Metal Allegiance

Τις καταλαβαίνω τις καλές προθέσεις. Επίσης, καταλαβαίνω πως, όντως, τα όσα δηλώνουν ότι βιώσανε οι Alex Skolnick, Mark Mengh και Mike Portnoy ως απόρροια του χαμού των Lemmy, Bowie και Frey είναι αληθινά συναισθήματα και οι θάνατοι αυτοί δεν στάθηκαν απλά μια αφορμή για να κυκλοφορήσουν το εν λόγω EP. Είναι ένας φόρος τιμής προς τους μουσικούς τους ήρωες από μέρους τους, το μόνο σίγουρο.

Το "Iron Fist" είναι μια τυπική διασκευή σε τραγούδι των Motorhead και καμία υπεραξία δεν προσθέτει η παρουσία του Troy Sanders των Mastodon. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που παραμένουν οι μουσικοί πιστοί στην αρχική εκτέλεση. Το παίζουν καλά, αλλά ως εκεί. To "Suffragette City" με τον Mark Osegueda των Death Angel στα φωνητικά έχει αποκτήσει ένα αρκετά πιο γρήγορο tempo από το πρωτότυπο του Bowie και έχει γίνει μια μάλλον περισσότερο punk προσέγγιση –κυρίως στα φωνητικά-  αν και το φινάλε με το δίκασο και το σόλο έρχεται για να μας υπενθυμίσει πως το όνομα της μπάντας περιέχει τη λέξη metal. Η πιο ενδιαφέρουσα διασκευή του EP είναι στον classic rock ύμνο  "Life In The Fast Lane" των Eagles. Η Alissa White-Gluz κάνει πολύ καλή δουλειά και δεν θυμίζει σε τίποτα τις ερμηνείες της με τους Arch Enemy. Παράλληλα έχουν διατηρήσει τον hard rock χαρακτήρα του τραγουδιού, αλλά ταυτόχρονα έχουν επιμεταλλώσει την σύνθεση τόσο - όσο για να θεωρείται κοντά στον χαρακτήρα του συγκροτήματος.

Τεχνικά, οι διασκευές είναι καλές και τολμώ να πω πως περισσότερο ενδιαφέρον είχαν αυτές στα τραγούδια του Bowie και των Eagles, καθώς τα έκαναν εμφανώς πολύ πιο heavy, κάτι που μου αρέσει περισσότερο σε τέτοιου είδους κυκλοφορίες, να αλλάζουν δηλαδή τον χαρακτήρα του πρωτότυπου. Υπάρχει, όμως, κάτι χρήσιμο σε αυτή την κίνηση ή κάτι που θα μας μείνει; Αμφιβάλλω. Κρατάμε λοιπόν τις καλές προθέσεις και πάμε παρακάτω.