Holy Monitor

Άλλο ένα συγκρότημα της νεοψυχεδελικής Σκηνής της Ελλάδας που μάλλον δεν θα παραδεχθεί ποτέ ότι παίζει αυτό ακριβώς που παίζει. Οποιοδήποτε μη εγχώριο συγκρότημα και να ακούγαμε με αυτόν τον ήχο δεν θα ψάχναμε για δεύτερη ταμπέλα οπότε ας μην το κάνουμε και τώρα παρότι, όπως είναι έμφυτη ιδιότητα του είδους αυτού, εννοείται ότι μπλέκουν και άλλες επιρροές στο μίγμα των ήχων τους. Πάντως, περισσότερο από κάθε άλλη ντόπια κυκλοφορία που μπορώ να ανασύρω στη μνήμη μου αυτή έχει στα αυτιά μου σαφείς αναφορές σε δύο από τους πυλώνες τους διεθνούς χώρου, τους Brian Jonestown Massacre και τους Black Angels. Κρίνοντας από τη δημοφιλία των συγκροτημάτων αυτών δεν βρίσκω κανέναν λόγο γιατί να μη δοθεί τουλάχιστον μία ευκαιρία και στους Holy Monitor.

Τι θα αναδείξει αυτή η ευκαιρία; Αρχικά, ένα σύνολο τραγουδιών που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, μία βάση από την οποία ξεκινάνε και προς τιμήν τους δεν την χάνουν ποτέ. Δεδομένου ότι ο ήχος και το ύφος είναι λίγο ως πολύ κεκτημένα στα ελληνικά συγκροτήματα οπότε η επανάληψη για τα '60s πλήκτρα, τις φαζαριστές κιθάρες ή τα μπάσα κρουστά καταντά τετριμμένη, η αναφορά γίνεται για τους αισθησιακά χορευτικούς ρυθμούς τους που από το πρώτο δευτερόλεπτο του κάθε τραγουδιού γίνονται αισθητοί ως κεντρικό του μέρος. Ομολογουμένως αυτό δεν είναι κάτι που ανά πάσα στιγμή είναι ικανό να σε «πιάσει» ως ακροατή μία κάποια ψυχολογική ετοιμότητα είναι απαραίτητη, μία προετοιμασία ίσως ανάλογη αυτής με την οποία θα πήγαινε κάποιος σε μία συναυλία τους. Εδώ έρχεται ένα δεύτερο στοιχείο που, όμως, κάνει την εμφάνισή του σε λιγότερες αλλά πιο πολύτιμες στιγμές. Συνθετικά διαπρέπεουν όταν οι ρυθμικές κιθάρες σκαρώνουν μία φράση, ένα riff, από αυτά που κάνουν τα αγόρια να γίνονται άντρες. Αυτό συμβαίνει δύο φορές στο "Holy Monitor", στο "Αφροδίτη" και κυρίως στο "Bed Of The Earth" τα οποία αποτελούν και τις κορυφαίες στιγμές του συνόλου.

Ανεξήγητο (ή καλύτερα μία μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που πρέπει κάποια στιγμή να γίνει) το γιατί, φαίνεται πάντως ότι αυτό το σύγχρονο psych στην Ελλάδα δεν το έχουμε απλώς ενστερνιστεί, αντιγράψει ή αναπαράγει αλλά φαίνεται να το έχουμε ειλικρινά καταλάβει. Κυκλοφορίες όπως αυτή των Holy Monitor το επιβεβαιώνουν και μαζί πιστοποιούν ότι όπου υπάρχει κοινό και μουσικοί θα γεννιούνται διαρκώς και νέα συγκροτήματα. Κορεσμός είπατε; Όχι ακόμα.