Evanescence

Anywhere But Home

Wind-Up (2004)
14/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Evanescence είναι ένα όνομα taboo στον χώρο του metal. Και αυτό συμβαίνει γιατί το metal δεν ξεπέρασε ποτέ το κόμπλεξ της εμπορικότητας: αν ένα συγκρότημα καταφέρει να πουλήσει σε ένα ευρύτερο κοινό, αμέσως γίνεται "ατάλαντο", "πουλημένο" και "εμπορικό". Φυσικά υπάρχουν πάμπολα συγκροτήματα που επειδή μας αρέσαν εύθυς εξ' αρχής, τους επιτρέψαμε να πουλήσουν και λίγο παραπάνω... Αυτό δεν συνέβη όμως με τους Evanescence.

Οι Evanescence λοιπόν ευτύχησαν να δουν το τραγούδι που είχαν δώσει για το soundtrack του "Daredevil" (το πασίγνωστο πλέον "Bring Me To Life") να γίνεται "hit", να τρώει πολλή προώθηση από όλα γενικώς τα μέσα και να τους καταξιώνει σε ένα μέρος του κοινού ώς ένα πολλά υποσχόμενο νέο συγκρότημα στον ευρύτερο χώρο του nu-rock (ποιητική αδεία ο όρος). Έτσι ως λογικό επακόλουθο το πρώτο τους album με τίτλο "Fallen" κατάφερε να μπει στα charts όλου του κόσμου, η φωνή και η παρουσία της Amy Lee επισκίασε όλους τους υπόλοιπους και έτσι οι Evanescence βγήκαν στον δρόμο για να το προωθήσουν, περνώντας μάλιστα και από τα μέρη μας... Κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού, ηχογράφησαν και το ζωντανό "Anywhere But Home" το οποίο και θα παρουσιάσω κάτωθι. Και έτσι οι Evanescence κατάφεραν να κατακτήσουν όλον τον κόσμο... Όλο; Όχι! Ένα μικρό μέρος του κοινού που αρέσκεται να αυτοαποκαλείται ως "μέταλ κοινό" γύρισε την πλάτη στην εμπορικότητα των Evanescence και στα τραγούδια τους...

Και εδώ λοιπόν βρίσκομαι εγώ να αποκαταστήσω την φήμη αυτών εδώ, με κίνδυνο οι "μεταλλοπατέρες" κ. Μηνιάτης και κ. Μουστάκας να με κυνηγήσουν...

Λοιπόν ας αρχίσουμε επιτέλους: οι Evanescence δεν είναι τίποτα το avant-garde. Δεν είναι καν metal. Αλλά είναι ένα συγκρότημα το οποίο με όπλα τις πιασάρικες μελωδίες του και το γεγονός ότι στέκονται στις παρυφές του metal (αλλά και της pop αισθητικής, αν με καταλαβαίνετε) κατάφερε να εκμεταλλευτεί μια καταπληκτική συγκυρία, και να αναδειχθεί από τον σωρό. Και φυσικά έχοντας γράψει κομμάτια σαν το "Bring Me To Life", το οποίο έχουμε σιγοτραγουδήσει όλοι μας έστω και μια φορά (παραδεχθείτε το επιτέλους!) έχουν προσδώσει στο όνομά τους μια ιδιαίτερη δυναμική. Τι και αν τα τραγούδια τους όλα μοιάζουν; Πολλοί έκαναν καριέρα γιατί κατάφεραν να αντιγράφουν επιτυχημένα εαυτούς ξανά και ξανά. Γιατί να μην το κάνουν και οι Evanescence;

Στο "Anywhere But Home", οι Evanescence παρουσιάζουν ζωντανά όλο το "Fallen" και τρία νέα τραγούδια, τα "Missing", "Farther Away" και "Thoughtless" τα οποία κυμαίνονται στο ίδιο ύφος με τον δίσκο. Το αποτέλεσμα είναι το αναμενόμενο: ο δίσκος μας προσφέρει γλυκερό nu-rock με μπουκομένες κιθάρες και γυναικεία φωνητικά σε όλο του το μεγαλείο. Όλα τα κομμάτια που κατά καιρούς έγιναν single και γνώρισαν επιτυχία είναι παρόντα και βοηθούν στο να αναδειχθούν και κάποιες άλλες συνθέσεις του "Fallen", που ίσως πέρασαν στην αφάνεια. Οι εκτελέσεις είναι σωστές και εμπαγγελματικές και μένουν πιστές στο κλίμα του δίσκου τους. Η αλήθεια είναι ότι μένουν τόσο πιστές και η φωνή της Amy Lee τόσο πεντακάθαρη παντού, που με έβαλε σε σκέψεις για εκ των υστέρων πείραγμα σε studio... Ως ακροατής περίμενω από τα live album κάτι διαφορετικό από τον δίσκο. Κάτι που θα με κάνει να τον εκτιμήσω ως ξεχωριστή στιγμή και όχι ως deja-vu. Και εδώ ακριβώς χάνουν το στοίχημα οι Evanescence καθώς ουσιαστικά μας προσφέρουν το "Fallen" διανθησμένο με φωνές από κοινό, το οποίο a propos αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από γυναίκες. Ακούστε τις φωνές προσεκτικά και θα συμφωνήσετε...

Καταλήγοντας λοιπόν, πιστεύω πως ο δίσκος είναι μια πολύ καλή επιλογή για όποιον δεν έχει το "Fallen", αλλά παρ' όλα αυτά συμπαθεί το group. Οι φανατικοί θα το πάρουν για τα τρία νέα κομμάτια και φυσικά γιατί είναι φανατικοί. Εγώ που δεν είμαι και τόσο πωρομένος, αλλά γούσταρα αυτό το easy-listening rock σας το προτείνω. Τίποτα το πρωτοποριακό, αλλά μια πολύ σοβαρή προσπάθεια που φέρει στιγμές οι οποίες μπορούν να ακουστούν με τέρμα το στερεοφωνικό.

  • SHARE
  • TWEET