Hayes Carll

Παρά τη γενικώς country φήμη του, κάτι σαν άλλος Bill Callahan μας συστήνεται ο Hayes Carll στο εναρκτήριο τραγούδι του "Lovers And Leavers" με το "Drive", ένα πανέμορφο τραγούδι του δρόμου, κατάλληλο για μοναχικές επαρχιακές διαδρομές, προσωπικές αναζητήσεις και γλυκιά, ευπρόσδεκτη μελαγχολία. Ακούγοντας το τραγούδι αυτό νιώθεις ότι αν συνεχίσει σε αυτό το ύφος και τον υπόλοιπο δίσκο η επιτυχία του είναι σίγουρη. Τελικά δεν το κάνει μεν, την επιτυχία όμως την προσεγγίζει.

Από το επόμενο κιόλας τραγούδι εγκαταλείπει την αφηγηματική ερμηνεία του κι ας (ή ίσως επειδή) αντανακλά περισσότερο τον Leonard Cohen και τον Bob Dylan. Η δεύτερη ξεχωριστή στιγμή του άλμπουμ ακούει στο όνομα "Sake Of The Song" και βασίζεται περισσότερο στη μελωδική του γραμμή αλλά υποστηριζόμενο από έναν ρυθμό σχεδόν βαλς που τονίζει η με ύψη και βάθη φωνή του. 

Μέχρι τώρα θα έχει γίνει σίγουρα κατανοητό ότι τα όργανα είναι κατά βάση ακουστικά με την κιθάρα συχνά στο πρώτο πλάνο. Η λιτή ενορχήστρωση και η εσωστρεφής διάθεση ξενίζουν τους παλιούς, πιο προσανατολισμένους στην country ακροατές του (από τους οποίους θα μου έκανε εντύπωση αν υπάρχουν πάνω από μια χούφτα στην Ελλάδα) που είχαν συνηθίσει σε πιο up tempo, έως και χορευτικά τραγούδια. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα τραγούδια τούς δίνουν το δικαίωμα να παραπονιούνται, αφού λίγα είναι αυτά που καταφέρνουν να ξεφύγουν από μία τυπική τραγουδοποιία και να συγκινήσουν λίγο παραπάνω τον ακροατή. Σε αυτές τις εξαιρέσεις θα μπορούσαν αν μπουν τα "My Friends" και "The Love That We Need".

Αν μπορούμε να πούμε κάτι για το "Lovers And Leavers" είναι ότι είναι ένας μεταβατικός δίσκος. Η νέα του κατεύθυνση έχει μία ισχυρή ομάδα τραγουδιών σαν τα προαναφερόμενα και κυρίως τα δύο πρώτα που θα κερδίσουν νέους ακροατές οι οποίοι μπορούν εύκολα να αδιαφορούν για την προηγούμενη δισκογραφία του Hayes Carll. Από την άλλη, δεν είναι συνολικά τόσο ποιοτικά ανώτερη η δουλειά του αυτή για να αποστομώσει όσους περιμένουν κάτι πιο κοντά στον παλιό του ήχο. Ειδικά στην Ελλάδα λογικά η πρώτη κατηγορία έχει δυνατότητα να υπερισχύσει. Κατά συνέπεια μοιάζει με σταυροδρόμι για τον Carll. Θα επιστρέψει σε έναν πιο ασφαλή ήχο ή θα επενδύσει στη νέα κατεύθυνση με μία ακόμα καλύτερη δουλειά που δε θα χωράει αμφισβήτηση; Μέχρι τότε έχουμε υλικό να κρατήσουμε εμείς.