Knocked Loose

Ας το παραδεχτούμε - οι Knocked Loose έχουν βρεθεί στο επίκεντρο των απανταχού οπαδών του metallic hardcore παγκοσμίως ως το επόμενο μεγάλο άστρο του ήχου. Όχι άδικα φυσικά, αν αναλογιστεί κανείς ότι έχουν στο δυναμικό τους ήδη τα εκπληκτικά "Laugh Tracks" και "A Different Shade Of Blue", δύο δίσκους που αγαπήθηκαν όσο λίγοι από πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα. Το στοίχημα για τους Knocked Loose υπήρξε πλέον αν θα κατάφερναν να κάνουν το τρία στα τρία για τις κυκλοφορίες τους με την φετινή τους επιστροφή.

Τα σημάδια βέβαια μέχρι την εμφάνιση του δίσκου, προμηνύονται ευοίωνα. Το πρώτο χτύπημα έρχεται με το "Blinding Faith" να αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα σύγχρονου metalcore που δεν βασίζεται στις ταχύτητες για να εκφράσει την ορμή του, είναι ικανό όμως παράλληλα να τις χρησιμοποιήσει ως όχημα για να περάσει το μήνυμά του. Οι Knocked Loose φαντάζουν ακούραστοι στο να παράγουν κομμάτια γεμάτα υπαρξιακό άγχος, εκφράζουν, πονούν. Η μετάβαση από το προηγούμενό τους υλικό μοιάζει ομαλή, μέχρι λίγο αργότερα να συναντήσουμε και το single "Don't Reach For Me". Η κοφτή πλέον βία μοιάζει προφανής και αλύπητη στις τάξεις των Knocked Loose, με τον Brian Garris να δίνει τη βασανισμένη ψυχή του στα χέρια μας με τη μορφή φωνητικών. Εκεί όμως που δεν το περιμένει κανείς, το τρίτο single σε συνεργασία με το κορίτσι φαινόμενο, Poppy, και τον καθ' όλα ταιριαστό τίτλο "Suffocate" μας φέρνει αντιμέτωπους με έναν δίσκο που αναμένεται πράγματι αποπνικτικός.

Στην πραγματικότητα, το "You Won't Go Before You're Supposed To" είναι εμπνευσμένο από μια εμπειρία του κιθαρίστα Isaac Hale, και ήταν η ελπίδα που του έδωσε μια απλή πρόταση μιας τυχαίας συνεπιβάτη του όταν κατάλαβε το συσσωρευμένο του άγχος για μία πτήση. Έτσι, το "You Won't Go Before You're Supposed To" πραγματεύεται μια συνδιαλλαγή πραγμάτων: πρώτον, την πίστη ως πηγή άντλησης δύναμης όταν είμαστε ανίκανοι λόγω των παθών μας να εκλογικεύσουμε, σε μία πάλη έννοιας με την οργανωμένη θρησκεία - το εξώφυλλο μαρτυρά αρκετά από αυτή τη θεματική. Από την άλλη, αυτή τη συνεχή, αθεράπευτη αίσθηση πνιγμού όταν το άγχος σε καθηλώνει, και πως εν τέλει δύο εντελώς παράλογες και μεταφυσικές σκέψεις από τη μία ανύπαρκτου κινδύνου σε αντιδιαστολή με την πνευματικότητα μπορούν κάπως, να εξισορροπήσουν η μία την άλλη.

Πέρα από τα τρία κομμάτια που μας είναι ήδη γνωστά, ο δίσκος μοιάζει να ακολουθεί μια μορφή κορύφωσης που ποτέ δεν έρχεται, με πολύ σκληρά riffs και breakdowns, ιδιαίτερα έντονο horror μελωδικό στοιχείο, που υπερτονίζονται αν πάρουμε για παράδειγμα τόσο το "Piece By Piece" αλλά και αργότερα το "Take Me Home". Αυτή η πολυπόθητη κορύφωση, έρχεται λίγο μετά τη μέση, όπου τα με διαφορά καλύτερα κομμάτια του "You Won't Go Before You're Supposed To" βρίσκονται. Πρώτο, η ουρανοκατέβατη αλλά τόσο ταιριαστή, δεύτερη συνεργασία του δίσκου, αυτή τη φορά με τον Chris Motionless των Motionless In White, που ξεσπάει αγρίως στο "Slaughterhouse 2", ένα κομμάτι επιθετικό και τρομακτικό, ως αρμόζει στον τίτλο του. Το πιο αργόσυρτο "The Calm That Keeps You Awake" οδηγεί στο προαναφερθέν "Blinding Faith" με το δίσκο να κλείνει με την πιο ολοκληρωμένη του σύνθεση, "Sit & Mourn". Η πρωτοφανής διάρκεια των σχεδόν πέντε λεπτών εκπλήσσει, αλλά έχει απόλυτο νόημα. Οι μελωδίες, οι εναλλαγές, οι κιθάρες, τα ξεσπάσματα του "Sit & Mourn" είναι αναμφίβολα κορυφαία στιγμή της δισκογραφίας των Knocked Loose.

Το μόνο μου παράπονο από τη νέα δισκογραφική δουλειά των Knocked Loose είναι πως εφόσον πήραν αυτή την κατεύθυνση, θέλω κι άλλο από αυτά τα κομμάτια σαν το τελευταίο. Που να θυμίζουν λίγο την συναισθηματική κατάσταση του "A Different Shade Of Blue", με ακόμη πιο πλούσιες και εμπλουτισμένες συνθέσεις. Τα κοφτά metallic hardcore ξεσπάσματα του διλέπτου, δεν λέω είναι εξαιρετικά, αλλά πλέον οι Knocked Loose είναι μια μπάντα που μπορεί να κάνει και τα δύο. Μοιάζει πλέον προφανές εντός του "You Won't Go Before You're Supposed To" ότι οι ιδέες τους είναι πολύ περισσότερο ώριμες και πολύπλοκες, συνεπώς χρειάζονται λίγο περισσότερο χρόνο να εξελιχθούν. Οι Knocked Loose επέστρεψαν, με ένα άστρο στο κεφάλι τους πιο μεγάλο από το σταυρό στο εξώφυλλο του "You Won't Go Before You're Supposed To" και το μόνο που τους λείπει είναι μια χρυσή τομή στις διάρκειές τους και τα ανελέητα riffs που σκαρφίζονται. Αν αυτό πετύχει, θα έχουμε να κάνουμε με κάτι τρομακτικά και πρωτόγνωρα σκληρό.

Bandcamp | Spotify