Black Tusk

Μέσα στην παρέα από την Georgia των Mastodon, των Baroness και των Kylesa κολλάνε πανεύκολα και οι Black Tusk. Υπογράφουν στην Relapse και ετοιμάζουν ένα καλοδουλεμένο και άκρως λασπωμένο και αλήτικο δίσκο. Οι ίδιοι εκφράζουν τον όρο Swamp metal για να χαρακτηρίσουν την μουσική τους και νομίζω ότι το «λασπώδες» metal ταιριάζει απόλυτα στον ήχο τους. Από το εξώφυλλο η δουλειά του John Dyer Baizley (Baroness – κιθάρα/φωνητικά), ο οποίος έχει κάνει μπλουζάκια, αφίσες και artwork για μπάντες σαν τους Torche, Cursed, Daughters, Kylesa και Pig Destroyer, είναι ευδιάκριτα όμοια με την γενικότερη κουλτούρα και την «φάση» αυτής της sludge και heavy διάθεσης που εκφράζουν τέτοιου τύπου μπάντες.   

Το ξεκίνημα με το "Embrace The Madness" σκάει σαν βροντή. Ματώνει τ' αυτιά και εκφράζει απόλυτα φίλους του βρόμικου metal ήχου. Στην πορεία και για τα τρία επόμενα κομμάτια ο «Μαύρος Χαυλιόδοντας» δαγκώνει άσχημα και σαρώνει στο πέρασμα του με ντούρο, ευθύ, σκληρό και αυστηρό metal. Ο σαματάς που γίνεται είναι εκπληκτικός και οι θόρυβοι από τους ενισχυτές είναι άρρωστοι. "Unleash The Wrath" και "Twist The Knife" που ακολουθούν, βαραίνουν την ατμόσφαιρα και όντας οργισμένα σκοτώνουν με την εμπνευσμένη συνθετική κατασκευή τους. Σάπια, ευχάριστα και μοντέρνα εκφράζουν ένα άλλο πιο βατό και groov-ατο στυλ για την μπάντα αλλά αποδίδουν πανέμορφα την μεθυστική διάθεση και την αγριάδα που εκφράζουν μουσάτοι τύποι που γκαρίζουν. Τα τελευταία τέσσερα κομμάτια του δίσκου είναι τα τέσσερα μέρη της σύνθεσης "Double Clutchin" τα οποία σε παραπέμπουν σε μια πορεία ταξιδιού... Μουσικά αυτό το ταξίδι ξεκινάει ορχηστικά χωρίς καθόλου φωνητικά, ζεσταίνει τις μηχανές και τσιτώνει τα γκάζια σταδιακά για να «χτυπήσει κόφτες», όπως θα μεταφράζαμε ελευθέρα το "Redline", ενώ η απογείωση που έπεται, "The Take Off", δυναμώνει ακόμα παραπάνω την ένταση και οι punk φωνές μαζί με την hardcore διάθεση σε απογειώνουν κυριολεκτικά.

"The Ride" και το ταξίδι άρχισε για τα καλά με δόσεις περισσότερο ψυχεδελικές καθώς τα τύμπανα διακατέχονται από προοδευτικά και άκρως ρυθμικά περάσματα και heavy καταστάσεις με riff που κολλάνε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μόνιμα. Το τέλος έρχεται με την συντριβή, "The Crush", που θυμίζει απίστευτα Kylesa, φορτώνει αφάνταστα την αδρεναλίνη και αναγκάζει τους σβέρκους των επιβατών να ανεβοκατεβαίνουν βασανιστικά ή γρήγορα στον ρυθμό του, μέχρι να δημιουργήσουν ένα pit και να επιδοθούν σε ατελείωτο ξύλο μιας και το τραγούδι προσφέρεται για τέτοιες εκφράσεις. Στην έκδοση του βινυλίου καθώς και στην download version υπάρχει μια ενδιαφέρουσα διασκευή στο "Toe Fry" από τον δίσκο "To Α Frown" του 1993 των Buzzov•en.

Οι Black Tusk ακολουθούν πιστά τους κανόνες του southern metal που τηρούν αρκετές μπάντες από την Georgia και την Florida γενικότερα και μάλλον φοβούνται να ξεφύγουν έστω και λίγο από την συνταγή του Νότου. Θα ήταν ενδιαφέρον να τους δούμε να το καταφέρουν, όπως και πολλούς συντοπίτες τους, μιας και πλέον όταν ακούμε παρόμοια πράγματα διαμορφώνουμε και άσχημες απόψεις. Ο ήχος τους είναι εξαιρετικός και τα φωνητικά ανατριχιαστικά ωραία για το είδος. Ο δίσκος είναι γροθιά στο πιγούνι, σε ζαλίζει, σε πονάει αλλά στο τέλος σε γοητεύει.