Progenie Terrestre Pura

U.M.A.

Avantgarde (2013)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 09/01/2014
Από τις καλύτερες πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες του προοδευτικού black metal για το 2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πάνω στο μάζεμα που κάνεις στο τέλος της χρονιάς ακούγοντας όσο περισσότερους δίσκους μπορείς, μην τυχόν και σου έχει ξεφύγει κάτι το σημαντικό, πάντα θα υπάρχει αυτό που θα έπρεπε να το ακούσεις νωρίτερα για να το εμπεδώσεις και να συμπεριληφθεί στην τελική σου λίστα.

Οι Ιταλοί Progenie Terrestre Pura παρουσιάζουν την πρώτη τους δουλειά μέσα στο 2013 και δείχνουν αποφασισμένοι όχι μόνο να μην περάσουν απαρατήρητοι, αλλά να μας αναγκάσουν να τους δώσουμε την σημασία που αξίζουν.

Αυτό που κάνουν οι Ιταλοί είναι να ακολουθήσουν τον δύσκολο δρόμο, επιχειρώντας να συνδυάσουν το black metal με το progressive, ενώ παράλληλα ενσωματώνουν δεξιοτεχνικά στον ήχο τους στοιχεία από την ηλεκτρονική μουσική και γενικότερα η τεχνολογία αποτελεί σημαντικό και αναπόσπαστο εργαλείο στην προσπάθειά τους.

Από το ξεκίνημά του ο δίσκος σε προϊδεάζει για το ταξίδι στο διάστημα που έχει την ικανότητα να σε πάει, καθώς syntheisizer σε συνδυασμό με ένα post κιθαριστικό θέμα σε μεταφέρουν απότομα σε μια άλλη διάσταση. Τα πλήκτρα αναμειγνύονται σχεδόν παντού, ενώ samples, programming και διάφορες άλλες ηλεκτρονικές πινελιές δίνουν ένα διαφορετικό χρώμα σε αυτό το διαγαλαξιακό ταξίδι, πριν αναλάβουν τα παραδοσιακά όργανα να μας επαναφέρουν σε πιο γήινες συνθήκες. Πανέμορφα lead, ατμοσφαιρικές στιγμές, υψηλή τεχνική, πολλά διάσπαρτα blastbeat, ενώ αυθεντικές post  γέφυρες που δημιουργούν μια εικόνα ερήμωσης συνυπάρχουν με κάποια σιδηροδρομικά riff που μας υπενθυμίζουν τις καταβολές μας, στις πέντε δαιδαλώδεις συνθέσεις του "U.M.A.".

Το άλμπουμ παρουσιάζει μια ισορροπία ανάμεσα στο ατμοσφαιρικό, ambient, industrial, space (ή όπως αλλιώς θέλετε) κομμάτι, με το πιο μαυρομεταλλικό μέρος αυτού. Αν και σε πολλά σημεία ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο αυτών πλευρών είναι διακριτός, αυτά λειτουργούν τόσο μαζί όσο και από μόνα τους, όπως συμβαίνει στο οργανικό "La Terra Rossa Di Marte" που κατά βάση αποτελεί μια ambient σύνθεση. Και όλα αυτά χωρίς να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του άλμπουμ, το οποίο παραμένει αρραγές σε όλη του τη διάρκεια. Συνθετικά ο δίσκος στέκει σε εξαιρετικό επίπεδο και αν η παραγωγή είχε λίγο μεγαλύτερο βάθος και δεν έκανε τόσο αισθητή την παρουσία του αυτό το εκνευριστικό drum machine, όλα θα ήταν πολύ καλύτερα.

Σε τέτοιες περιπτώσεις πειραματισμών ελλοχεύει ο κίνδυνος να επικρατήσει η βαρεμάρα και να αποστραγγιστεί η ουσία του εγχειρήματος, αλλά οι Progenie Terrestre Pura κερδίζουν το στοίχημα με χαρακτηριστική άνεση. Από τις καλύτερες πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες του χώρου για το 2013 και μια μπάντα που πιθανότατα θα μας απασχολήσει και τα επόμενα χρόνια.
  • SHARE
  • TWEET