RandomWalk

Declaration

I For An I (2015)
Από τον Νικόλα Ρώσση, 04/12/2015
Aπορώ πώς δεν τους τσίμπησε η Nuclear Blast
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αχ, μου θυμίζει απευθείας τις παλιές καλές εποχές που τα φασόν της Century Media έβγαιναν με το κιλό από τα Woodhouse Studios και είχαν γεμίσει τα ράφια των δισκοπωλείων. Ήταν η εποχή που το ευρωπαϊκό ατμοσφαιρικό metal είχε μια ταυτότητα και ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα, είτε άκουγες Samael, ή Moonspell ή Crematory ή Tiamat δυνητικά ήταν η ίδια μπάντα.

Δεν υπήρχε κάτι κακό με αυτό. Στην τελική παραγωγικά, τεχνικά και κάποιες φορές συνθετικά ήταν όλα ευχάριστα και επιδέξια, απλά ήταν και ίδια. Και εδώ λοιπόν, ενώ το επίπεδο είναι υψηλό σε όλα τα μέτωπα δεν παύει να είναι κάτι που το έχεις ακούσει σε κάποια φάση από τους Samael, τους Cradle Of Filth, τους SepticFlesh ή κάποιο non-branded ατμοσφαιρικό συγκρότημα β' διαλογής. Ανεξάρτητα από αυτό, υπάρχουν όντως κάποια επαναλήψιμα groove, μερικές υπερ-κοινότοπες ενορχηστρώσεις και, φυσικά, το κόκκινο πανί της κλισεδούρας για τον εν λόγω ήχο, το harpsichord. Αλλά και σε πολλά επιμέρους σημεία ακούγεται ανώτερο σε συναίσθημα και μελωδία από τα κουρασμένα πλέον μεγάλα ονόματα του ήχου. Και το βασικότερο -με εξαίρεση τα ψευδώνυμά τους- αποφεύγουν το σύνηθες υπερβολικό μελόδραμα και το αδιακρίτως προσποιητό ψευδο-σοφιστικέ «σκοταδόπληκτο» τροπάρι των περισσότερων αντιστοίχων συναδέλφων τους. Οριακά βέβαια.

Όμως, σε σχέση με τον προκάτοχό του, το "Absolution", αν και σε ηχητικό επίπεδο είναι η μέρα με την νύχτα, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τις συνθέσεις που δεν έχουν το ίδιο βάθος και ποικιλία. Όλα τα τραγούδια μεμονωμένα έχουν τις χάρες τους και τα συμπαθητικά σημεία τους, αλλά στο σύνολο το άλμπουμ αφήνει μια γεύση ότι κάπου επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους. Π.χ. το "Absentia", το "My Grand Omega" ή το "One Last Wish" είναι εξαιρετικά τραγούδια και αν τα άκουγα τυχαία στο γιουτιούμπι δεν θα το άλλαζα ή αν τα άκουγα κάπου έξω ίσως και να ρώταγα, σε μια καλή μέρα, ποιό συγκρότημα είναι. Αλλά εάν δεν είσαι πιστός φίλος του συγκεκριμένου ήχου, δεν θα γίνεις εύκολα με αυτό το άλμπουμ, παρ' όλο που δεν έχει τίποτα απολύτως να ζηλέψει από τις αντίστοιχες κυκλοφορίες του είδους, που αντιστοίχως βέβαια και οι άλλες κυκλοφορίες δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτό. Δηλαδή γνήσια απορώ πως δεν τους τσίμπησε η Nuclear Blast, αφού έχουν όλα τα προαπαιτούμενα και με το παραπάνω.

Ίσως αν είχαμε 1997, να είχαμε πάθει την πλάκα μας και σίγουρα θα παραμιλάγαμε για την παραγωγή, τις εναλλαγές του ατμοσφαιρικού gothic με το death metal και τις φοβερές συνθέσεις. Και αυτό ισχύει 100%, αφού είναι ένας εξαιρετικός δίσκος που είναι σαν μία παλιά καλή ποιοτική σειρά στην τηλεόραση που την αγαπάς, αλλά στο δέκατο re-run, δεν έχει το ίδιο αντίκτυπο πια και ενδιαφέρον.

  • SHARE
  • TWEET