Με μεγάλη προσμονή περίμενε ο οπαδός και φίλος των Dark Tranquillity τη νέα τους δισκογραφική δουλειά τρία χρόνια μετά το εκπληκτικό "Fiction". Βλέπετε το DVD, "Where Death Is Most Alive" που μεσολάβησε (θα παραλείψω συλλογές, ακυκλοφόρητα, limited κλπ) και η εμφάνισή τους σε αυτό δημιούργησε ακόμα υψηλότερες προσδοκίες, από όσο είχε καταφέρει από μόνο του το "Fiction". Είναι λοιπόν o νέος δίσκος άξιος απόγονος του;
O παλιός είναι αλλιώς, αλλά και ο νέος ελαφρώς αλλιώτικος. Το "We Are The Void" δεν είναι καλύτερο ποιοτικά, ούτε ισάξιο, τουλάχιστον προς στιγμήν. Οι Dark Tranquillity έφτιαξαν έναν δίσκο όχι πολύ διαφορετικό από τον προκάτοχό του, ίσως γιατί το αποτέλεσμα εκείνο τούς άρεσε τόσο ώστε να το επαναλάβουν υπό λίγο αλλοιωμένη οπτική. Είναι ευδιάκριτο ένα ίχνος αλλαγής πνεύματος, στροφής των Σουηδών σε ένα πιο μελαγχολικό "Projector" μοτίβο όχι όπως έκαναν κάποτε, αλλά κρατώντας το στυλ των τελευταίων τους δίσκων. Ίσως ο εν λόγω δίσκος να αποτελεί το πέρασμα από το "Fiction" σε μια νέα εποχή για την μπάντα.
Το "We Are The Void" είναι ένα άλμπουμ του συνόλου, υπό την έννοια ότι δεν καθορίζεται από τα κομμάτια του. Φυσικά και υπάρχουν συνθέσεις που ξεχωρίζουν. Αν μη τι άλλο οι Σκανδιναβοί μάς έχουν συνηθίσει σε κομμάτια – ύμνους σε κάθε τους δίσκο που δεν λείπουν από το τελευταίο τους πόνημα. Από την άλλη, υπάρχουν και συνθέσεις που δεν σε αγγίζουν, θα τολμούσα να πω αδιάφορες.
Μάλλον οι υψηλές προσδοκίες προ της κυκλοφορίας του, για ένα αριστούργημα καλύτερο του "Fiction", δεν θα άφηναν τον φίλο της μπάντας να δεχτεί οτιδήποτε κατώτερο από αυτό. Ακόμα και έτσι όμως, έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ καλό δίσκο, αποτέλεσμα μιας μάλλον εκ του ασφαλούς κίνησης των Σουηδών. Άποψή μου είναι πως με τον καιρό θα εκτιμηθεί ορθότερα και περισσότερο το "We Are The Void". Ακούγεται πολύ ευχάριστα στο σύνολό του και υπάρχουν στιγμές που αγγίζουν το κοντινό παρελθόν. Στον επόμενο δίσκο σαφώς και θα αναμένουμε κάτι το εντελώς διαφορετικό, αφού είναι φανερό πως όταν απελευθερώνονται, οι Dark Tranquillity διαθέτουν πραγματικά την ικανότητα να μαγεύουν.
O παλιός είναι αλλιώς, αλλά και ο νέος ελαφρώς αλλιώτικος. Το "We Are The Void" δεν είναι καλύτερο ποιοτικά, ούτε ισάξιο, τουλάχιστον προς στιγμήν. Οι Dark Tranquillity έφτιαξαν έναν δίσκο όχι πολύ διαφορετικό από τον προκάτοχό του, ίσως γιατί το αποτέλεσμα εκείνο τούς άρεσε τόσο ώστε να το επαναλάβουν υπό λίγο αλλοιωμένη οπτική. Είναι ευδιάκριτο ένα ίχνος αλλαγής πνεύματος, στροφής των Σουηδών σε ένα πιο μελαγχολικό "Projector" μοτίβο όχι όπως έκαναν κάποτε, αλλά κρατώντας το στυλ των τελευταίων τους δίσκων. Ίσως ο εν λόγω δίσκος να αποτελεί το πέρασμα από το "Fiction" σε μια νέα εποχή για την μπάντα.
Το "We Are The Void" είναι ένα άλμπουμ του συνόλου, υπό την έννοια ότι δεν καθορίζεται από τα κομμάτια του. Φυσικά και υπάρχουν συνθέσεις που ξεχωρίζουν. Αν μη τι άλλο οι Σκανδιναβοί μάς έχουν συνηθίσει σε κομμάτια – ύμνους σε κάθε τους δίσκο που δεν λείπουν από το τελευταίο τους πόνημα. Από την άλλη, υπάρχουν και συνθέσεις που δεν σε αγγίζουν, θα τολμούσα να πω αδιάφορες.
Μάλλον οι υψηλές προσδοκίες προ της κυκλοφορίας του, για ένα αριστούργημα καλύτερο του "Fiction", δεν θα άφηναν τον φίλο της μπάντας να δεχτεί οτιδήποτε κατώτερο από αυτό. Ακόμα και έτσι όμως, έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ καλό δίσκο, αποτέλεσμα μιας μάλλον εκ του ασφαλούς κίνησης των Σουηδών. Άποψή μου είναι πως με τον καιρό θα εκτιμηθεί ορθότερα και περισσότερο το "We Are The Void". Ακούγεται πολύ ευχάριστα στο σύνολό του και υπάρχουν στιγμές που αγγίζουν το κοντινό παρελθόν. Στον επόμενο δίσκο σαφώς και θα αναμένουμε κάτι το εντελώς διαφορετικό, αφού είναι φανερό πως όταν απελευθερώνονται, οι Dark Tranquillity διαθέτουν πραγματικά την ικανότητα να μαγεύουν.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
