Needlepoint

The Diary Of Robert Reverie

BJK (2018)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 21/12/2018
Μέσα από τις διδαχές των Caravan και λοιπών σεσημασμένων, δημιουργούν έναν καθόλα αυθεντικό δίσκο και όχι μια καλοφτιαγμένη ρετρό αποτύπωση
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

"Robert is a strange old man..." Με αυτούς τους στίχους ξεκινάει η ιστορία που μας αφηγούνται οι Needlepoint στο "The Diary Of Robert Reverie", ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της φετινής χρονιάς. Η μυθοπλασία του δίσκου, η αφηγηματική αισθητική και η έντονη νοσταλγία για το ονειρικό τριπάρισμα των '70s ορίζουν την ταυτότητά του. Τίποτα στον κόσμο των Νορβηγών - μελωδίες, τεχνική, επιλογή μουσικών οργάνων, παραγωγή - δεν προδίδει το γεγονός πως δεν είναι στην πραγματικότητα ακόμα ένα παραγνωρισμένο μαργαριτάρι των '70s που ξέθαψε από τα βάθη κάποιο blog και στο προσέφερε σερβιρισμένο σε vinyl rip. 

Οι περιπέτειές του Robert, ενός περίεργου, ονειροπόλου τύπου, είναι εμπνευσμένες από το μικρό χωριό του ιθύνοντα νου της μπάντας, Bjorn Klakegg, στη Νορβηγία, αλλά κυρίως από τις πανέμορφες prog μουσικές που χάνονται στη λήθη της σκηνής του Canterbury. Όλη η μαγεία του δίσκου βρίσκεται στις φωνητικές αρμονίες πάνω στις οποίες σωρεύεται παχιά η σκόνη του χαρακτήρα περασμένων εποχών που το διέπει. Υπό αυτήν την άποψη, ο κιτρινωπός βυθός του εξωφύλλου του άλμπουμ χρωστάει πάμπολλα στο γκρι και το ροζ των θρυλικών Caravan.

Το παραμύθι των Needlepoint ανεβαίνει και κατεβαίνει από μινόρε σε ματζόρε διαθέσεις με σχεδόν ρευστό τρόπο, προσομοιάζοντας τον τρόπο που αιωρείται στον βυθό του εξωφύλλου ο Robert. Όλα τα μέλη είναι τεχνίτες στα όργανά τους, προεξέχοντος του Olaf Olsen, ο οποίος καταφέρνει να παίξει εξωγήινα ντραμς χωρίς να ακούγεται παράταιρος, αλλά ούτε και να προεξέχει σε έναν δίσκο με τόσο απλό και λιτό χαρακτήρα. Ο Klakegg σε κιθάρα και φωνή μας δίνει την μία προοδευτική μελωδία μετά την άλλη, ενώ τα Hammond, Rhodes και λοιπά πλήκτρα του David Wallumrød γεμίζουν με παλιακό τρόπο τον ήχο. Το μπάσο του Nikolai Hængsle είναι αυτό που συμμετέχει λιγότερο στον ήχο, ωστόσο ο ίδιος παραμένει εξίσου σημαντικό μέλος της ομάδας, αφού είναι εκείνος που αναλαμβάνει την εξαιρετική old school παραγωγή.

Το "The Diary Of Robert Reverie" είναι ο τέταρτος δίσκος της μπάντας και μέσα στο φανμποϊσμό που εμφανώς εκπέμπει, καταφέρνει να κάνει σαφή και την κατασταλλαγμένη οπτική φτασμένων μουσικών. Μέσα από τις διδαχές των Caravan, αλλά και του Robert Wyatt, των Weather Report και λοιπών σεσημασμένων, καταφέρνουν να φτιάξουν έναν καθόλα αυθεντικό δίσκο και όχι μια καλοφτιαγμένη ρετρό αποτύπωση. Συνθέσεις που ξεχωρίζουμε δεν έχει νόημα να παρατεθούν, οπότε ας μείνουμε στο ειδικό συναίσθημα που προκαλεί η ακρόαση του συνόλου: ονειρική αγαλλίαση.

Progstreaming

  • SHARE
  • TWEET