Paleface Swiss

Κάποιοι ωρύονταν για μόδες. Άλλοι κολλούσαν την ταμπέλα του ψεύτικου και του, άκουσον-άκουσον, pop. Οι πιο εκτός πραγματικότητας, κοιτώντας στα πεταχτά τη βιτρίνα, τα φόρτωναν όλα σε δισκογραφικές κι εμπορικά τρικ. Σχεδόν δυόμισι δεκαετίες από τότε που αμολήθηκε ελεύθερο στον κόσμο, το τραγί των Slipknot δε λέει να σταματήσει να δίνει. Τίποτα το νέο, τίποτα το παράξενο, αλήθεια. Σε περίπτωση που χρειαζόταν μία ακόμα επιβεβαίωση, το εισαγωγικό τρίλεπτο από το "Cursed" τη σερβίρει με όλο το αργκ συναίσθημα που επιτάσσει η περίσταση. Και το μισό από αυτό είναι intro.

Πριν πέσουν στο τραπέζι βαριές κουβέντες και καταγγελίες, καλό θα ήταν να μπουν ορισμένα πραγματάκια στη θέση τους. Το κουαρτέτο από τη Ζυρίχη μπορεί να μετράει μονοψήφιο αριθμό χρόνων στη σκηνή, απέχει όμως κάμποσο από την κατηγορία των πρωτάρηδων. Από τα πρώτα EP και το ντεμπούτο που κυκλοφόρησε τον αξέχαστο χειμώνα του 2020, μέχρι σήμερα η συνέπεια και η προσήλωσή τους είναι άξιες θαυμασμού. Η μετάλλαξη από το πισσώδες deathcore στο ογκώδες nü έγινε σταδιακά, ενώ κόντρα στα προγνωστικά το σύνολο δεν ακούγεται σαν μία γυαλισμένη μεν, άγευστη δε κόπια.

Είτε πιστωθεί στις αναμφισβήτητα core καταβολές της μπάντας, είτε στην παρούσα κατάσταση του χώρου, είτε στη χωροχρονική απόσταση από το σημείο αναφοράς, είτε όπου αλλού, το αποτέλεσμα παραμένει. Οι κοφτές κιθάρες, τα μανιασμένα γεμίσματα στα ντραμς, οι κραυγές που σε σημεία έχουν κάθε λόγο να μοιράσουν déjà-vu, η γενικότερη μαυρίλα που ξεχειλίζει, ένα υποψιασμένο αυτί θα βρει κάτι γνώριμο παντού. Την ίδια στιγμή, ανάμεσα στα σπασίματα και τις καλοζυγισμένες μοντέρνες πινελιές, το υλικό καταφέρνει να βγει έστω κι ελάχιστα από την πελώρια σκιά των μασκοφόρων από το Des Moines.

Δίπλα στο κροσέ για καλησπέρα του "Hatred", η αφιέρωση του "Don't You Ever Stop" και το φεστιβαλικό "Youth Decay" βγάζουν τόσο ωμή ενέργεια που δεν γίνεται να μη συγκινήσουν τις απανταχού mosh loving ψυχούλες. Ανάμεσά τους, η πληρωμένη γραμμή στο γύρισμα του "Enough!" σκάει σαν φιλί προς κάθε γεροπαράξενο. Με απόλυτους όρους, η στροφή που επιχειρούν στην τρίτη τους ολοκληρωμένη δουλειά οι Paleface Swiss είναι εξίσου λογική και φιλόδοξη· λογική από εμπορική αλλά και μουσική σκοπιά, και φιλόδοξη επειδή προφανώς. Το ότι στο τέλος βγαίνουν όρθιοι, δεν είναι καθόλου αυτονόητο.