Motorpsycho & Stale Storlokken

The Death Defying Unicorn

Rune Grammofon (2012)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 31/07/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι Νορβηγοί Motorpsycho βρίσκονται στη μουσική πιάτσα περισσότερο καιρό ίσως από ότι και οι ίδιοι συνειδητοποιούν. Από το 1991 που ξεκίνησαν θα περίμενε κανείς, αν όχι να έχουν διαλυθεί πλέον, να έχουν παραμείνει σταθεροί σε έναν ήχο, να δίνουν στο κοινό τους αυτό που θέλει, να ξεφτίζουν με κάθε νέα κυκλοφορία, να βαδίζουν τελικά προς τον σταδιακό θάνατό τους όπως «οφείλει» να κάνει κάθε συγκρότημα μετά από πάνω από 20 χρόνια καριέρας και 15 άλμπουμ. Αυτοί όμως επιμένουν όχι μόνο να πειραματίζονται ακόμα με διαφορετικούς ήχους, όχι μόνο να εκπλήσσουν με τις επιλογές τους, αλλά εν έτει 2012 να κυκλοφορούν ίσως τη δουλειά που θα τους συνοδεύει ως το μεγαλύτερο παράσημο από εδώ και στο εξής.

Αφήνοντας κατά μέρους τους πιο σκληρούς ήχους του, εξαιρετικού σε κάθε περίπτωση, "Heavy Metal Fruit" που συνδύαζε το σκληρότερο παρελθόν τους με τις πιο jazzy και progressive σύγχρονες απόψεις τους (πάντα με φαντασία στη σύνθεση και αποτελεσματικότητα στην εκτέλεση), στο "Death Defying Unicorn" η λέξη κλειδί είναι ο «λυρισμός». Συνεπικουρούνται στα πλήκτρα από τον Ståle Storløkken των ομόσταβλων στην Rune Grammofon, Elephant 9, που έχει επίσης αναλάβει και την καθοδήγηση της Trondheim Jazz Orchestra με σκοπό να επιτευχθεί κάτι που από τη δεκαετία του '60 βασανίζει τους πρωτοπόρους του progressive rock (βλ. Moody Blues κ.α.): Την απόλυτη συνένωση του rock με την ορχηστρική μουσική. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι κατάφεραν να το κάνουν καλύτερα από οποιονδήποτε στο παρελθόν!

Παρατηρούμε, καταρχήν, ότι εδώ η μουσική κατεύθυνση που δίνει η ορχήστρα δεν έχει κλασικότροπες εμμονές όπως πολλές φορές στο παρελθόν (βλ. "Concerto For Group And Orchestra"), αλλά θα ταίριαζε περισσότερο ως μουσική υπόκρουση σε μία από τις κινηματογραφικές ταινίες του Hitchcock όπως συνήθως τις επένδυε ο Bernard Herrmann. Αν και φυσικά έχει να κάνει και με την ικανότητα των Motorpsycho να μη χάνουν τη συνολική εικόνα του δημιουργήματός τους, πιθανότατα αυτός να είναι ένας βασικός λόγος για την ομοιογένεια που επιτυγχάνουν και την ομαλή μετάβαση προς το rock και πίσω πάλι. Αν προστεθεί και το στιχουργικό δεδομένο της διήγησης ενός (φανταστικού) επικού ταξιδιού, καθώς και το γεγονός του διπλού άλμπουμ, γίνεται φανερό ότι οι Motorpsycho αγγίζουν και τα τρία Ιερά Δισκοπότηρα της δεκαετίας του '70 για να δημιουργήσουν τον απόλυτο «Διπλό, Concept Δίσκο Με Συνοδεία Ορχήστρας».

Τελειώνοντας με τις παρελθοντολογικές αναφορές, δεν μπορούμε να μη δούμε ότι τελικά το "Death Defying Unicorn" είναι τόσο σύγχρονο όσο κάθε μπλιμπλικοτή electronica που διεκδικεί αποκλειστικότητα στον χαρακτηρισμό αυτό. Σε κανένα σημείο ο ήχος του δεν φαίνεται παρωχημένος, εκτός μουσικής πραγματικότητας, αφελής ή χιλιοπαιγμένος. Δεν απευθύνεται μόνο σε όσους παρακολουθούν το progressive-ψυχεδελικό ρεύμα μέσα στις δεκαετίες, αλλά γενικότερα σε όσους τους αρέσει η ποιοτική μουσική με άποψη, με περιπέτεια, με ουσία. Μόνη επισήμανση ότι, αν και το έργο χωρίζεται σε 13 ενότητες-τραγούδια, θα πρέπει να ακούγεται στην ολότητά του, αφού απομονώνοντας οποιοδήποτε μέρος του η ατμόσφαιρά του χάνεται. Κι ας σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει κάποιος να βρει στην καθημερινότητά του 84 συνεχόμενα λεπτά αναπόσπαστης ακρόασης, το αποτέλεσμα θα τον δικαιώσει.
  • SHARE
  • TWEET