DAD

Πάντοτε ήθελα να έχω την ιντριγκαδόρικη εμπειρία της Disneyland μετά το σκοτάδι. Δε διστάζω να ομολογήσω ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και σε τούτους τους περίεργους Δανούς που το όνομά τους σημαίνει αυτό ακριβώς (Disneyland After Dark) και που με μάγεψαν από την πρώτη επαφή που είχα μαζί τους πριν από κάμποσα χρόνια. Κατά πάσα πιθανότητα το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Δανίας στο χώρο του ροκ, έγιναν γνωστοί με το "Sleeping My Day Away", που αποτέλεσε και τη μοναδική φορά που μύρισαν το άρωμα της επιτυχίας στην Αμερική. Παραμένοντας άγνωστοι στην άλλη όχθη του Αντλαντικού, δεν πτοήθηκαν, χτίζοντας τη φήμη τους στο ευρωπαϊκό κοινό. Τουλάχιστον έτσι είχαν τα πράγματα μέχρι πριν από μερικά χρόνια, όταν και ο σύγχρονος hard rock ήχος τους έδειξε μία ασυνήθιστη συμπάθεια προς το κολεγιακό ροκ, με προφανή εμπορικό στόχο.Στο "Monster Philosophy" δείχνουν όλα τα προαναφερθέντα προτερήματά τους, αλλά δυστυχώς και τις αδυναμίες τους. Η εμβατηριακή εισαγωγή του "Revolution" θα μας προετοιμάσει για τα πρώτα και πιο τυπικά κομμάτια των DAD. Η φωνή του Jesper Binzer είναι φυσικά τόσο χαρακτηριστική, που ακόμα και κουφός θα την αναγνώριζε. Δεν είναι μόνο αυτό το στοιχείο όμως που γεμίζει το νου του ακροατή με ευχάριστες αναμνήσεις. Τόσο ο συνδυασμός έντασης και μελωδίας, όσο και τα κολλητικά ρεφρέν και οι εύθυμοι, σχεδόν εφηβικοί, στίχοι, που ήταν ανέκαθεν από τα ατού της δανέζικης τετράδας, δε λείπουν ούτε αυτή τη φορά.. Τα καλά νέα όμως θα τελειώσουν περίπου στη μέση του cd, εκεί δηλαδή που δείχνουν να εξαντλούνται και οι καλές ιδέες. Ακόμα και αν προσθέσουμε το ομώνυμο a la U2 (ιδίως στον ήχο της κιθάρας) κομμάτι και τη μανιερίστικη, αλλά ομολογουμένως πιασάρικη, μπαλάντα "Milk And Honey" στις ποιοτικές στιγμές του δίσκου, η ακολουθία μέτριων mid και down tempo συνθέσεων θα αναγκάσει τον ακροατή να αγκομαχεί μέχρι το πέρας της διάρκειας του cd με μικρό διάλειμμα το "Money Always Takes The Place Of Life". Ούτε τα γνωστά western θέματα που συχνά πυκνά έχουν επικαλεστεί στην καριέρα τους θα σώσουν την κατάσταση, πράξη που θα προσπαθήσει να πραγματοποιήσει στο τέλος το bonus κομμάτι "House Of Fun", αλλά είναι πλέον αργά για να αλλάξει η συνολική εικόνα. Οι φίλοι του συγκροτήματος θα βρουν αρκετούς λόγους να χαμογελάσουν και οι «πρωτάρηδες» θα έχουν την ευκαιρία να τσεκάρουν αν ο ήχος τους τούς ταιριάζει ή όχι. Αν προκύπτει κάποιο συμπέρασμα με το "Monster Philosophy" αυτό είναι ότι οι DAD είναι ακόμα ικανοί να γράψουν απολαυστικά τραγούδια. Το αν μπορούν να γράψουν και έναν εξίσου απολαυστικό δίσκο μέλλει να αποδειχθεί. Πάντως οι υψηλές προσδοκίες που δημιουργεί η τριλογία των "No Fuel Left For Pilgrims", "Riskin' It All" και "Helpyourselfish" δεν αφήνει πολλά περιθώρια να συμπεριληφθεί και αυτό σε αυτά.