Ribozyme

Presenting The Problem

Indie Merchandising (2012)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 26/03/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μόριο RNA απαραίτητο για τη ζωή με ιδιότητες χημικού καταλύτη ή αλλιώς νορβηγική hard rock μπάντα με σκληρό alternative rock ήχο και διάθεση για πειραματισμούς. Οι Ribozyme μετρούν ήδη 14 έτη ύπαρξης και το "Presenting The Problem" είναι μόλις ο τέταρτος (ή πέμπτος) studio δίσκος τους. Τι μας κρύβει το παρελθόν τους; Αρκετά χρόνια δουλειάς και συναυλιών στην παγωμένη πατρίδα τους και μια κάποια αναγνώριση κείθε, μα παντελώς άγνωστοι στον υπόλοιπο κόσμο. Κάπου στα μισά της δισκογραφίας τους, το 2005 αποφασίζουν ότι αγαπάνε τους A Perfect Circle και το post-grunge και λένε να κινηθούν στους εν λόγω τομείς, με αρκετά καλές επιδόσεις στους τελευταίους δύο δίσκους τους.

Λόγω καταγωγής και ήχου δεν μπορώ να μην αναφέρω τους Audrey Horne - και είμαι χαρούμενος γι' αυτό γιατί κάθε ευκαιρία για αναφορά στην μπαντάρα είναι ευπρόσδεκτη. Τα κοινά στοιχεία τους είναι αρκετά οπότε δε θα διστάσω να τους κολλήσω το sticker «for fans of». Ωστόσο, το όνομα που έρχεται πιο συχνά στο μυαλό είναι οι A Perfect Circle. Εν τη απουσία τους, κάθε μπάντα που επιθυμεί να τους μοιάσει και τα καταφέρνει δίχως να ακούγεται γραφική είναι το δίχως άλλο ευπρόσδεκτη.

Στο “Presenting The Problem” έχουμε μεν up-tempo στιγμές όπως το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι με τις Foo Fighters κιθάρες, όμως τα περισσότερα κομμάτια προτιμούν να δρασκελίζουν σε πιο χαμηλές ταχύτητες, με κοντινότερο παράδειγμα το Alice In Chains-ικο δεύτερο άσμα, "Lending A Fever", το οποίο ξαφνικά στο ρεφρέν γίνεται mid-tempo. Οι πειραματισμοί δεν λείπουν, με στιγμές όπως η σαξοφωνική βαβούρα του "Leverage", φερ’ ειπείν. Οι Ribozyme με το "Presenting The Problem", τον δίσκο με τον οποίο ευελπιστούν να δώσουν τις συστάσεις τους στον «έξω κόσμο», μας παρουσιάζουν ένα συγκρότημα κατασταλαγμένο, δεμένο, ώριμο και με φρέσκο ήχο. Αν δεν γινόταν μια μικρή κοιλιά κάπου πριν το τέλος και αν υπήρχαν ένα-δύο τρανταχτά stand-out κομμάτια θα μιλάγαμε υπό άλλες βάσεις. 'Till the next time λοιπόν...
  • SHARE
  • TWEET