NFD

No Love Lost

Jungle (2005)
06/12/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι NFD δημιουργήθηκαν από τους Τony Pettitt (μπασίστα των Fields Of The Nephilim), Simon Rippin (drummer των Nefilim του Carl McCoy -όπου το 1996 κυκλοφόρησαν το υπέροχο "Zoon"- και των Fields Of The Nephilim κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας το 2000) και Peter White (κιθαρίστας) ο οποίος αποτέλεσε μέλος των Λονδρέζων Sensorium.

Το "No Love Lost" είναι η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά και έρχεται να δώσει στο gothic κάτι από την παλιά του αίγλη. Ο δίσκος ακολουθεί πιστά τα βήματα που έχουν χαράξει οι Fields Of The Nephilim με τις προηγούμενες δουλειές τους. Αν και για να είμαστε πιο σαφείς το "No Love Lost" θυμίζει έντονα το "Elizium". Και το θυμίζει έντονα τόσο συνθετικά όσο και δομικά, αφού οι εναλλαγές των συνθέσεων αλλά και των συναισθημάτων είναι χαραγμένες με βάση το προαναφερθέν album. Βέβαια αυτό θα μπορούσε να είναι και μειονέκτημα και να κατηγορηθούν ότι χτίζουν τη δουλειά τους πάνω σε έτοιμες και δοκιμασμένες συνταγές, αλλά ευτυχώς οι NFD ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και αποφεύγουν να πέσουν θύματα του παρελθόντος τους.

Αυτό που κάνουν με το "No Love Lost" οι NFD είναι να κρατήσουν τον τραχύ και σκοτεινό ήχο των Fields Of The Nephilim και από εκεί και πέρα να δώσουν μια πιο μεταλική χροιά που σε μερικά σημεία μπολιάζεται με λίγο από industrial και σε κάποια άλλα με μία, ευτυχώς συγκρατημένη, ηλεκτρονική δόση. Για αυτό άλλωστε και αυτός ο δίσκος θα κρατήσει ικανοποιημένους και αυτούς που αγαπούν τη γοτθική μελαγχολία των Fields Of The Nephilim αλλά και αυτούς που αγάπησαν τη σχεδόν μεταλική μανία των Nefilim, χωρίς, και το τονίζω πάλι αυτό, οι NFD να αποτελούν υποκατάστατο κανενός από τους δύο.

Στιχουργικά το "No Love Lost" κινείται γύρω από το κλασικό θέμα της πνευματικής, σε μια πιο μεταφυσική διάσταση, πτώσης του ανθρώπου. Δεν ξέρω πως γίνεται, αλλά μέσα από όλο αυτό τον πεσιμισμό και την μαυρίλα πάντα διαφαίνεται μια αχνή αχτίδα φωτός.

Όσο για τα φωνητικά του κυρίου Peter White, μόνο ό,τι δηλώνει το όνομα του δεν είναι, γιατί η φωνή του απλά έρχεται κατ' ευθείαν από την κόλαση.
Αργόσυρτα, βραχνά και άλλοτε οργισμένα βοηθούν ώστε να καταλάβεις ότι αυτός ο άνθρωπος βιώνει στο πετσί του αυτά που λέει. Ακούστε το "Stronger" και θα καταλάβετε τι εννοώ τόσο για τον Peter White όσο και για το ότι με το "No Love Lost" το gothic βρίσκει κάτι από την παλιά του αίγλη.

Το "No Love Lost" βρίσκεται εδώ για να μας γοητεύσει με τον σκοτεινό ρομαντισμό του και να μας θυμίσει το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης μας. Όσοι πιστοί προσέλθετε.

  • SHARE
  • TWEET