Get Well Soon

Παρόλο που κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους μόλις το 2008, ετούτοι οι Γερμανοί έχουν την αύρα της μεγάλης alternative rock μπάντας. Εκείνη η έξοχη δισκογραφική τους προσπάθεια ονόματι "Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon", όπου οι Beirut τυλίγονταν στις φλόγες των Radiohead και τον κυνισμό των Smiths, μέσα σε ένα ψυχρό καταγώγι (απόρροια της γερμανικής προέλευσης) ακόμα στοιχειώνει τους λάτρεις του συγκροτήματος –και της ωραίας μουσικής. Οι δύο δίσκοι που ακολούθησαν δεν έπιασαν τα ίδια στάνταρ, αλλά χάρη στην καταφανή ποιότητά τους (και χάρη σε τραγούδια όπως αυτό εδώ), εδραίωσαν τους Get Well Soon στις συνειδήσεις μας. Αντί τέταρτης δισκογραφικής δουλειάς, ο ταλαντούχος Konstantin Gropper -ο κύριος Get Well Soon δηλαδή- κυκλοφορεί τις τρεις πρώτες Παρασκευές του Νοεμβρίου από ένα EP, με διαφορετική νοοτροπία έκαστο.

The Lufthansa Heist
Ο ίδιος ο Gropper δηλώνει ότι σε αυτό το EP, σε μια έξαρση παλιμπαιδισμού ή κρίσης μέσης ηλικίας, επιχειρεί να δημιουργήσει μουσική η οποία να ακούγεται όπως εκείνη που τον ενέπνευσε να πιάσει για πρώτη φορά στα χέρια του κιθάρα. Την ονομάζει college rock. Θα ψιλοδιαφωνήσω στον χαρακτηρισμό, ωστόσο θα τα βρούμε στο ότι οι πέντε συνθέσεις του "The Lufthansa Heist" προκαλούν μια πολύ όμορφη νοσταλγική ανεμελιά, είτε ανδρώθηκες στα '90s είτε όχι. Οι συνθέσεις δεν βρίθουν πρωτοτυπιών, εν αντιθέσει με τους τίτλους που αποτελούν αρκούντως πιο ευρηματικά αποκυήματα (βλέπε "Sci-Fi Gulag", "A Night At The Rififi Bar" και "The Pope Washed My Feet In Prison"). Συνολικά, η alternative 90-ίλα ρέει παχιά σε όλες τις συνθέσεις  του EP και αφήνει μια ιδιαιτέρως γλυκιά γεύση για τους νοσταλγούς του ήχου, με κορύφωση το εξαιρετικό κύκνειο άσμα "Staying Home".

Henry: The Infinite Desire Of Heinrich Zeppelin Alfred Von Nullmeyer V
Με το δεύτερο εκ των τριών EP, οι Get Well Soon αποτίουν φόρο τιμής στον Γερμανό συγγραφέα Arnold Stadler, ο οποίος κλείνει φέτος τα 60 έτη. Το βιβλίο του, "Death And Me, The Two Of Us", και ο τρόπος που περιγράφει «τη μιζέρια, τις σάπιες ζωές ανθρώπων, τον φόβο της μοναξιάς, την γελοιότητα της ζωής και πάνω απ’ όλα τη μεγάλη λαχτάρα» άγγιξε τον Gropper όσο ελάχιστα. Πέρα από τους καλλιτέχνες-έμπορες που έχουμε συνηθίσει να πηγαίνουν στον αυτόματο πιλότο ή τους καλλιτέχνες έρμαια της έπαρσης και του κυνηγιού της όλο και μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας, ο αγνός καλλιτέχνης χαρακτηρίζεται από το μεράκι και την ανάγκη να γράφει για ό,τι αγγίζει τον ψυχισμό του - και τίποτα δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Συνεπώς, δεν υπάρχει πιο λογικό πράγμα στον κόσμο για τον Gropper να γράψει πέντε κομμάτια για ένα βιβλίο που λάτρεψε. Κάτι τέτοια μικρά πράγματα είναι που με κάνουν να εκτιμώ έναν μουσικό - ακόμα και αν οι συνθέσεις του "Henry" δεν είναι και οι καλύτερες που έχουν γράψει οι Get Well Soon, καθότι αναλώνονται στις ατμόσφαιρες που δημιουργούν και χάνουν το δρόμο ως προς την ουσία. Ίσως μετά την ανάγνωση του βιβλίου να τις δω με άλλο μάτι.

Greatest Hits
Καταρχάς, να βγάλω το καπέλο μου στον τίτλο. Πραγματικά, μου αρέσει ιδιαίτερα η εικόνα ενός συγκροτήματος που κυκλοφορεί "Greatest Hits" (δύο λέξεις που χρησιμοποιούν οι δισκογραφικές για να περιγράψουν συλλογές εν τη απουσία οποιασδήποτε σπιθαμής έμπνευσης και φυσικά ξεπερνώντας τα όρια του κιτς) και αναφέρεται σε τραγούδια άλλων μουσικών. Ο Gropper επιχειρεί να διασκευάσει τρία super hits και τρία κρυμμένα hits. Στα super hits ξεχωρίζει η άκρως ιδιαίτερη διασκευή στο χιλιοπαιγμένο, χιλιοδιασκευασμένο μα πάντα πανέμορφο "Careless Whisper" του George Michael (εδώ παρέα με ένα αρκετά ιδιόρρυθμο video clip).  Στα κρυμμένα hits, συναντάμε εκτός των άλλων μια απολαυστική διασκευή στο "Oh My Love" που ερμήνευσε η Katyna Ranieri στην ιταλική ταινία του 1971, "Goodbye Uncle Tom". Πέραν των δύο προαναφερθέντων, και οι έξι διασκευές του "Greatest Hits" είναι απόλυτα επιτυχημένες και ολόκληρο το EP ακούγεται ξανά και ξανά δίχως να κουράζει ούτε στο ελάχιστο, αφού η χαρακτηριστική στάμπα του Gropper είναι φανερή, ακόμα και όταν τραγουδάει by the book το ραδιοφωνικότατο "Always The Sun".