High Priest Of Saturn

Ο ομότιτλος δίσκος του 2013, είναι η κλασσική εκείνη περίπτωση που κοζάρεις εξώφυλλο, αντιλαμβάνεσαι μέσες άκρες το είδος της μουσικής και κατά την ακρόαση αυτού, κάτι συμβαίνει και το παρατάς στην μέση. Λίγο καιρό μετά θα ξεκινήσεις να το ακούς ξανά, αλλά και πάλι μια άγνωστη δύναμη θα επιβληθεί και θα διακόψει τις όποιες φιλοδοξίες για μια ολοκληρωμένη και καθώς πρέπει φορά.

Μεταξύ μας, η άγνωστη αυτή δύναμη μοιάζει πολύ οικεία. Είναι η υπερέκθεση σε ψυχεδελικά doom ακούσματα για ένα σεβαστό και συνεχόμενο χρονικό διάστημα. Κουράζεσαι κι έπειτα από λίγο καιρό τους τσουβαλιάζεις όλους μαζί. Χρειάζεσαι μια παύση, ένα διάλειμμα. Ένα καθαρό μυαλό θα δώσει την ευκαιρία στους Νορβηγούς που δεν πήραν πριν από τρία χρόνια. Και την αξίζουν.

Η οκνηρή χίπικη ψυχεδέλεια στα όρια της drone μουσικής είναι πέρα για πέρα ευδιάκριτη. Δεν είναι όμως μονότονη, καθώς το doom δεν μονοπωλεί το ενδιαφέρον της μπάντας. Είναι και το fuzz των proto heavy προγόνων, το μπάσο που αγαπήσαμε στις '60ς μουσικές των Βρετανών και το hammond. Τα γυναικεία φωνητικά δεν εκπλήσσουν πλέον σ' αυτό το μουσικό είδος και δεν αποπροσανατολίζουν από την γενική εικόνα. Ένας για όλους και όλοι για έναν.

Αυτός ο δίσκος είναι η αποθέωση της ομαδικότητας, ακόμα κι όταν αντιλαμβάνεσαι το jazz intro του ομώνυμου τραγουδιού, το Gary Moore solo του "Ages Move The Earth" και το προσδοκώμενο Deep Purple ξέσπασμα των πλήκτρων στο "The Warming Moon". Μικρά κομμάτια από ένα ψηφιδωτό που δεν στέκουν μόνα τους, αλλά σχηματίζουν μια πανέμορφη εικόνα. Αρκεί βέβαια να πάρεις το βλέμμα σου λίγο πίσω και να μην κολλήσεις πολύ κοντά σαν μύωψ εκεί που σε ιντριγκάρει περισσότερο.

Οι High Priest Of Saturn δημιούργησαν έναν δίσκο που θα επαναφέρει το ενδιαφέρον όσων ανήκουν στην κατηγορία των πρώτων παραγράφων. Έναν δίσκο συντροφιάς που προτείνεται για την ανάγνωση ιστορικών βιβλίων. Είναι μεγάλη υπόθεση να μένεις συγκεντρωμένος στις γραμμές ενός βιβλίου και την ίδια ώρα να απολαμβάνεις αυτό που ακούς στο background. Προτεινόμενος συνδυασμός.