνεις δίσκο της Yola η οποία διασκευάζει π.χ. Elton John εδώ κάτι λείπει, κάτι σημαντικό.

Δεν ψάχνουμε (κατ’ ανάγκη) το σπουδαίο και το ρηξικέλευθο. Αλλά δεν χρειάζεται να νοιώθουμε πως ακούμε μόνο καλοφτιαγμένα, γλυκόπιοτα remix όπου σταθούμε και βρεθούμε.

Ακούτε εδώ, νοιώθετε εδώ

  • SHARE
  • TWEET