Morbus Chron

Οι Morbus Chron είναι ένα συγκρότημα που εμφανίστηκε πριν από λίγα χρόνια κυκλοφορώντας το ντεμπούτο τους το 2011 και παίζοντας old school death metal στα χνάρια των Autopsy, κατά κύριο λόγο. Καλοπαιγμένο μεν, αλλά ένα άλμπουμ που θα έμπαινε, όπως και έγινε, σε ένα ράφι μαζί με πολλά ακόμα, χωρίς να ξανανιώσει την ζεστασιά του CD player. Ώσπου, έρχεται η στιγμή της δεύτερης ολοκληρωμένης δουλειάς τους που φέρει τον τίτλο "Sweven", τη στιγμή μάλιστα που οι διθυραμβικές εξαγγελίες της δισκογραφικής τους παραδόξως ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Οι Σουηδοί αλλάζουν εντελώς κατεύθυνση σε σχέση με το ντεμπούτο τους και δείχνουν να μην κωλώνουν πουθενά. Ακούγοντας το "Sweven" δίνεται η αίσθηση ότι στο διάστημα που μεσολάβησε από την κυκλοφορία του "Sleepers In The Rift" το 2011, οι Morbus Chron επαναπροσδιόρισαν τις επιρροές τους, τις εμπέδωσαν και τις ενσωμάτωσαν στη δική τους μουσική.

Ήδη από την πρώτη σύνθεση, το ακουστικό post-αρισμα του "Berceuse", ο ακροατής αισθάνεται ότι κάτι έχει αλλάξει και με το "Chains" που ακολουθεί αντιλαμβάνεται τις διαθέσεις των Σουηδών για πειραματισμό. Οι δομές των κομματιών δεν ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη φόρμα και χαρακτηρίζονται από μια αλλοπρόσαλλη λογική. Δυσαρμονικές μελωδίες, αλλά και ορισμένα catchy ρυθμικά μέρη όπως συμβαίνει στο "The Perennial Link" και στο "Aurora Is The Offing" αιχμαλωτίζουν το ενδιαφέρον αυτού που βρίσκει ευχαρίστηση σε «περίεργες» και αντισυμβατικές μουσικές στιγμές. Τα ακουστικά ιντερλούδια και η εν γένει συνθετική προσέγγιση δίνουν στο άλμπουμ μια post  διάσταση και αύρα, ενώ ακόμα και τα ξεσπάσματα που παρατηρούνται, δίνουν την αίσθηση ότι δεν υπακούουν σε συνήθεις νόρμες.

Αν θέλουμε να δώσουμε ένα στίγμα της μουσικής των Σουηδών θα το τοποθετούσαμε κάπου κοντά στους Voivod, εποχής "Dimension Hatross" και στους Atheist στις πιο πειραματικές στιγμές, αλλά και στους Autopsy για τα πιο ακραία περάσματα. Τα φωνητικά χαρακτηρίζονται από γεμάτα οργή και βρωμιά death metal growls, ενώ ο ήχος είναι μουντός και αναδύει ένα old school αίσθημα.

Το παίξιμο είναι όσο πρέπει τεχνικό και δεν κουράζει σε κανένα σημείο του δίσκου. Instrumental κομμάτια ("Solace", "Berceuse") και ελκυστικά solo, όπου αυτά εμφανίζονται, ολοκληρώνουν ένα άκρως δελεαστικό άλμπουμ και μια τολμηρή στροφή που επιχειρούν οι Σουηδοί με τον δεύτερο τους δίσκο.

Οι Morbus Chron προσπαθούν και νομίζω ότι καταφέρνουν να δημιουργήσουν το δικό τους μουσικό κόσμο μεταξύ των death metal, progressive και post-rock. Απαραίτητο άκουσμα για όσους πιστεύουν ότι σε δυσνόητες και αλλόκοτες δημιουργίες κρύβεται η πραγματική ομορφιά της τέχνης.