Skull Fist

Το 2013 ήταν άλλη μια άκρως παραγωγική χρονιά για το metal. Όλα τα μουσικά ιδιώματα πρωταγωνίστησαν και πέρυσι, δίνοντας χαρά στους απανταχού μεταλλάδες κάθε ηλικίας ανά την υφήλιο. Η φετινή χρονιά μοιάζει κι αυτή πολύ ελπιδοφόρα, δείχνοντας ήδη μέσω των κυκλοφοριών που υπάρχουν ότι και το 2014 θα προσφέρει μόνο στιγμές απόλαυσης στους ακροατές. Οι μεγάλοι Iced Earth με το "Plagues Of Babylon" άνοιξαν τον δρόμο και οι Skull Fist με το "Chasing The Dream" ακολουθούν κατά πόδας. Τρία χρόνια πριν με το "Head Of The Pack" μάς παρουσίασαν ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα που έχει καταγράψει η νεότερη metal ιστορία, βάζοντας πολύ γερές βάσεις έτσι ώστε να γίνουν ένα αναγνωρίσιμο σχήμα.

Δεν σας κρύβω ότι περίμενα με μεγάλη αγωνία την νέα τους δουλειά, γιατί ήθελα να δω αν θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους ή θα κυκλοφορούσαν μια απλά καλή δουλειά που θα ερχόταν να επιβεβαιώσει ότι λίγες είναι οι μπάντες που κάνουν δυο συνεχή άρτια άλμπουμ πια. Βλέπετε, από την δεύτερη προσπάθεια ενός σχήματος και μετά εδραιώνεται η όποια φήμη θα αποκτήσουν. Ο λόγος είναι προφανής: αν κάποιος έχει ταλέντο, το δείχνει συνεχιζόμενα, αφού πάντα θα ισχύει «η τύχη του πρωτάρη». Το "Chasing The Dream" είναι κάπου στην μέση.

Δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον προκάτοχό του, χωρίς αυτό να αποτελεί αποτρεπτικό στοιχείο για την ακρόαση του άλμπουμ. Ο μόνος λόγος είναι ότι δεν ξεχωρίζουν όλες οι συνθέσεις όπως στην προηγούμενη δουλειά τους. Παρ' όλα αυτά, θα αγαπηθεί πάρα πολύ από όλους όσους αρέσκονται στο παραδοσιακό heavy metal της δεκαετίας 1980-1989, αφού πάνω από τα μισά τραγούδια που εμπεριέχονται είναι σε πολύ υψηλό μουσικό επίπεδο. Αν συγκροτήματα όπως οι Enforcer, White Wizzard, Alpha Tiger κλπ σας έχουν συγκλονίσει τα τελευταία χρόνια με τις δουλειές τους, τότε και οι Skull Fist θα σας συγκινήσουν. Αν πάλι απλά λατρεύετε το metal που παιζόταν στα χρόνια που όλα ήταν πιο αγνά, αξίζει και μόνο γι’ αυτό να ακούσετε τους Skull Fist. Σίγουρα θα σας θυμίσει το στυλ μουσικής έκφρασης που λείπει από τους περισσότερους -κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας- μεταλλάδες τώρα πια, αυτό που έχει απλά μία ή δύο κιθάρες, drums, μπάσο και φωνητικά. Ούτε πλήκτρα, ούτε ατμόσφαιρες, ούτε λοιπά συνοδευτικά, αλλά μόνο in your face heavy metal.

