Harvestman

Lashing The Rye

Neurot (2005)
20/02/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μουσική: Η Τέχνη της αρμονικής συναρμολόγησης των ήχων. Με αυτόν τον απλό και συνάμα όχι και τόσο συγκεκριμένο ορισμό θα ξεκινήσω την περιγραφή αυτού εδώ του δίσκου.

Οι Harvestman είναι το καινούργιο project του κ. Steve Von Till, κιθαρίστα / τραγουδιστή των Neurosis και αυτή είναι η πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία. Με την βοήθεια φίλων καθώς και μελών απο τους Amber Asylum, o SVT δημιούργησε μια πολύ ξεχωριστή και ιδιόμορφη μουσική παράσταση. Μακριά από τους ήχους των Neurosis και πιο κοντά στη folk μουσική, το "Lashing The Rye" προκαλεί και διεγείρει τις αισθήσεις με ένα μοναδικό τρόπο.

Με τις κιθάρες να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα κατά βάση υποτονικό άκουσμα και την ουσιαστική έλλειψη τυμπάνων, η μουσική που περιέχεται σε αυτό το δίσκο είναι εσωστρεφής, ταξιδιάρικη, γαλήνια και διαυγής.

Δεν έχω ξανακούσει κάτι παρόμοιο (ίσως μόνο το θεϊκό soundtrack του "Dead Man" αλλά εκεί η μουσική δημιουργήθηκε για να ντύσει εικόνες ενώ εδώ για να δημιουργεί) γι' αυτό και δυσκολεύομαι αρκετά στο να ορίσω με ακρίβεια τη μουσική αυτή οντότητα.

Ο δίσκος είναι instrumental και η μουσική προέρχεται από κιθάρες, μπάσο, synthesizers, λούπες, πιάνο, bagpipes και διάφορα effects. Δεν ακολουθεί κανενός είδους νόρμες, με αποτέλεσμα να ακούγεται πολύ ρευστή.

Σας έχει τύχει ποτέ να ακούτε κάποιον δίσκο για πρώτη φορά και να νιώθετε τόσο οικεία μαζί του σα να σας συνοδεύει για χρόνια; Πώς είναι όταν φέρνετε στο μυαλό σας ευχάριστες αναμνήσεις και σας κυριεύει αυτό το συναίσθημα γαλήνης; Πώς νιώθετε όταν μυρίζετε κάτι που σας γυρνάει πίσω στα παιδικά σας χρόνια και θυμάστε πόσο διαφορετικά βλέπατε τον κόσμο μέσα από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας; Παρόμοια συναισθήματα μου ξυπνάει αυτός ο δίσκος, ειλικρινά με έχει μαγέψει. Δε μπορώ να κατασταλάξω μέσα μου, τι είναι αυτό σε καθαρά μουσικό επίπεδο που έχει να μου προσφέρει αυτή η κυκλοφορία γιατί πολύ απλά δεν το σκέφτομαι κατά τη διάρκεια της εκάστοτε ακρόασης.

Ακούγοντας το "Lashing The Rye" συνειδητοποιείς ότι η μουσική έχει την εξής ιδιαιτερότητα: δε χρειάζεται να την κατανοείς πλήρως για να σε μαγέψει, ούτε χρειάζεται να αποκωδικοποιήσεις το κάθε συστατικό της για να την κάνεις δική σου. Η μουσική υπάρχει για να προκαλεί της αισθήσεις σου και να τις οξύνει στο μέγιστο βαθμό. Και όταν οι αισθήσεις σου λειτουργούν, ίσως η λογική να μη μπορεί με ακρίβεια να προσδιορίσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Μην ξεχνάτε όμως ότι δεν είναι η λογική ο κύριος λόγος που αισθανόμαστε ζωντανοί...

  • SHARE
  • TWEET