Spite

Οι Spite παίζουν το deathcore τους καθαρό. Κι όταν λέω καθαρό, εννοώ χωρίς symphonic και μαυρισμένες προσμίξεις. Μην πάει το μυαλό σου όμως σε harcore και πάνκικες αναφορές. Όχι, κατά βάση αυτά εδώ τα αμερικανάκια έρχονται απ' το metal. Ο ήχος τους βρίσκει ρίζες στους Lamb Of God και τους Pantera και φτάνει στα βαθιά έγκατα των breakdowns υπό τις οδηγίες του ακραίου core του αύριο.

Τώρα θα μου πεις, και σε ακούω σ' αυτό, ότι κι οι Lamb Of God πάνκιδες, σκληροπυρηνικοί ήταν. Ναι μεν αλλά, η μουσική τους είναι metal. Έτσι κι αυτοί εδώ. Έχουν ένα attitude που βγάζει χύμα, αλητεία και νεύρο, αλλά η μουσική τους, πλέον, ξεκινάει από το groove metal, ή όπως αλλιώς θες να πεις τους LoG και τους Pantera, και φτάνει με τσαμπουκά στο deathcore. Κάνοντας βέβαια και μια μικρή στάση στο thrash/death ανάμεσα.

Κομμάτια δυναμίτες, με τόνους γκρούβας και ωραία riff. Τα breakdown είναι παντού, αλλά χρειάζονται(;) παντού. Άντε, σχεδόν παντού. Αν είχε κάνα δυο λιγότερα ίσως ήταν μόνο σε σημεία που τα ζητούσαν. Το "Gavel" είναι σωστός πολιορκητικός κριός, το "Lights Out" στέκεται ανάμεσα στο "Omerta" και το "Becoming", ενώ το μπάσιμο του δίσκου φωνάζει Knocked Loose. Οι φωνητικές επιθέσεις του "Shedding Skin" ξεχωρίζουν πριν τα δυο κομμάτια με εξωτερικές συμμετοχές. Στο "Pledge" ο Tyler Shelton χτυπάει με σπάσιμο μετά το σπάσιμο, ενώ στο "Servant Of Chaos" σαρώνει τα πάντα κάποιος Will Ramos, σε ένα κομμάτι που υπάρχουν και λεπτομέρειες που λένε και blackened death ή τέλος πάντων Behemoth. Μπορεί να έχουν ήδη μια παρουσία τα τελευταία χρόνια στο χώρο οι Spite, αλλά παίρνω το feeling ότι εδώ ξεκινάνε σιγά σιγά για προς τα πάνω.

Με λίγα και απλά λόγια το "New World Killer" είναι πολύ δυνατό, γεμάτο ενέργεια κι ιδανικό για pit. Αν στο μέλλον οι Spite καταφέρουν να βάλουν και κάτι που να τους κάνει εντελώς αναγνωρίσιμους σε ήχο, πιθανότατα θα ανέβουν ψηλά στην ιεραρχία του deathcore που έρχεται. Γιατί το deathcore έρχεται και πάλι παιδιά, με μανία και σχέδιο ταυτόχρονα.