Sedate Illusion

Πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που είχαμε αναφερθεί στους Sedate Illusion, οι οποίοι είχαν τραβήξει τα βλέμματα μας με εκείνο το πολύ ιδιαίτερο "Glass Delusion", την, ίσως, καλύτερη τους κυκλοφορία μέχρι τότε. Πλέον, στον πέμπτο τους δίσκο, οι Φαίακες progsters συμπληρώνουν μια δεκαετία στο χώρο, με το "UnGod Me" να αποτελεί μια ενδιαφέρουσα κριτική άποψη «ενάντια» σε κάθε μορφή οργανωμένης θρησκείας, αλλά, το σημαντικότερο, ένα άλμπουμ που μπορεί να κριθεί ως «γεμάτο» και σίγουρα πιστό στο μουσικό όραμα του κουαρτέτου.

Βασικός δημιουργικός πυλώνας κι άμεσος εκφραστής των ιδεών του σχήματος κρίνεται ο πολυπράγμων Βαγγέλης Κακαρούγκας, ο οποίος από τη θέση του ως τραγουδιστής και πληκτράς, διατηρεί τα εκφραστικά και δημιουργικά ηνία του υλικού. Ενός υλικού που δεν θέλει να κρύψει τις επιρροές του, ξεκινώντας αναμενόμενα από τους πανταχού παρόντες Dream Theater και Symphony X και καταλήγοντας στους Shadow Gallery, Savatage και Fates Warning. Κοινώς, αναφερόμαστε στο «πατροπαράδοτο», κλασικό prog metal των '90s, τόσο δομικά όσο και συναισθηματικά, με τα αναμενόμενα τεχνοκρατικά ξεσπάσματα, τη λυρικότητα και τις εύληπτες μελωδίες σε περίσσεια.

Ανάμεσα στα οκτώ κομμάτια του "UnGod Me", διακρίνουμε τόσο μια επανεκτέλεση του "Withered Roses" (από το ντεμπούτο άλμπουμ τους), όσο και μια διασκευή στο "Forever" των Rage, τραγούδια που ωστόσο εντάσσονται αρμονικά στο σύνολο των υπολοίπων συνθέσεων. Συνολικά, για το δημιουργικό επίπεδο της μπάντας δεν μπορούν να υπάρξουν ενστάσεις, αφού το υλικό παρουσιάζει πληθώρα ιδεών με ενδιαφέρον, με συνέπεια στη λειτουργικότητα των συνθέσεων και επαρκέστατη απόδοση παρά τις αντιξοότητες που δυστυχώς ακόμη υπάρχουν λόγω της έδρας (βλέπε Κέρκυρα) της.

Αν κάτι θα μπορούσα να επισημάνω, περισσότερο ως φιλική συμβουλή παρά ως κριτική καθεαυτή, αυτό θα είχε να κάνει με τα ζητήματα παραγωγής και μίξης του υλικού, αφού η μεγαλύτερη ισορροπία σε αυτούς τους τομείς θα ευνοούσε το δίσκο να λάμψει περισσότερο. Σε δεύτερο χρόνο, θεωρώ πως ο ξεκάθαρος mainman και δημιουργικός ηγέτης τους, ίσως ευνοούσε την περαιτέρω εξέλιξη του σχήματος του, είτε με το να εστιάσει πλέον σε ένα συγκεκριμένο εκτελεστικό ρόλο, είτε με το να επιχειρήσει ένα "level up" στις ερμηνευτικές του προτάσεις.

Άλλωστε, η μουσική παιδεία για κάτι τέτοιο υπάρχει, οι προδιαγραφές επίσης (αφού, προσωπικά, δεν έχω κρύψει την αρέσκεια μου στη χροιά του), όπως, βέβαια, και η επιλογή απλώς να συνεχιστεί το ήδη τρέχον status, το οποίο κάθε άλλο παρά άσχημα αποτελέσματα έχει επιφέρει. Σε κάθε περίπτωση, οι Φαίακες progsters είναι μια μπάντα που με αργά, σταθερά και συνεπή βήματα έχει αρχίσει να αφήνει το δικό της στίγμα εντός της εγχώριας προοδευτικής σκηνής, με δουλειές που πάντα έχουν να προσφέρουν όμορφες στιγμές στους ακροατές τους. Είθε να συνεχίσουν το ίδιο δημιουργικά και ανήσυχα και στο μέλλον.

YouTube