Όσοι έχετε ακούσει την προηγούμενη δουλειά τους, δεν θα βρείτε καμιά απολύτως ηχητική διαφορά στις συνθέσεις. Για άλλον έναν δίσκο κυριαρχούν τραγούδια που έχουν κοφτά σαν ξυράφια riff, γεμάτα μελωδίες που θα σε καθηλώσουν. Αυτή η ανελέητη κατακτητική φόρα, σαν να σε διαπερνάει τυφώνας που δεν μπορείς να αποφύγεις αν πατήσεις το play ή κατεβάσεις τη βελόνα του πικάπ, είναι πάλι παρούσα σίγουρα προς τέρψη όλων των οπαδών. Ό,τι ακούς θα σε συνεπάρει χωρίς να το καταλάβεις, αφού υπάρχουν ελάχιστες στιγμές χαλάρωσης, όπου χρησιμοποιείται μια πιο mid tempo φιλοσοφία. Τα τραγούδια θα σου ανεβάσουν την αδρεναλίνη στα ύψη και σαφώς θα σε χαροποιήσουν, αφού ό,τι ακούς θα μπορούσε άνετα να είχε κυκλοφορήσει 30 χρόνια πριν.

Όπως είχε αναφερθεί και στην προηγουμένη κυκλοφορία τους, παρ' όλο που κατάγονται από το Οντάριο του Καναδά, οι νότες τους «βροντοφωνάζουν» την αγάπη που έχουν στο γερμανικό heavy metal της περιόδου 1982-1989. Βεβαίως συνεχίζουν να έχουν το πολύ ισχυρό «όπλο», τον χαρισματικό τραγουδιστή τους, Jackie Slaughter. Θα συνεχίζω για όσο δισκογραφούν να αναφέρω ότι ο Θεός τον προίκισε με μια φωνή που δεν γίνεται να περιγράφει εύκολα. Αυτή η απόκοσμα τσιριχτή χροιά, η οποία σου δίνει ανά στιγμές την εντύπωση κραυγής απόγνωσης ή έναρξης επίθεσης θεωρώ ότι θα είναι για πάντα το σήμα κατατεθέν του σχήματος παράλληλα με τις συνθέσεις που έχουν. Σε αυτόν άξιοι ακολουθητές είναι και οι υπόλοιποι τρεις μόνιμοι μουσικοί πλέον πλην του τραγουδιστή που απαρτίζουν τη μπάντα στο line-up, αφού και ο drummer δηλώνεται επισήμως μέλος, όλοι δεμένοι σαν γροθιά. Ένα συγκρότημα που δίνει το 100% της καρδιάς του για το παλιομοδίτικο metal, μια μουσική που θα δημιουργεί πάντα ανατριχίλα σε όσους την βίωσαν στα καλύτερά της. Οι Skull Fist σαφώς δεν έζησαν τα χρυσά χρόνια αφού είναι μικροί, αλλά αν μη το άλλο αυτό που κάνουν είναι πολύ καλό και θα μεταλαμπαδεύει στις νεότερες γενιές το πνεύμα του τότε, όπως το αντιλαμβάνονται στο παρόν group σαν τους Skull Fist.

Παρ' όλο που καταπιάνονται με κάτι που τείνει να γίνει πια μόδα, μας χαρίζουν έναν δίσκο που αποτελεί ωδή στο είδος που αρέσκονται να παίζουν. Το γιατί γίνεται κάτι παραπάνω από κατανοητό μετά το πέρας της ακρόασης. Δεν υπάρχει περίπτωση να αρέσκεσαι στο παλιομοδίτικο metal και να μην λατρέψεις τους Skull Fist. Αυτή είναι όμως η δύναμη της μπάντας. Να παίζουν επιτυχημένα κάτι που οι πιο πολλοί θεωρούν παρελθοντικό, πεθαμένο κλπ. Οι ίδιοι όμως δεν πτοούνται. Αγαπάνε το heavy metal όπως αυτό ξεκίνησε. Μακάρι να δισκογραφούν για χρόνια ακόμα, έχοντας τραγούδια όπως αυτά που μέχρι στιγμής μας έχουν χαρίσει. Αυτό που θέλουν οι ακροατές σήμερα είναι τα νιάτα να εκφράζονται όπως γουστάρουν. Οι Skull Fist έχουν αγαπηθεί γι' αυτόν τον λόγο. Έχουν μεγάλη αμεσότητα με τον ακροατή και τον κερδίζουν από το πρώτο άκουσμα. Για σκεφτείτε πόσοι τέτοιοι υπάρχουν. Μετρημένοι στα δάχτυλα...